August 17, 2010

Ανίκητος




To Ιnvictus είναι ένα εκπληκτικό ποίημα του  William Ernest Henley (1849–1903) που είχα πρωτοδιαβάσει στην αγγλική γλώσσα απο την ηλικία των 15 χρόνων. Με είχε μυήσει σ' αυτό o Denis Ware, ο χαρισματικός καθηγητής μου των Αγγλικών στο Γυμνάσιο.

Ο Henley ήταν άτυχος στη ζωή του. Απο την ηλικία των 12 ετών ήταν θύμα μιας φριχτής αρρώστιας των οστώνΠέρασε όλη του τη ζωή με ανυπόφορους πόνους. Σε ηλικία 25 ετών, οι γιατροί του έκοψαν το ένα πόδι κάτω απο το γόνατο. Αργότερα έγραψε αυτό το απίστευτο ποίημα ενώ βρισκόταν στο νοσοκομείο.

Όλοι μας συνειδητοποιούμε πόσο μεγάλο ρόλο μπορεί να παίξει η τύχη στη ζωή μας. Δε νομίζω ότι χρειάζεται να πω περισσότερα ...


Ιnvictus (W. E. Henley)

Out of the night that covers me,
Black as the pit from pole to pole,
I thank whatever gods may be
For my unconquerable soul.

In the fell clutch of circumstance
I have not winced nor cried aloud.
Under the bludgeonings of chance
My head is bloody, but unbowed.

Beyond this place of wrath and tears
Looms but the Horror of the shade,
And yet the menace of the years
Finds and shall find me unafraid

It matters not how strait the gate,
How charged with punishments the scroll,
I am the master of my fate:
I am the captain of my soul.

 
ΥΓ: Κλικάρετε αδίστακτα τις 2 εικόνες και τα 4 link του κειμένου

:)

23 comments:

ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ said...

Ούτε κι εγώ θα προσθέσω κάτι. Μόνο πω η εκπληκτική φωνή και απαγγελία του BATES το κάνει ακόμη συγκλονιστικότερο.
Να είσαι καλά που φέρνεις τέτοιες αναρτήσεις.

She said...

Tα πιο όμορφα ταξίδια μου
τα έκανα με τις παιδικές βαρκούλες,
που καλαφάτιζα μικρός,
χωρίς κομπιούτερ,
δείχτες,
προγράμματα,
στόχους.
Μονάχα με παιδική φωτιά.
Αργότερα άρχισα να αποστηθίζω κεραυνούς,
κι ακόμα αργότερα,
λες και δεν υπήρχαν άλλες αγχόνες,
κρεμάστηκα από τις αλήθειες μου.
Όμως κανέναν δεν ξεγέλασα
ίσια πορεύτηκα.
Όδυσσέας στη σαγήνη της συναλλαγής
αν και βρέθηκα μπροστά σε γκρεμούς,
νύχτες με τρυφερά φεγγάρια,
άνεμους καραβοπνίχτες
κι ανθρώπους αγρίμια,
να επιμελούνται τη νύχτα
σε ζόφο.



Αν αμφισβητώ
δεν είμαι δύσπιστος
Με την αμφιβολία ξεπερνώ τον εαυτό μου
Διαδηλώνω την ύπαρξή μου
Τρέφω και τρέφουμαι
Δημιουργώ ρήξεις
πέρα από συγκεκριμένες προθέσεις
Προχωρώ.

Αργύρης Μπαρής


Την τύχη μας, την ορίζουμε εμείς ή είναι από πριν κάπου γραμμένη κι αναπόφευκτα την ακολουθούμε??

negentropist said...

Χριστόφορε

η απαγγελία του Alan Bates είναι συναρπαστική. Κυριολεκτικά "εκτοξεύει" αυτό το συγκλονιστικό ποίημα ...

Πάντα είχα τη γνώμη ότι η τέχνη ομορφαίνει τη ζωή μας. Γι' αυτό το λόγο άλλωστε το ανθρώπινο είδος πάντοτε ανεχόταν ... "περίεργους" ανθρώπους, που φαινομενικά ξόδευαν τον χρόνο τους άσκοπα, επειδή υποτίθεται πως δεν βοηθούσαν στη κοινή προσπάθεια για επιβίωση, όπως περιγράφω στην παρακάτω παλαιότερη ανάρτησή μου:

Avant-garde

Να'σαι καλά !

