Όποτε εστιάζω την προσοχή μου στη βαρεμάρα, δηλαδή στην επιθυμία για επιθυμίες, η ανία γίνεται απίστευτα ενδιαφέρουσα. Ούτως ή άλλως, η πλήξη είναι ένα ζωτικότατο πρόβλημα για τους κάθε λογής ηθικολόγους, αφού οι μισές "αμαρτίες" της ανθρωπότητας αιτιολογούνται από τον φόβο για την μονοτονία.
Καθόσον δεν αποδέχομαι το αφελές ανθρωπογενές παραμυθάκι κάποιας επερχόμενης μεταθανάτιας ζωής, δεν χάνω καθόλου χρόνο προβληματιζόμενος για την... Κόλαση, ή — ακόμα χειρότερα! — ανησυχώντας για έναν ανύπαρκτο Παράδεισο. Άσε που, όποιες κι' αν είναι οι δοκιμασίες και τα βασανιστήρια στο Πουργατόριο, η ανία στον υποτιθέμενο Κήπο της Εδέμ θα ήταν πολύ χειρότερο μαρτύριο, όπως συνάγεται από την κατανάλωση απαγορευμένων μήλων. Συνεπώς, εύτολμα εικάζω, ότι ελάχιστοι θα άντεχαν την αιώνια Ευτυχία, ιδιαίτερα όταν οι πλέον ενδιαφέροντες άνθρωποι ενδεχομένως θα κατοικοέδρευαν στην Κόλαση — αν υπήρχε!
Σε κάθε περίπτωση, η μεγάλη μου φιλοδοξία σ' αυτή τη μοναδική ζωή είναι να πεθάνω από εξάντληση, παρά από βαρεμάρα!
ΥΓ. Αν θέλετε, κλικάρετε εικόνες και συνδέσμους στο κείμενο
:)
2 comments:
"..αφού οι μισές "αμαρτίες" της ανθρωπότητας αιτιολογούνται από τον φόβο για την μονοτονία."
Νταξει έγραψες. Οσο για τη μετά θανατον ζωή ειναι το θέμα της αναρτησης μου.
Καλή εβδομάδα!
@ μανιάτισσα
"...Seen a lot of suns goin' down..." :)
Eden Atwood - Miss Celie's blues (Sister)
Xαιρετώ με κάτι όμορφο από το "Thoughts on the Prejudices of Morality" του Friedrich Nietzsche:
"Christianity has... declared even doubt to be sin... What is wanted are blindness and intoxication and an eternal song over the waves in which reason has drowned."
:)
Post a Comment