Ο καφές μου γίνεται καλύτερος όσο πίνω και πλησιάζω στον πάτο της κούπας, όπου έχει κατακαθίσει η περισσότερη ζάχαρη.
Επειδή η ζωή πιθανότατα δεν συμπεριφέρεται με παρόμοιο τρόπο όσο πλησιάζουμε προς το τέλος της, ίσως είναι θεμιτό ν' αναρωτηθούμε κάποια στιγμή, όπως ο Albert Camus :
“Should I kill myself, or have a cup of coffee?”
ΥΓ. Ουδόλως βλάπτει ένα κλικ στον πίνακα της Η. Μomo Zhou, αλλά και στους δύο (2) συνδέσμους (links) του κειμένου της ανάρτησης.
2 comments:
γιατί τέτοιες μελαγχολικές σκέψεις τις ώρες των σκιών? :)
γεια σας
H Μελαγχολία είναι ένα ενδιαφέρον "χρώμα", όπως άλλωστε και η Έκσταση, αφού μας ... αποπλανούν με παρόμοιο τρόπο !
Είναι δυνατόν να μη μελαγχολεί κανείς, ιδιαίτερα τις πρωϊνές ώρες, όταν είναι λάτρης της jazz και (μεταξύ άλλων) "συντονίζεται" με το περίφημο Newport Jazz Festival του 1958 ?
Πόσο θα`θελα να ήμουν εκεί ...
Πάντως η απάντηση στο ρητορικό ερώτημα του Albert Camus είναι ενδεχομένως εύκολη για τους περισσότερους από εμάς ...
Σας χαιρετώ αγαπητή Ναταλία, με
Mercy, Mercy, Mercy ...
( 4 those who r not prepared 4 adversity!)
:)
Post a Comment