Both! (my dear Watson)

Ο Αγνωστικισμός και ο Αθεϊσμός δεν είναι αμοιβαίως αποκλειόμενες έννοιες, αλλά  σχετίζονται με διαφορετικά πράγματα. Ο πρώτος αφορά την έλλειψη γνώσης, ενώ ο δεύτερος την έλλειψη πίστης. 

Αγνωστικισμός είναι η έλλειψη γνώσης για την ύπαρξη θεού. 

Αθεϊσμός είναι η έλλειψη πίστης ότι υπάρχει κάποιος θεός, και ΟΧΙ η πίστη ότι ΔΕΝ υπάρχει θεός.

Το σημαντικό είναι ότι όλοι οι άνθρωποι είμαστε αγνωστικιστές, δηλαδή ΚΑΝΕΝΑΣ πραγματικά ΔΕΝ ΓΝΩΡΙΖΕΙ αν υπάρχει κάποια θεϊκή οντότητα. 

Όμως, οι πιστοί αν και ΔΕΝ ΓΝΩΡΙΖΟΥΝ ότι υπάρχει θεός, δεν πτοούνται, έχοντας φυσικά δικαίωμα να ΠΙΣΤΕΥΟΥΝ ότι υπάρχει.

Οι Αθεϊστές επίσης ΔΕΝ ΓΝΩΡΙΖΟΥΝ αν υπάρχουν οι χιλιάδες θεοί που έχουν διαχρονικά λατρευτεί και δοξαστεί από την ανθρωπότητα (συμπεριλαμβανομένου και του τελευταίου θεού των τριών αβρααμικών θρησκειών) αλλά έχουν επιλέξει την αδιαφορία στη λεγόμενη πίστη σε κάποιο θεό.  Βέβαια, αν ανέκυπταν ξαφνικά επιστημονικές αποδείξεις ύπαρξης θεϊκών οντοτήτων, τότε θα ήταν υποχρεωμένοι να τις αποδεχθούν. Στην πραγματικότητα όμως, αυτό δεν θα ήταν πλέον πίστη, ΑΛΛΑ  ΓΝΩΣΗ!

Ως εκ τούτου, δεν θα έπρεπε καν να ρωτάμε αν υπάρχει θεός, καθόσον ΟΛΟΙ οφείλουν να λένε έντιμα ότι ΔΕΝ ΓΝΩΡΙΖΟΥΝ! 

Όμως στην ερώτηση "ΠΙΣΤΕΥΕΙΣ ότι υπάρχει θεός?", οι μεν Αθεϊστές όπως εγώ απαντούν ρητά "ΟΧΙ", οι δε πιστοί απαντούν με εμφατικό  "ΝΑΙ", ενώ οι Αγνωστικιστές είναι αναγκασμένοι να πάρουν μία απόφαση. Δεν μπορούν να απαντήσουν "ΔΕΝ ξέρω αν πιστεύω ή όχι", επειδή αυτή η απάντηση εξ' ορισμού δεν έχει νόημα!

Τέλος, ας μη ξεχνάμε ότι κανείς δεν οφείλει να αποδείξει ότι κάθε παράλογος ισχυρισμός δεν ισχύει, και γιατί άλλωστε? Όπως δεν μπορούμε να αποδείξουμε την ανυπαρξία χιλιάδων θεοτήτων της ανθρωπότητας μέχρι σήμερα, έτσι δεν μπορούμε να αποδείξουμε και τη ΜΗ ΥΠΑΡΞΗ ροζ μονόκερων, πορσελάνινης τσαγιέρας σε τροχιά γύρω από τον... ήλιο, νεράϊδων, Όσιρι, Ρα, Δία, Θωρ, αβρααμικού θεού κλπ.

Επομένως, από τεχνική άποψη ο Αγνωστικισμός και ο Αθεϊσμός  είναι δύο παράξενοι ελκυστές, οι οποίοι δεν αλληλοαποκλείονται, ενώ παράλληλα συντροφεύουν τη Λογική, που είναι το υπέρτατο αντίδοτο στη μεγαλύτερη συλλογική παράκρουση της ανθρώπινης  ιστορίας.

