December 5, 2009

Whitechapel ... ανατολικό Λονδίνο

















Να είστε σίγουροι (-ες) ότι τα πάντα μπορούν να συμβούν ... 

Περπατούσα κάποτε στους δρόμους του ανατολικού Λονδίνου αργά τη νύχτα, και συνάντησα έναν άντρα και μία νεαρή γυναίκα κατά τη διάρκεια ενός επεισοδίου. Καθώς πήγα πιο κοντά, διαπίστωσα ότι ο άντρας, που φαινόταν να είναι μεθυσμένος και σε έξαλλη κατάσταση, προσπαθούσε να υποχρεώσει την γυναίκα να μπεί σε ένα αυτοκίνητο παρά τη θέλησή της. Εκείνη έδειχνε να αντιστέκεται σθεναρά, αλλά  την είχε αρπάξει απο το μπράτσο με το ένα χέρι και απειλούσε να τη χτυπήσει στο πρόσωπο με το άλλο, πράγμα που είχε κάνει το λιγότερο μία φορά πριν φτάσω ακριβώς στη σκηνή του επεισοδίου. Η πίσω πόρτα του αυτοκινήτου ήταν ανοιχτή, και ένας "συνεργός" του ήταν καθισμένος στο τιμόνι. Ορισμένοι άλλοι άντρες ( 2 ή 3 νομίζω) ήταν παρόντες στη σκηνή, και με τη στάση τους έδειχναν να εγκρίνουν τα πάντα.

Χωρίς να γνωρίζω τι θα έκανα στη συνέχεια, παρενέβην άμεσα και ενστικτωδώς υπερ της γυναίκας. Καθώς ανέβαινε η αδρεναλίνη μου, και η προσοχή του επιτιθέμενου στράφηκε σε μένα, σκέφτηκα να προσποιηθώ ότι τα αγγλικά μου ήταν φτωχά ή ανύπαρκτα.  Υπέθεσα οτι μόνο η προσπάθεια που θα έκανε για να με καταλάβει, μπορεί να του στοίχιζε τόσο, ώστε να αποδειχτεί ένας σχεδόν πλήρης αντιπερισπασμός. Η αδυναμία μου να κάνω τις προθέσεις μου σαφείς, θα μπορούσε ενδεχομένως να χρησιμεύσει για να αποτρέψει την άμεση σύγκρουση. Με δεδομένο ότι είχα απέναντί μου το λιγότερο 3 - 4 άτομα, η επιλογή της άμεσης σύγκρουσης θα σήμαινε ότι η βραδιά μου κατά πάσα πιθανότητα θα είχε πολύ κακό τέλος !

"Με συγχωρείς", είπα.  "Φαίνεται ότι δε μπορώ να βρώ το ξενοδοχείο μου, ξέρεις ... το μέρος που κοιμάμαι ... Μπορεί να με βοηθήσει κανείς ?  Που είναι ? Δεν έχω ιδέα ... Χάθηκα μέσα στα στενά του Whitechapel ... Φαίνεστε να είστε απο δώ ..."

" Sex ? " ρώτησε ο άντρας με προφανή αγανάκτηση, σαν να είχα δηλώσει ότι ήμουν αντίζηλος για τα θέλγητρα της αιχμαλώτου του. Εκείνη τη στιγμή μου πέρασε απο το μυαλό ότι η γυναίκα θα μπορούσε να ήταν πόρνη, και εκείνος ένας μη ελεγχόμενος πελάτης της.

" Όχι. Όχι sex. Ψάχνω για ένα συγκεκριμένο κτίριο με κοκκινοκαφέ τούβλα, που δεν θυμάμαι πως λέγεται. Μήπως γνωρίζετε που είναι ? Πρόκειται για ... επείγουσα περίπτωση !"

Μέσα σε ένα δευτερόλεπτο η έκφραση του άντρα διαφοροποιήθηκε τελείως, αλλάζοντας απο μάσκα οργής σε μία μάσκα σύγχυσης και απορίας. Ενώ προσπαθούσε να αποκρυπτογραφήσει την παράκλησή μου, εγώ έριξα μία συνωμοτική ματιά στη γυναίκα, η οποία πρέπει να πω έδειχνε να αργεί λίγο να καταλάβει ότι πλησίαζε η ευκαιρία της να φύγει ...

