Πραγματικότητα και καλλιέργεια

Η σύγχρονη Ελληνική πραγματικότητα είναι μια εποχή όπου τα ΜΜΕ και οι διάφοροι "-ισμοί" αποβλακώνουν. Δε διαμορφώνουν σκεπτόμενους και συνειδητοποιημένους ανθρώπους αλλά αποβλακωμένα και αγχωμένα πρόβατα.

Ισχυρό αντίδοτο στο δηλητήριο όλων των "-ισμών" και των ιδεολογικών προκαταλήψεων είναι η ΣΚΕΨΗ και η καλλιέργεια του καθενός μας !

Η καλλιέργεια δεν έχει σχέση με την παθητική συσσώρευση της γνώσης. Η γνώση (ΜΟΡΦΩΣΗ) έχει μεν διαχρονική χρηστική αξία, αλλά ΜΟΡΦΟΠΟΙΕΙ άκαμπτες νευροφυσιολογικές δομές στον εγκέφαλό μας που δρουν σαν φίλτρα, με αποτέλεσμα να αντιλαμβανόμαστε τα πράγματα γύρω μας παραμορφωμένα, με προκαταλήψεις. Είναι το ίδιο όπως όταν φοράμε γυαλιά με φακούς χρώματος πορτοκαλί. Τα βλέπουμε όλα πορτοκαλί !

Αντίθετα, καλλιέργεια είναι η ποιότητα που αυθόρμητα αναδύεται στον εγκέφαλό μας, διαμέσου της ενσυνείδητης υποβάθμισης της περιγραφείσας διαμόρφωσης. Αρκεί μόνο  η απλή συνειδητοποίηση του εν λόγω μηχανισμού !

Ζούμε σε μία εποχή όπου σημείο αναφοράς είναι ένας ανομοιογενής συρφετός απο αξιολύπητους παρουσιαστές τηλεοπτικών σκουπιδιών, αξιοθρήνητους δημοσιογράφους, φανατισμένους κομματικούς αξιωματούχους, ανίκανους πολιτικούς, χαρωπούς σχεδιαστές μόδας, χαζοχαρούμενες μοντέλες, ατάλαντους "δήθεν" πνευματικούς ανθρώπους και καλλιτέχνες, τρισάθλιους ρασοφόρους, γραφικούς "δήθεν" επιστήμονες και διανοούμενους και ... λοιπές ακατονόμαστες δυνάμεις. Είναι δυστυχώς μία εποχή όπου σημασία δεν έχει το "είναι" αλλά το "φαίνεσθαι". Μία εποχή όπου σημασία δεν έχει τι λες, αλλά πόσο φωνακλάδικα το λες. Μία εποχή που σιχαινόμαστε να βλέπουμε ανθρώπους δίχως παιδεία και ήθος να αυτοβαφτίζονται "σπουδαίοι" και αυτάρεσκα να υποδεικνύουν τι έχει σημασία και τι όχι. Μερικοί απο αυτούς μάλιστα φτάνουν στο σημείο να "κομπάζουν" σε τηλεοπτικά παράθυρα, πχ ακόμα και για το πόσο ... ανίκανοι ήσαν στα μαθηματικά !

Ευτυχώς μία στις τόσες αναδύονται άνθρωποι που αρέσκονται να βελτιώνουν την "μοναδικότητα" τους. Που είναι αυτόφωτοι, σκεπτόμενοι, ταπεινοί μέσα στην συνειδητοποιημένη ματαιοδοξία τους. Συνάνθρωποί μας που "ψάχνονται" με την τέχνη, με βιβλία, με συζητήσεις, με διαλέξεις. Που θέλουν να μοιραστούν όλα αυτά τα πνευματικά ερεθίσματα, δείχνοντας τελικά τον δύσβατο δρόμο της απομάκρυνσης απο τον αφελή παραδοσιακό μιμητισμό.

Δεν πρέπει όμως να τρέφουμε αυταπάτες. Είναι δύσκολοι οι καιροί. Οι άνθρωποι αγωνίζονται για το "ζειν" και δεν έχουν χρόνο, ενέργεια και χρήματα για το "ευ ζειν". Δεν είναι εξάλλου τυχαίο που η πιο "προχωρημένη" κοινωνική ομάδα ίσως είναι οι φοιτητές (τα παντός είδους ... κομματόσκυλα "εξ' ορισμού" εξαιρούνται), επειδή έχουν διαθέσιμο χρόνο και συνήθως άλλους να πληρώνουν τους λογαριασμούς τους. Αλλά ακόμα και αυτοί μέσα στην αθωότητα της ηλικίας τους σταδιακά μετατρέπονται σε μη σκεπτόμενα θύματα των προσταγών του lifestyle, του marketing και της ηλιθιότητας που μας περιβάλει.

Δυστυχώς, όσο δεν υπάρχει η απαιτούμενη "κρίσιμη μάζα" καλλιεργημένων ανθρώπων με την δυνατότητα να παρεμβαίνουν καθοριστικά και αναζωογονητικά, η πλειοψηφία θα παραμένει αποβλακωμένη στο τέλμα της ρουτίνας της, ενώ οι κάθε λογής κουτοπόνηροι θα γιγαντώνονται απο την παρατεινόμενη αδυναμία των πολλών να αντιληφθούν τι έχει ουσιαστική σημασία στη ζωή τους.