Καλές Γιορτές σε όλες τις... οντότητες!

ΥΓ1.  Αν κάποιος καλός άνθρωπος σας ζητήσει να προσεύχεστε λόγω του ενδεχόμενου να υπάρχει τελικά μια υπερκόσμια θεϊκή οντότητα (που σημειωτέον θα καραδοκεί, ώστε να τη δοξάζετε δουλοπρεπώς νυχθημερόν) τότε θα μπορούσατε άνετα να τον συμβουλεύσετε να τοποθετήσει ευμεγέθη σκόρδα στην εξώπορτά του, ώστε να είναι καλυμμένος αν τυχόν εμφανιστούν ξέμπαρκοι Δράκουλες, όχι μόνο στα Καρπάθια, αλλά και στη... γειτονιά του!

ΥΓ2.   Περισσότερα στα 28 μπλε link (κειμένου και  2 εικόνων) 



☮

Σπατάλη ενέργειας ..

 

Freedom and love go together. Love is not a reaction. If I love you because you love me, that is mere trade, a thing to be bought in the market; it is not love. To love is not to ask anything in return, not even to feel that you are giving something- and it is only such love that can know freedom.

All ideologies are idiotic, whether religious or political, for it is conceptual thinking, the conceptual word, which has so unfortunately divided man.

ΥΓ.  Κλικάρετε αδίστακτα .. εικόνα, 3 συνδέσμους και video !

:)

Freedom .. revisited !

  

Toν Krishnamurti τον γνώρισα σε ηλικία 22 ετών  σε μία ομιλία του στο Brockwood Park, στην εξοχή του Hampshire στη Νότια Αγγλία. Πήγα εκεί ανεπίσημα με την βοήθεια μιας φίλης μου, που γνώριζε κάποιον που εργαζόταν στο λεγόμενο Krishnamurti Center. Ήταν μία εκπληκτική εμπειρία που έκτοτε άλλαξε τον τρόπο που έβλεπα την ζωή μου.

Είχα βέβαια διαβάσει αρκετά βιβλία του πριν την επίσκεψή μου εκεί  όπως: Το δίχτυ της σκέψης .. Η πρώτη και τελευταία Ελευθερία .. Ελευθερία απο το γνωστό .. και άλλα. Ήξερα δηλαδή ποιός ήταν ο πυρήνας της φιλοσοφίας του.

Όμως εκεί έζησα μια πρωτοφανή εμπειρία. Καταγοητεύτηκα απο έναν απλό άνθρωπο που καθήλωνε και μαγνήτιζε το ακροατήριο με το διαπεραστικό βλέμμα, τα τεράστια λαμπερά μάτια και την ήρεμη φωνή του. Στο τέλος της απολαυστικής ομιλίας του άρχισαν οι ερωτήσεις. Κάποια στιγμή σήκωσα το χέρι μου και τόλμησα να τον ρωτήσω κάτι προφανές και κατώτερο των περιστάσεων ... είχε σχέση με το "ΠΩΣ" ... δηλαδή, αν υπάρχει κάποιος δρόμος ή τρόπος για να αφαιρέσουμε τα φίλτρα της σκέψης μας όταν "παρατηρούμε", υπερβαίνοντας την διαμόρφωση του εγκεφάλου μας, απο τους διάφορους "-ισμούς", αλλά και τους τεχνητούς ανθρωπογενείς διαχωρισμούς. Θυμάμαι ότι χαμογέλασε και με ρώτησε ποια είναι η εθνικότητά μου. Του είπα ότι είμαι έλληνας. Απάντησε οτι στον γεωγραφικό χώρο που ονομάζουμε Ελλάδα έζησε ένας απο τους πιό "ηθικούς" ανθρώπους, που έχουν ποτέ ζήσει στον πλανήτη μας, ίσως ο πιο ηθικός ... ο Σωκράτης ! Αμέσως μετά μου εξήγησε το προφανές. Ότι δεν υπάρχει τρόπος ή τεχνική για την υποβάθμιση του "Εγώ", δηλαδή της σκέψης μας και της διαμόρφωσης του εγκεφάλου μας με τα συνοδά φίλτρα, που μας εμποδίζουν να αντιληφθούμε την πραγματικότητα όπως είναι. Την απάντηση την βρίσκει ο καθένας ΜΟΝΟΣ του, με απλή συνειδητοποίηση των παραμορφωτικών μηχανισμών και φίλτρων. Δεν χρειάζεται τίποτε άλλο !

