Tις προάλλες έβλεπα στ' όνειρό μου ότι είχα μεταπηδήσει σε κάποιο χωροχρονικό σημείο, όπου η υψηλή τεχνολογική εξέλιξη μου επέτρεπε να διασυνδέσω τον εγκέφαλό μου με τον εγκέφαλο του εικονιζόμενου Φραγκούλη, έτσι ώστε από κοινού και ως ενιαία ολότητα, να αντλούμε και να συνθέτουμε γνώση, πληροφορίες, σκέψεις κλπ.
Μεταξύ άλλων τον ρώτησα για το χωροχρονικό συνεχές και με εξέπληξε η παρακάτω συνοπτική απάντησή του:
«Ο χωροχρόνος είναι μια τετραδιάστατη διαφορική πολλαπλότητα Hausdorff, στην οποία επιβάλλεται ένας μετρικός τανυστής (ή αλλιώς "μετρική") που επιλύει τις Εξισώσεις Πεδίου του Αϊνστάιν και αυτός ο μετρικός τανυστής δημιουργεί γεωδαισιακές καμπύλες ελάχιστου μήκους, έτσι ώστε αντικείμενα που δεν δέχονται καμία άλλη δύναμη να κινούνται κατά μήκος των εν λόγω γεωδαισιών που περιγράφονται από την μετρική.»
Με την σειρά του εκείνος με ρώτησε αν το σύμπαν και η πραγματικότητα τριγύρω μας αναδύονται μέσα απο απλούς υπολογισμούς.
Ξεκινώντας την απάντησή μου, σαν προλεγόμενο του είπα ότι τον ζηλεύω, επειδή θα προτιμούσα να ρουφάω τη ζωή μου κάθε στιγμή, και να ζω για τη στιγμή, όπως εκείνος και κάθε... ομότιμή του
γάτα.
☮
No comments:
Post a Comment