Ο καφές μου γίνεται καλύτερος όσο πίνω και πλησιάζω στον πάτο της κούπας, όπου έχει κατακαθίσει η περισσότερη ζάχαρη.
Επειδή η ζωή πιθανότατα δεν συμπεριφέρεται με παρόμοιο τρόπο όσο πλησιάζουμε προς το τέλος της, ίσως είναι θεμιτό ν' αναρωτηθούμε κάποια στιγμή, όπως ο Albert Camus :
“Should I kill myself, or have a cup of coffee?”
ΥΓ. Ουδόλως βλάπτει ένα κλικ στον πίνακα της Η. Μomo Zhou, αλλά και στους δύο (2) συνδέσμους (links) του κειμένου της ανάρτησης.
γιατί τέτοιες μελαγχολικές σκέψεις τις ώρες των σκιών? :)
ReplyDeleteγεια σας
H Μελαγχολία είναι ένα ενδιαφέρον "χρώμα", όπως άλλωστε και η Έκσταση, αφού μας ... αποπλανούν με παρόμοιο τρόπο !
ReplyDeleteΕίναι δυνατόν να μη μελαγχολεί κανείς, ιδιαίτερα τις πρωϊνές ώρες, όταν είναι λάτρης της jazz και (μεταξύ άλλων) "συντονίζεται" με το περίφημο Newport Jazz Festival του 1958 ?
Πόσο θα`θελα να ήμουν εκεί ...
Πάντως η απάντηση στο ρητορικό ερώτημα του Albert Camus είναι ενδεχομένως εύκολη για τους περισσότερους από εμάς ...
Σας χαιρετώ αγαπητή Ναταλία, με
Mercy, Mercy, Mercy ...
( 4 those who r not prepared 4 adversity!)
:)