Μετά το τέλος των ερωτήσεων, πρόλαβα να του σφίξω το χέρι λέγοντάς του "ευχαριστώ". Μου είπε και εκείνος ευχαριστώ. Αυτό ήταν όλο ! θυμάμαι χαρακτηριστικά ότι "πέταγα" κυριολεκτικά μετά την επαφή αυτή. Ήταν σαν να έβλεπα τον κόσμο απο ψηλά και μου φαινόντουσαν ασήμαντα όλα τα προβλήματα, οι μικροπρέπειες, οι εγωϊσμοί, οι διαμάχες, οι τεχνητοί κοινωνικοί διαχωρισμοί κλπ. Είχα πλέον καταλάβει τι δύναμη κρύβει μέσα του ο καθένας μας και ότι δεν έχουμε ανάγκη τους διάφορους γκουρού, τους "-ισμούς", τις αφελείς εξ αποκαλύψεως αλήθειες, όπως και κάθε άλλο διαιρετικό παράγοντα. Είναι τόσο απλό ..

Έκτοτε δεν υπάρχει βιβλίο ή ομιλία του που να μην έχω διαβάσει.

Όσοι θέλουν να διαβάσουν ΑΠΕΥΘΕΙΑΣ online πολλά απο τα βιβλία του, ίσως βρουν χρήσιμο το παρακάτω link:

Online Βιβλία Krishnamurti

Όταν ένας φίλος μου με ενημέρωσε για τον θάνατό του (Φεβρουάριο 1986), κατακλύστηκα απο βαθιά λύπη, αλλά αμέσως σκέφτηκα ότι είναι "ζωντανός" στο νου όσων έχουν έρθει σε επαφή με την  υπέροχη σκέψη του. Και φυσικά ποτέ μου δεν ξέχασα ότι ο ρόλος της φιλοσοφίας γενικότερα, δεν είναι να δίνει περιοριστικές απαντήσεις, αλλά να διευρύνει τους ορίζοντές μας με νέα ερωτήματα.

YΓ: Ψάξε αν θες, τις 2 εικόνες και τoυς 7 συνδέσμους στο κείμενο

:)

21 διαχρονικά διαμάντια ...

21 εκτυφλωτικά διαμάντια βρίσκονται στον παρακάτω σύνδεσμο:

J. Krishnamurti:   H πρώτη και τελευταία ελευθερία !

Ο πρόλογος του  Αldous Huxley είναι ανεπανάληπτος ...

Aκόμη θυμάμαι ζωντανή την θαυμάσια ομιλία του Jiddu Krishnamurti που παρακολούθησα κάποιο καλοκαίρι, στο Βrockwood Park στο Λονδίνο...  Ήταν η πρώτη και τελευταία φορά που είδα αυτόν τον υπέροχο άνθρωπο, που απρόσμενα άγγιξε τη σκέψη μου.

