Φαντασία ή πραγματικότητα ?

Ο  ελεγκτής με ξύπνησε κάποια εντελώς ακατάλληλη στιγμή για το ferry boat ... Όταν βγήκα απ' το τραίνο είχε απίστευτη ομίχλη και ήμουν τόσο νυσταγμένος, που αν  η τότε φίλη μου με έσπρωχνε  απαλά για να βαδίσω στο στενό του Ντόβερ, δεν νομίζω ότι θα είχα την παρουσία του μυαλού μου για να αντισταθώ σ' αυτή την εφιαλτική προοπτική.

Μετά θυμάμαι να σέρνω τη βαλίτσα μου πάνω σε ατέλειωτους διαδρόμους, και τελικά προσπάθησα να κοιμηθώ σε μία chaise longue, σε ένα κατάστρωμα που πήγαινε πάνω - κάτω.  Η πρωϊνή υγρασία ήταν αφόρητη. Επιπλέον, μου ερχόταν να ξεράσω, πράγμα που τελικά δεν έγινε.

Ξαφνικά συνέβη κάτι υπέροχο. Mε μάτια θολωμένα απο την κούραση, είδα μπροστά μου τα περίφημα ψηλά λευκά βράχια του Ντόβερ. Τι θέαμα !! Έπειτα, θυμάμαι έναν τσιμεντένιο διάδρομο, με μήκος περίπου ένα μίλι, όπου έσερνα βαριεστημένα τη βαλίτσα μου για να μπώ στο τραίνο.

Το τραίνο σύρθηκε για 3 - 4 ώρες μέχρι το Waterloo ... H  ύπαιθρος ήταν έρημη, παγερή, υγρή, μονότονη και σκοτεινή. Ήξερα ότι ήμουν στην Αγγλία ... μόνο απο την μυρωδιά. Την λάτρεψα όμως όσο τίποτε άλλο στην Ελλάδα. Mα εντελώς όμως ...

ΥΓ: Οπωσδήποτε click στις 2 εικόνες και στα 3 links της ανάρτησης

:)