:)

:)

negentropist said...

ΑNASA

μα πόσο δίκιο έχει αυτός ο Αργύρης Μπαρής!

Αγχόνες αλήθειας από τις οποίες κρέμονται σε όλη τους τη ζωή, όσοι ΔΕΝ αμφισβητούν ! Δυστυχώς όμως, οι ανόητοι φωτοσβέστες του μιμητισμού δεν αρκούνται μόνο σ' αυτό. Στραγγαλίζουν ανελέητα την ομορφιά των παιδικών ονείρων, διαδίδοντας μανιωδώς και επιβάλλοντας ισοπεδωτικά τις αφελείς, περιοριστικές βεβαιότητές τους, χρησιμοποιώντας κάθε μέσο ... ακόμα και τον φόβο.

Ποιό είναι το αντίδοτο ? Μα φυσικά, η λογική, η επαληθεύσιμη γνώση και η σκέψη ! Όσοι στέκονται στις αβάσιμες, δογματικές "εξ' αποκαλύψεως αλήθειες" άλλων ανθρώπων, απλά βλέπουν την ζωή να περνά μπροστά τους χωρίς να καταλαβαίνουν περί τίνος πρόκειται!

Έχω τη γνώμη ότι πρέπει να κάνουμε ότι μπορούμε για να επηρεάζουμε την Τύχη μας. Αυτό είναι το συμπέρασμα απο το Invictus !

Ακόμη κι' αν το ποτάμι είναι ορμητικό, θα καθορίσουμε εμεις την τύχη μας αν κινηθούμε αντίθετα στη ροή, έστω και ... ελάχιστα. Πόσο μάλλον αν κάποια στιγμή βγούμε στην όχθη και αποφύγουμε τα ορμητικά νερά που μας παρασέρνουν!

Everybody Needs Somebody

Προσπαθούμε λοιπόν ΑNASA ... όσο μπορούμε ...

:)

Alex said...

επιστρέψατε με κύμα αισιοδοξίας ...πόσο δύναμη έχουμε τελικά και την κρύβουμε μέσα μας τεχνιέντως αδιαφορώντας για το κακό που μας προκαλούν οι εύκολες λύσεις!
την καλημέρα μου negentropist.

negentropist said...

Aλεξία,

δεν ... μπορείτε να φανταστείτε πόσο συμφωνώ !

Ευχαριστώ γιά την πανένορφη νότα της δικής σας αισιοδοξίας, παραθέτοντας το παρακάτω ξεχασμένο, αλλά απίστευτα ονειρικό κομμάτι:

Aretha Franklin - Wonderful

Καλό σου απόγευμα Alex !

:)

Καλυψώ said...

http://www.youtube.com/watch?v=AmURAD8aTak

http://www.youtube.com/watch?v=Nr0UZp3EI5E&feature=related

http://www.youtube.com/watch?v=PZm9U5nLraU&feature=related

http://www.youtube.com/watch?v=_eNLNsfuTUE&feature=related

http://www.youtube.com/watch?v=sYp7BFK8tDg&feature=related

σορι που θα σε βασανισω λιγο να τα δεις..αλλα πιστευω αξιζει!

νυχτα καληηη!

negentropist said...

Θα τα δω ΚΑΛΥΨΩ ...

Πάντως μου κέντρισε το ενδιαφέρον η προσέγγιση ότι οι περισσότεροι αγαπούν υπερβολικά τους «πολλούς επιβάτες» (δηλαδή τα βαρίδια - ελαττώματα) που κουβαλάνε στην άμαξά τους !

Jazzimodo - Caramelo

Enjoy your time !

:)

Anonymous said...

η ατυχία όπως και η τύχη είναι σχετικά, όπως όλα στη ζωή, σίγουρα η αρρώστια δεν είναι "τύχη" όμως επιταχύνει τις αποφάσεις, τη δημιουργία, την έμπνευση, τη δύναμη για ζωή ή την παραίτηση απ' αυτή! στην προκειμένη περίπτωση πιστεύω ότι επιτάχυνε και γιγάντωσε τη δύναμη για ζωή!