"Ο ομιλητής είναι εντελώς ασήμαντος - είναι σαν ένα οποιοδήποτε εργαλείο, σαν ένα τηλέφωνο"   J. Krishnamurti

4 μνημειώδεις ομιλίες του στο Πανεπιστήμιο San Diego, το 1970,  με  αγγλικούς υπότιτλους

Ομιλία 1

Ομιλία 2

Ομιλία 3

Ομιλία 4

  
«Το να εισαι οπαδός κάποιου είναι ηθικά βλαβερό, όποιος κι' αν είναι αυτός»


YΓ: Οι 2 φωτογραφίες "κρύβουν" αντίστοιχα video

Φράχτες και ελευθερία

Πόσοι άνθρωποι άραγε συνειδητοποιούν ότι ενώ υπάρχουν εθνικοί, οικονομικοί, ιδεολογικοί και θρησκευτικοί φράχτες, όλοι μιλούν υποκριτικά για αδελφότητα, αγάπη και ειρήνη. Για να γνωρίσουμε πραγματικά τι είναι αγάπη πρέπει να ρίξουμε όλα αυτά τα φράγματα και φυσικά οφείλει ο καθένας να ξεκινήσει πρώτα από τον εαυτό του.

H κάθε είδους πίστη ειναι τόσο άχρηστη όσο και τα ιδανικά. Είναι ο σοβάς που καλύπτει τις ρωγμές στα αποδεικτικά στοιχεία και στα λογικά κενά. Και τα δύο σκορπάνε την ενέργεια που χρειάζεται για την επίγνωση του ξετυλίγματος της πραγματικότητας.

Τα «πιστεύω» όπως και τα ιδανικά ειναι διαφυγές από το αληθινό γεγονός. Όμως, στη φυγή υπάρχει θλίψη δίχως τέλος. Το τέλος της θλίψης ειναι η κατανόηση της πραγματικότητας. Δυστυχώς δεν υπάρχει σύστημα ή μέθοδος που φέρνει αυτή τη κατανόηση. Μόνο η χωρίς επιλογές επίγνωση της πραγματικότητας είναι στη σωστή κατεύθυνση ...

Η αλήθεια είναι μια χώρα χωρίς κανέναν δρόμο προς αυτή. Ο άνθρωπος δεν μπορεί να την προσεγγίσει μέσα από οποιονδήποτε οργανισμό, οποιοδήποτε «πιστεύω» οποιοδήποτε δόγμα, ρασοφόρους ή τελετουργίες, ούτε μέσα από φιλοσοφική γνώση και ψυχολογικές τεχνικές. Ίσως μπορέσουμε να την ψηλαφήσουμε μπροστά στον καθρέφτη των σχέσεων και μέσα από την παρατήρηση, όχι όμως μέσα από την διανοητική ανάλυση ή την ενδοσκοπική ανατομία.

Ο άνθρωπος έχει χτίσει στη συνείδησή του εικόνες, για να έχει μια αίσθηση ασφάλειας, εικόνες θρησκευτικές, ιδεολογικές, προσωπικές. Αυτές εκδηλώνονται σαν σύμβολα, ιδέες, πεποιθήσεις. Το βάρος τους κυριαρχεί στις καθημερινές σχέσεις. Η ατομικότητα, είναι το όνομα, το σχήμα και η επιφανειακή διαπαιδαγώγηση που αποκτά ο άνθρωπος από το περιβάλλον του. Όμως, η μοναδικότητα του ατόμου δεν έγκειται στο επιφανειακό, αλλά στην πλήρη ελευθερία του απο αυτό το περιεχόμενο της συνείδησης.

Η ελευθερία δεν είναι αντίδραση, δεν είναι επιλογή. Ελευθερία είναι η καθαρή παρατήρηση χωρίς κατεύθυνση, χωρίς τον φόβο της τιμωρίας και της ανταμοιβής. Η ελευθερία είναι χωρίς κίνητρο, δεν βρίσκεται στο τέλος της εξέλιξης του ανθρώπου, αλλά στο πρώτο βήμα της ύπαρξης. Με την παρατήρηση αρχίζει κανείς να ανακαλύπτει την έλλειψη ελευθερίας και τελικά συνειδητοποιεί ότι η ελευθερία βρίσκεται στην επίγνωση χωρίς επιλογή.