Αναφορικά με τη θλίψη θα ανακαλύψετε ότι έρχεται σε κύματα. Όταν έχετε καραβοτσακιστεί, πνίγεστε μέσα σε απομεινάρια συντριμμιών που βρίσκονται παντού. Ότι επιπλέει τριγύρω, θυμίζει την ομορφιά του πλοίου που κάποτε υπήρξε.
Το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι να επιπλέεις. Βρίσκεις κάποιο κομμάτι από τα συντρίμμια και γαντζώνεσαι επάνω του για λίγο. Ίσως να είναι ένα φυσικό αντικείμενο. Ίσως μια ευχάριστη ανάμνηση ή μία φωτογραφία. Ίσως είναι κάποιος άλλος άνθρωπος που επίσης επιπλέει. Για λίγο, το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι να επιπλέεις. Να μένεις ζωντανός.
Στην αρχή, τα κύματα υψώνονται στα 30 μ και πέφτουν πάνω σου χωρίς έλεος. Έρχονται κάθε 10 δευτερόλεπτα και δεν σου δίνουν χρόνο ούτε για να αναπνεύσεις. Το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι να αντέχεις και να επιπλέεις. Μετά από λίγο, ίσως βδομάδες, ίσως μήνες, συνειδητοποιείς ότι τα κύματα εξακολουθούν να έχουν ύψος 30 μ, αλλά απέχουν αρκετά το ένα από το άλλο. Όταν έρχονται, πέφτουν πάνω σου, ισοπεδώνοντάς σε όπως πριν. Αλλά ενδιάμεσα μπορείς να αναπνέεις, να λειτουργείς.
Ποτέ δεν ξέρεις τι πρόκειται να πυροδοτήσει τη θλίψη. Μπορεί να είναι κάποιο τραγούδι, μία εικόνα, μία ανισόπεδη διάβαση, η μυρωδιά ενός φλυτζανιού καφέ. Μπορεί να είναι οτιδήποτε... και τα κύματα εφανίζονται και σε ξανατσακίζουν. Αλλά μεταξύ των κυμάτων υπάρχει ζωή.
Κάπου στο βάθος του χρόνου (και αυτό διαφέρει για τον καθένα) ανακαλύπτεις ότι τα κύματα έχουν πλέον ύψος 25 μ. Ή ακόμη και 15 μ. Και όσο έρχονται, έχουν ακόμα μεγαλύτερη απόσταση μεταξύ τους. Τώρα τα βλέπεις που έρχονται. Μια επέτειος, κάποια γενέθλια, μια γιορτή, ή το αεροδρόμιο Heathrow. Τα βλέπεις που έρχονται και τις περισσότερες φορές προετοιμάζεσαι. Και όταν ξεβράζονται πάνω σου, ξέρεις ότι με κάποιο τρόπο θα τα ξεπεράσεις και θα βρεθείς στη πίσω πλευρά τους. Καταμουσκεμένος, τρέμοντας, γαντζωμένος σε κάποιο μικρό κομμάτι του ναυαγίου, αλλά το ξεπερνάς.
Δεχθείτε το από έναν παλιό... μαέστρο: Τα κύματα δε θα σταματήσουν ΠΟΤΕ να έρχονται, και κατά κάποιο τρόπο, δε θα θέλαμε κάτι τέτοιο. Ίσως γιατί μάθαμε να επιβιώνουμε από δαύτα. Κι' άλλα κύματα θα ξανάρθουν. Και θα ξαναεπιβιώσουμε. Αλλά αν είμαστε τυχεροί, θα έχουμε πολλές βαθιές ουλές από ανθρώπους που αγαπήσαμε στη ζωή μας. Και πολλά ναυάγια...
ΥΓ. Δύο ονειρικές μουσικές εκδοχές των κυμάτων εμφωλεύουν στο πιάνο του Oscar Peterson (1o video) και φυσικά στις ανθρώπινες φωνές (2ο video)