όσο για τα παιδικά όνειρα negentropist?

αυτά δε στραγγαλίζονται γιατί είναι παιδικά, άρα απρόσβλητα στις ανελέητες ισοπεδώσεις και παρανοικές προσεγγίσεις των μεγάλων!

στο αντίδοτο θα πρέπει να προσθέσουμε και λίγες πινελιές φαντασίας και ονείρου? δε νομίζεις?

την καλημέρα μου έχεις :)

negentropist said...

Η αρρώστια σίγουρα τα επιταχύνει OΛΑ Silena ... σε οποιαδήποτε κατεύθυνση ...

Δεν είμαι καθόλου σίγουρος αν μερικά έστω απο τα παιδικά όνειρα δεν δηλητηριάζονται απο τις αφελείς παραδοσιακές "βεβαιότητες" των μεγάλων, οι οποίοι δυστυχώς χρησιμοποιούν αδίστακτα κάθε μέσο, ακόμα και τον φόβο, για να διαιωνίσουν κάθε μορφή διαίρεσης στους ανθρώπους, περιχαρακώνοντας τα ιδιοτελή "μαγαζάκια" (-ισμούς) στα οποία ανήκουν !

Ευτυχώς που υπάρχει η λογική, με πινελιές φαντασίας και ονείρων, που ίσως μας βοηθάνε να δραπετεύουμε προσωρινά απο την ρουτίνα και τα "πρέπει", που έχουν διαποτίσει τις ζωές μας.

Εύστοχο και συμπληρωματικό το σχόλιό σου Silena!

George Harrison - While My Guitar Gently Weeps

:)

to alataki said...

Ανεξάρτητα από το αν ορίζουμε ή όχι την τύχη μας (το τυχαίο), οι δύο τελευταίοι στίχοι νομίζω πως τα λένε όλα, απαντώντας στα ερωτήματα...
΄Την καλημέρα μου...

negentropist said...

Μα φυσικά Ιωάννα !

Όλη η ουσία του ποιήματος είναι εδώ:

"Είμαι ο κύριος της μοίρας μου:
Είμαι ο καπετάνιος της ψυχής μου."


Time is tight !

Καλό ξημέρωμα αγαπητή φίλη !

Natalia said...

are we really masters of our fate?

who says so?

υγ ο alan bates κορυφαιος στην απαγγελία όπως και άλλοι άγγλοι συνάδελφοι του...

όλα καλά?

negentropist said...

Καλώς ήρθες απο τις διακοπές σου Ναταλία !

Είμαι σίγουρος ότι θα γέμισες της μπαταρίες σου με ενέργεια της θάλασσας :)

Συνήθως μετά απο διακοπές πάντα θέλουμε επιπλέον χρόνο για να ... ξεκουραστούμε και να συνέλθουμε απο το σοκ επαναπροσαρμογής !

Θέλουμε να είμαστε κύριοι της μοίρας μας ... προσπαθούμε ΟΣΟ μπορούμε ... με οτι δυνάμεις, δυνατότητες και ικανότητες εχει ο καθένας μας ... Στην πράξη όμως ίσως είμαστε καρυδότσουφλα που τα παρασέρνει ορμητικός χείμαρρος ...

Pata Pata - Miriam Makeba (1967)

YΓ. Με τους άγγλους ηθοποιούς έχω ένα θέμα Ναταλία ... τους θεωρώ απο τους καλύτερους στον κόσμο, όσο απόλυτο κι' αν φαίνεται αυτό. Iδιαίτερα τους ηθοποιούς του θεάτρου.

Όλα καλά, καλή μου φίλη ... Το ίδιο ελπίζω κι' εσύ !

Penny said...

ωραίο ποίημα, ακόμα πιο ελκυστική η δύναμη ψυχής.

ανίκητος ο ευάλωτος εσαει..

καλώς σας βρήκα
;)

~reflection~ said...

Θα εστιάσω στην αξία του Μέντορα... του καθοδηγητή στα πρώτα βήματα της εφηβικής αναζήτησης που καθορίζουν το μετα...εκεινο το μετά που δεν έχει φράγματα επίτευξης..

