Αναδυόμενες Σκέψεις

Πρόσφατα είδα στον ύπνο μου ότι ήμουν ο άπιστος πανεπιστημιακός καθηγητής, που γύρισε σπίτι τρεις η ώρα το πρωϊ, με τα ρούχα του στραπατσαρισμένα, τα μαλλιά του ανακατωμένα, τη γραβάτα λυμένη κλπ, και μπήκα στη κρεβατοκάμαρα στις μύτες των ποδιών.

Ξαφνικά το φως άναψε !

"Περιμένω τις εξηγήσεις σου", μου είπε σε αυστηρό τόνο η γυναίκα μου.

"Ε, καλά", απάντησα δειλά, "το παραδέχομαι. Είχαμε βγεί έξω με τα παιδιά και ήπιαμε και, να έχασα μερικά λεφτά στα χαρτιά, και είχε και ... γυναίκες".

"Δεν μπορείς να με ξεγελάσεις εμένα" μου απάντησε καχύποπτα η συμβία μου. "Πάλι Φυσική έκανες !"

Έπειτα απο χρόνια "ερωτικής" ενασχόλησης με την σωματιδιακή φυσική, έχω καταλήξει στο συμπέρασμα ότι η ιστορία του Αδάμ και της Εύας στη Βίβλο είναι λανθασμένη. Δεν αληθεύει οτι ο όφις είπε στην Εύα να φάει το μήλο της γνώσεως, ότι εκείνη τον άκουσε, ότι κατόπιν το πρόσφερε στον Αδάμ και ότι ο θεός τους καταδίκασε και τους δύο στο μαρτύριο της δουλειάς και του θανάτου για να τιμωρήσει την παρακοή τους.

Αυτό που πραγματικά συνέβη είναι ότι ο Αδάμ και η Εύα έφαγαν φίδι σε ένα κινέζικο ρεστοράν που ονομαζόταν Γνώση και τελείωσαν το γεύμα τους με λι-τσι και μπισκότα της τύχης.

Ο Αδάμ άνοιξε το μπισκότο του και διάβασε : "Να οι εξισώσεις του Σύμπαντος. Καλή τύχη με τους υπολογισμούς σου."

Άνοιξε και η Εύα το δικό της μπισκότο και διάβασε: "Μη πιστεύεις τίποτα απ' όσα σου λέει αυτός ο άντρας."

Και έτσι άρχισε η ιστορία του κόσμου όπως τον ξέρουμε...


ΥΓ1: Θεωρώ αξιωματικά ίσως, ότι η θεωρητική φυσική στοιχειωδών σωματιδίων και η αστροφυσική είναι για την φαντασία μας εξίσου πολύτιμες όσο η τέχνη, η μουσική και το Θέατρο. Μας χαρίζουν μία πολύ καλύτερη αίσθηση του εαυτού μας και της θέσης μας στον κόσμο...

ΥΓ2: "Υπάρχουν υπερβολικά πολλά άστρα σε ορισμένα μέρη, ενώ αλλού δεν είναι αρκετά, όμως, δίχως άλλο, αυτό είναι κάτι που μπορεί χωρίς καθυστέρηση να διορθωθεί." (Mark Twain)