Ο άντρας άρχισε να συζητά την περίπτωσή μου, σε δυσνόητη cockney διάλεκτο, με έναν απο τους φίλους του. Εγώ συνέχισα να μιλώ λέγοντας διάφορες ανοησίες. Η γυναίκα απο την πλευρά της με κοίταζε σαν να ήμουν ηλίθιος. Και τότε, συνειδητοποιώτας για πρώτη φορά την ευκαιρία του, αυτό το πανέμορφο πλάσμα απελευθερώθηκε και έτρεξε κάτω στο δρόμο. Ο πρώην  δυνάστης της ήταν τόσο απορροφημένος, που αδιαφόρησε εντελώς γι' αυτήν,  όπως και οι υποανάπτυκτοι μεθυσμένοι φίλοι του.

Έχοντας πετύχει τον σκοπό μου, ευχαρίστησα αμέσως την πρωτόγονη ομήγυρη και συνέχισα τον δρόμο μου. Μόλις απομακρύνθηκα διαπίστωσα ότι είχα κυριολεκτικά παραλύσει απο φόβο ... κάτι που προηγουμένως είχε σαφώς ακυρώσει η αδρεναλίνη!

Ενώ η συμπεριφορά μου στο παραπάνω επεισόδιο φαίνεται να είναι αποδεκτή σχεδόν απ' όλους, την αφηγούμαι εδώ γιατί την θεωρώ κλασσικό παράδειγμα ηθικής αποτυχίας. Πρώτον, έλεγα ψέματα και το έκανα απο φόβο. Δεν είχα χαθεί και δεν χρειαζόμουν κανενός είδους βοήθεια. Κατέφυγα σ' αυτή τη τακτική επειδή φοβόμουν να προκαλέσω ανοικτά έναν απροσδιόριστο αριθμό μεθυσμένων σε έναν καβγά. Κάποιοι μπορούν να το αποκαλέσουν αυτό ... φρονιμάδα, αλλά εγώ το αποκαλώ όπως πραγματικά ήταν : δειλία. Δεν έκανα καμία προσπάθεια να επικοινωνήσω με αυτούς τους ανθρώπους, να κάνω έκκληση στους ηθικούς τους φραγμούς, όσο υποανάπτυκτοι κι' αν ήταν, ούτε προσπάθησα να τους εντυπωσιάσω με κανένα τρόπο. Τους είδα όχι ως σκοπούς αυτούς καθαυτούς, ως υπάρξεις με αισθήσεις, ικανές να διεξαγάγουν κάποιο διάλογο, να ηρεμήσουν ή να διδαχθούν, αλλά ως μία απειλή στην πιο καθαρή της μορφή.

Η ηθική μου αποτυχία, όπως την βλέπω, συνίσταται στο ότι ποτέ δεν ΑΝΤΙΤΑΧΘΗΚΑ ουσιαστικά στις ενέργειές τους. Απλά προκάλεσα έναν αντιπερισπασμό για λίγη ώρα, με αποτέλεσμα να ωφεληθεί μία γυναίκα. Όμως, η επόμενη γυναίκα που θα έπεφτε θύμα της επιθετικότητάς τους, δεν θα έχει λόγους να είναι ευγνώμων σε μένα. Αν και μία "καθαρή" επέμβαση υπερ της γυναίκας ήταν βέβαιο ότι θα είχε αποτέλεσμα να υποστώ σωματικές βλάβες, θα είχα δώσει ένα ξεκάθαρο μήνυμα: Δεν μένουν όλοι αδιάφοροι αν χτυπήσετε ή απαγάγετε μια γυναίκα μέσα στο δρόμο !  Η δράση που προτίμησα δεν έστειλε κανένα τέτοιο μήνυμα. Και το ... καλύτερο το φύλαξα για το τέλος. Υποψιάζομαι ότι ούτε η γυναίκα κατάλαβε ποτέ ότι  είχα επέμβει για να την βοηθήσω !
















Ένα click στις παραπάνω 2 εικόνες είναι ασφαλώς ... ενδεδειγμένο !

:)

10 comments:

AERIKO said...

Αυτό λέγεται ανθρωπιά και εξυπνάδα.Δεν έχει σημασία αν κατάλαβε κανείς τους κάτι.Σημασία έχει οτι φέρθηκες κατα συνείδηση.
Σπάνιο στους βάρβαρους καιρους μας. Χαίρε..!! απο τον Ελληνικό Νότο.

Theodosia said...

Θα συμφωνήσω με το ΑΕΡΙΚΟ.
Καμιά φορά είναι καλύτερα να ηρεμούμε τις καταστάσεις με εξυπνάδα...Δεν πειράζει που δεν κατάλαβε κανένας την πράξη σου...
Σημασία έχει ότι ΕΣΥ το ξέρεις κι αυτό αρκεί...:)

ntina said...