Όλα είναι εφικτά...

negentropist said...

Ανίκητος ο ευάλωτος εσαεί ...

Καλώς ήρθες Penny !

Nancy Sinatra - Sugar Town

:)

negentropist said...

Κάκια

Πολλοί ήταν οι εφηβικοί μέντορες. Ο συγκεκριμένος ήταν άγγλος καθηγητής γυμνασίου (!!) σε ένα ιδιότυπο Δημόσιο σχολείο στην Κηφισιά (απέναντι απο το ΚΑΤ)... εκει πρωτομάθαμε για Walt Whitman, Robert Burns, E. Cummings, R. Kippling και για πάρα πολλούς άλλους.

Απο τον Dr. Denis Ware μάθαμε πάρα πολλά πράγματα. Όμως κατι που σημάδεψε εμένα σε όλη μου τη ζωή, ήταν και είναι το εξής: Τα όρια και οι κάθε λογής στόχοι είναι απαραίτητα μόνο για τους πολλούς ! Ποτέ για τους λίγους !!

Α different greek tango

:)

Natalia said...

us human... we are really so weak...

το αγγλικο θέατρο και μάλιστα σκηνές σαν το national theatre, to old vic και το stratford on avon festival ειναι οι αδυναμιες μου....

αφού σου αρεσουν οι αγγλοι ηθοποιοι και η αγγλικη ποιηση
άκουσε αυτο το υπέροχο απόσπασμα, και απαντησε στο κουιζ... ποιο και ποιού είναι το ποιημα και ποιος το απαγγελλλει :)

http://www.youtube.com/watch?v=7oQpRr3eHrM

negentropist said...

O FOR A VOICE LIKE THUNDER, του William Blake !

Μοιάζει με την φωνή του Sean Connery, αλλά δεν είναι αυτός. Νομίζω ότι το απαγγέλλει ο Douglas Campbell !!!

Νational Τheatre ... Οld Vic ... τι μου θυμίζεις Ναταλία !!

Πραγματικά υπέροχο το απόσπασμα :

O for a voice like thunder, and a tongue
to drown the throat of war! - When the senses
are shaken, and the soul id driven to madness,
who can stand? When the souls of the oppressed
fight in the troubled air that rages, who can stand?
when the whirlwind of fury comes from the
throne of GOd, when the frowns of his countenance
drive the nations together, who can stand?
when Sin claps his broad wings over the battle,
and sails rejoicing in the flood of Death;
when souls are torn to everlasting fire.
and fiends of Hell rejoice upon the slain,
o who can stand? O who bath caused this?
o who can answer at the throne of God?
the Kings and Nobles of the Land have done it!
hear it not, Heaven, thy Ministers have done it!



Kαλό ξημέρωμα Ναταλία, με έναν αγαπημένο μου Έλληνα:

Ανδρέας Εμπειρίκος - Τριαντάφυλλα στο παράθυρο

:)

Natalia said...

Douglas Campbell ειναι, εξαιρετικος σκωτσεζος σαιξπηρικος, συμπατριωτης του Sean, specialized σε Οθελλο...

δηλαδη τι σου θυμισα απο το old vic? :)

συγχαρητηρια κερδισατε το κουιζ

θα επανελθω το μεσημερι απογευμα για περαιτερω
παω για συσκεψη τωρα

Natalia said...

συνεχεια και τελος

william Blake... από τους πιο σπουδαίους ποιητές, στη κορυφή της παγκόσμιας λογοτεχνίας... το for a voice like thunder είναι η εισαγωγη απο τον Εδουαρδο τον τεταρτο... τελειο

εμπειρικο δεν εχω διαβασει πολύ... δεν αγγιζει χορδες μου
his poetry has not seduced me... που λέμε :)

negentropist said...

Tι μου ... θύμισες απο το Old Vic ?

Ένα σωρό παραστάσεις που έχω λατρέψει. Επίσης το ότι αρκετοί απο τους "φίλους" μου με θεωρούσαν "ξενέρωτο" για την εμμονή μου να μη χάνω κάθε καινούργια παράσταση που ανέβαινε.

Λίγο είναι αυτό ?

:)