Όμορφη ... ακινησία

Επειδή η βιολογική αθανασία και η διατήρηση της νιότης είναι πανίσχυρα δολώματα, ο άνθρωπος δε θα πάψει ποτέ να τα αναζητάει, χωρίς να φοβάται την άτυχη εμπειρία του Dr Faust. Θα ήταν κουτό να σκεφτούμε πως μιά τέτοια αναζήτηση δεν θα στεφθεί απο επιτυχία σε κάποια από τις αμέτρητες εποχές που μας περιμένουν στο μέλλον. Όμως, το αν αυτή η επιτυχία είναι επιθυμητή, είναι .. άλλο θέμα !

Ήδη είναι κοινός τόπος ότι η  εξέλιξη των  συστημάτων  τηλεπικοινωνιών είναι στην ουσία επέκταση των αισθήσεών μας και περιορίζει τις ανάγκες μας για μετακινήσεις. Σκεφτείτε το ! Ίσως γι' αυτό  πολλοί απο εμάς να ... παχαίνουμε απο την ακινησία. Σαν αντίδοτο βέβαια  προτείνω την δοκιμασμένη μέθοδό μου: κολύμβηση ΟΛΟ το χρόνο και  αθλητισμό (πχ  basket) ... αλλά μέχρι πότε ?

Η αύξηση των τηλεπικοινωνιών είναι λοιπόν ευθέως ανάλογη της ... ακινησίας. Αυτές οι σκέψεις συχνά αναδύονται αυθόρμητα στον εγκέφαλό μου, που ομολογώ ότι είχε εκτεθεί ανελέητα στις  ιδέες των Olaf Stapleton και Arthur Clarke στα εφηβικά μου χρόνια !

Αυτοί οι υπέροχοι μελλοντολόγοι φαντάστηκαν το εξελικτικό πέρασμα του ανθρώπινου είδους σε μία εποχή αθάνατων γιγαντιαίων εγκεφάλων, με πολλά μέτρα διάμετρο. Μολονότι θα είναι ακίνητοι μέσα σε κυψέλες στην επιφάνεια της γης,  τα αισθητήρια όργανά τους  (εξελιγμένοι νευράξονες ?) θα μπορούν να επεκταθούν όπου θέλουν, ώστε το κέντρο συνείδησης να είναι οπουδήποτε ...  στη γη ή στο διάστημα.

Πρόκειται για μία ενδιαφέρουσα άποψη που γίνεται δύσκολα αντιληπτή απο έναν κοινό νου. Αν έχουμε τέλειες επικοινωνίες, ένας ακίνητος εγκέφαλος δεν είναι μειονέκτημα, αλλά μάλλον το αντίθετο ! Ο σημερινός εγκέφαλός μας, εντελώς φυλακισμένος σε κοκάλινα τοιχώματα, επικοινωνεί με τον εξωτερικό κόσμο και δέχεται τις εντυπώσεις του χάρη στα "τηλεφωνικά καλώδια" του κεντρικού νευρικού συστήματος, που έχουν μήκος από κλάσμα του εκατοστού μέχρι αρκετά μέτρα. Ποτέ δεν θα καταλαβαίναμε την διαφορά αν αυτά τα "καλώδια" είχαν στην πραγματικότητα εκατοντάδες ή χιλιάδες χιλιόμετρα μήκος, ή αν περιείχαν κινητούς ραδιοσυνδέσμους, χωρίς να κινείται καθόλου ο εγκέφαλός μας.

Συνεπώς, ένας τέτοιος εγκέφαλος με τέτοιες εκπληκτικές δυνατότητες διασυνδέσεων, όχι μόνο ΔΕΝ θα είχε μιά πολύ βαρετή ζωή, αλλά αντίθετα θα μπορούσε να συμμετέχει σε οποιαδήποτε εμπειρία, αληθινή ή φανταστική ! Ούτως ή άλλως, όταν πχ αγγίζουμε κάτι, αντιλαμβανόμαστε πως ο εγκέφαλός μας δεν βρίσκεται στην άκρη των δακτύλων μας, αλλά ένα μέτρο μακριά ? Μήπως θα καταλαβαίναμε την διαφορά αν το ένα μέτρο ήταν 2000 χιλιόμετρα ? Τα ραδιοκύματα κάνουν ένα τέτοιο ταξίδι πολύ πιό γρήγορα απ' όσο χρειάζονται τα νευρικά ερεθίσματα γιά να φτάσουν στην άκρη του χεριού μας.

Είναι δυνατόν η ραγδαία αύξηση των τηλεπικοινωνιών να περιορίσει τελικά την κινητικότητα του ανθρώπινου είδους σε τέτοιο βαθμό, ώστε να επηρεάσει την εξέλιξή του? Είναι ένα ενδεχόμενο, μάλλον ελάχιστα πιθανό, που ίσως δεν μπορούμε να αγνοήσουμε. Όμως εκείνο που πλέον γνωρίζουμε με βεβαιότητα είναι ότι η συνείδηση  δεν είναι κάτι το ξεχωριστό και υψιπετές, που να απαιτεί υπερφυσικές εξηγήσεις, αλλά  είναι απλούστατα μία αναδυόμενη ιδιότητα του εγκεφάλου, που προκύπτει μέσα απο την πολυπλοκότητα των νευρωνικών διασυνδέσεων. Δεν υπάρχει συνείδηση χωρίς εγκέφαλο. Εμένα τουλάχιστον, αυτό με ανακουφίζει και με συναρπάζει αφάνταστα!

ΥΓ: Click on the 2 images and 10 links

:)