καλησπέρα φίλε!!!Θα είχες τον χρόνο να αντιταχτείς στις ενέργειες αυτών των ατόμων με κάποιο τρόπο ή πριν να το καταλάβεις θα βρισκόσουν κάπου αλλού;κάποιου άλλου ο φόβος θα ήταν ακόμα πιό μεγάλος και δεν θα έκανε ούτε αυτό.Σημασία έχει ότι στην δεδομένη στιγμή ο αντιπερισπασμό σου είχε αίσιο αποτέλεσμα και αυτό είναι που μετράει......τώρα για το μύνημα που θα ήθελες να δώσεις και που δεν έδωσες ακολουθώντας αυτή την τακτική του αντιπερισπασμού είναι μεγάλη κουβέντα,φίλε και δεν νομίζω με τίποτα ότι η λύση θα ήταν να καθίσεις να υποστείς οποιαδήποτε σωματική βλάβη..........
την καλισπέρα μου και πάλι!!!!!!!!!!!

Σελήνη said...

Η καταστολή της βίας και ο παραδειγματισμός τέτοιων ατόμων δεν είναι δουλειά του απλού πολίτη αγαπητέ Σταύρο αλλά των θεσμοθετημένων γι αυτόν τον σκοπό αρχών και οργάνων. Σε κάθε άλλη περίπτωση θα έθετες σε κίνδυνο την ζωή σου ή την σωματική σου ακεραιότητα πράγμα που επίσης δεν θα ήταν "ηθικό".
Έτσι ή αλλιώς ήταν μια πράξη θάρρους (θα μπορούσες να μην επέμβεις καν!) με αίσιο αποτέλεσμα.

Καλή σου μέρα και καλή βδομάδα!

Ευαγγελία Πατεράκη said...

Καλέ μου φίλε

συμφωνώ κι εγώ με όλους τους παραπάνω σχολιαστές, αν κι εγώ θα αντιδρούσα τελείως διαφορετικά. Θεωρώ, όμως, φέρθηκες ώριμα.

Καλό σου βράδυ!

to alataki said...

To αποτέλεσμα μετράει, όλα τα υπόλοιπα είναι άνευ σημασίας ακόμη και η αναγνώριση από τον κάθε ευεργηθέντα...

Vaso Mprataki said...

Συμφωνώ απολύτως με όλους τους παραπάνω σχολιαστές νομίζω μερικές φορές ότι είναι καλύτερα να λειτουργούμε με την λογική παρά με την καρδιά μας...
Αν λειτουργούσες διαφορετικά φοβάμαι ότι όχι μόνο θα έκανες κακό στον εαυτό σου αλλά πολύ πιθανό να μην την γλύτωνε και η γυναίκα ...
καλή σου νύχτα!

Ounkas said...

Καλή Χρονιά σε όλους!

Πραγματικά, σημασία έχει να κατανοούμε εμεις, τις πράξεις μας και να νιώθουμε πως κάναμε το σωστό.

Σιγουρα πολλοί είναι εκείνοι που δεν θα καταλάβουν, αλλά το ζω καθημερινά και πλέον, έπαψε να με πειράζει τόσο . . .

Να προσέχεις negen . . .

Syderia said...

Αν η ηθικη ειναι το μαστιγιο, μηπως η υστεροφημια ειναι το καροτο;

Σοφία said...

Εγώ πάλι θα έλεγα ότι φέρθηκες πολύ έξυπνα. Αν σε είχαν πλακώσει στο ξύλο και κατέληγες ντεμί-ανάπηρος σε κανένα νοσοκομείο, απλά θα υπήρχε στη γη ένας άνθρωπος λιγότερος, και 5-6 ακόμα πιο αποθρασυμμένα καθίκια (δεν ξέρω αν υπάρχει αυτή η λέξη, πιστεύω καταλαβαίνεις τι εννοώ). Και μη νομίζεις ότι η κοπέλα γλίτωσε για πάντα. Το πολύ-πολύ να έκανε ένα διάλειμμα. Όχι πως αυτό είναι λίγο. Απλά μη νομίζεις ότι απέτυχες ηθικά, ενώ έκανες πολύ περισσότερα απ' ότι θα έκανε ο μέσος παρεβρισκόμενος και προσπάθησες να βοηθήσεις με πολύ εύστροφο τρόπο.

Αν ήσουν ο άντρας μου, θα σου είχα βάλει τις φωνές που έκανες τον έξυπνο και τον θαρραλέο.