November 1, 2012

Xαμένος ορίζοντας

 

Το θέμα  της πρωτότυπης νουβέλας Χαμένος ορίζοντας του James Hilton (1933) είναι η αναζήτηση μιας ιδανικής κοινωνίας, μακριά από παρωχημένους "-ισμούς", πράγμα που προϋποθέτει την "ανάδυση" υψηλής συνείδησης στον άνθρωπο.

Αν ο άνθρωπος δεν έχει αναπτύξει μέσα του όλα εκείνα τα στοιχεία που είναι απαραίτητα για την σχετική (ευ)τυχία του, γιατί να τα αναζητήσει σε μια πολιτεία δικαιοσύνης;

Άλλωστε, η δικαιοσύνη, σύμφωνα με τον παρακάτω διάλογο, οφείλει να βασίζεται σ' ένα ιδεώδες ευγένειας ανάμεσά μας:
- Τι θρησκεία έχετε εδώ; 
- Πιστεύουμε στο μέτρο. Αποφεύγουμε την υπερβολή, ακόμα και την υπερβολική αρετή. 
- Νόμους, στρατό, αστυνομία; Δεν έχετε εγκληματίες;
- Όχι. Τι κάνει κάποιον εγκληματία; Η ανέχεια συνήθως και ο φθόνος. Εδώ έχουμε επάρκεια αγαθών για όλους.
- Μα δεν υπάρχουν άλλου είδους διαφωνίες, για μια γυναίκα ας πούμε;
- Πολύ σπάνια, διότι θεωρούμε αγένεια να παίρνεις αυτό που θέλει κάποιος άλλος.
- Κι αν κάποιος τη θέλει τόσο πολύ, που δεν τον νοιάζει τι λένε οι άλλοι;
- Τότε είναι ευγένεια του άλλου να την αφήσει σ' αυτόν που τη θέλει τόσο πολύ. Με ευγένεια λύνεται και το πιο πολύπλοκο θέμα.
Το έργο αυτό λοιπόν είναι ένα έργο αγάπης. Συνεπώς, ΜΟΝΟ αυτός που έχει ξυπνήσει μέσα του την αλτρουιστική αγάπη και έχει βγει λίγο από το καβούκι του εγωισμού μπορεί να συντονιστεί με τα παραπάνω. Όπως λέει κι' ένας Λάμα στη νουβέλα «δεν είναι μακριά η Shangri-La, αλλά είναι πολύ δύσκολο να φτάσει κανείς σ’αυτήv». Η Shangri-La τους χωράει όλους, αλλά δυστυχώς δεν είναι για όλους.


YΓ. Σύνδεσμοι, και πίνακες του Reuben Negron, περιμένουν ένα click!

:)


9 comments:

Alex said...

Mακάρι να γινότανε,
αλλά πρέπει πρώτα να προηγηθεί μια Πομπηία!
Καλή σου μέρα Σταύρο

Ange Alexiou said...

Αγαπητέ Negentropist, μα αυτά που μας παρουσιάζεις, θα μπορούσαν να υιοθετηθούν απ΄τους πάντες! Με μεγάλη ευκολία, φτάνει να μην μας αφορούν.
;)

Αγγελοπούλου Ιωάννα said...

χαχα! αχ αναθεματισμένη πολυπλοκότητα..είδες? με καταλαβαίνεις! ( Ναι, κάτι έχω ακούσει για το όλο και τα μέρη κι εγώ το κοριτσάκι...) ουφ!

Είσαι απίστευτος και αστείρευτος !χαίρομαι πολύ για την ευκαιρία να σε διαβάζω :-)
καλό ξημέρωμα!

Bitch said...

Dear Stavros!
What an interesting, story telling painter you have posted about!!

I have to study again about him!!
But thank you for now!!!!

to alataki said...

Εγώ πάλι θα έλεγα "Είναι μακριά η Shangri-La, αλλά είναι εύκολο να φτάσει κανείς". Στο κάτω-κάτω, και το πιο μακρινό ταξίδι αρχίζει με το πρώτο βήμα...

Penny said...

Γειά σου Νεγκ,
Βέβαια!
όλα αυτά που κακώς ονομάζονται ου- τοπίες -και είναι και το σύνηθες επιχείρημα εναντίον τους, ελλείψη άλλων σοβαροτέρων θα έλεγα,-δεν είναι ου-τόποι γιατί έχουν τόπο: αυτούς που τις έχουν συλλάβει, οραματιστεί και συχνά καταφέρει να πραγματοποιήσουν. Δεν υπάρχουν λοιπόν ου-τόποι αλλά τόποι όπου κάποιος δεν θέλει να πάει.
Δύσκολα και απλά

Anonymous said...

Καλημέρα :)

Το φαινομενικό... Youkali δεν είναι φανταστικό. Και θα συμφωνήσω μαζί σου πως αν θέλει ο άνθρωπος ΜΠΟΡΕΙ

μου άρεσε πολύ η ανάρτηση αυτή

Chá das Cinco said...

Quero agradecer o teu comentário no Chá das Cinco.
Um abraço aqui do Brasil para você amigo.
Gemária Sampaio

Anonymous said...

Καλησπέρα!

Τρομερά ενδιαφέρον ποστ και δεν θα αποφύγεις (δυστυχώς) την άποψή μου :-)

"Πιστεύουμε στο μέτρο. Αποφεύγουμε την υπερβολή, ακόμα και την υπερβολική αρετή."

Πρόσφατα σκεφτόμουν λοιπόν πως πρέπει να κάνουμε καταχρήσεις με μέτρο και όχι κατάχρηση του μέτρου, οπότε ως εδώ με βρίσκεις σύμφωνη.

Πως όμως να διατηρήσεις το μέτρο σε όλα και να συνεχίσεις να είσαι υγιής? Δύσκολο. Ο αλτρουισμός είναι άκρως απαραίτητος σε μια ανθρώπινη κοινωνία ακριβώς επειδή δεν είμαστε μια κοινωνία του μέτρου. Ούτε θα γίνουμε ποτέ. Όχι επειδή δεν το θέλουμε αλλά επειδή δεν μπορούμε. Γιατί ποιός θα κρίνει το μέτρο?

Και επειδή και η ανισορροπία έχεις τις ομορφιές της :-)) : Αυτό για σένα