Άνθρωποι για όλες τις εποχές

O Steven Weinberg είναι ένας μοναδικός άνθρωπος που διακρίθηκε σε πολλούς τομείς της σωματιδιακής φυσικής. Κύρια συμβολή του, ωστόσο, για την οποία τιμήθηκε με Νόμπελ το 1979, υπήρξε η πρωτοποριακή εργασία του για την ενοποίηση της ασθενούς και της ηλεκτρομαγνητικής δύναμης μέσω της ιδέας της αυθόρμητης ρήξης συμμετρίας. Έτσι άνοιξε ένα από τα πιο συναρπαστικά κεφάλαια στην ιστορία της σύγχρονης φυσικής: η ενοποίηση των τεσσάρων φυσικών αλληλεπιδράσεων.

Εκτός από την επιβλητική επιστημονική συμβολή του, o Weinberg διακρίθηκε και για τα πλατιά του ενδιαφέροντα. Είναι ίσως ο επιστήμονας που εμβάθυνε περισσότερο στις φιλοσοφικές και αισθητικές επιπτώσεις της σύγχρονης φυσικής, τις οποίες εκλαΐκευσε με γλαφυρό τρόπο. Εικονοκλάστης και αθεϊστής στις ιδέες του, ανθίσταται στις θρησκευτικές προκαταλήψεις, ενώ κριτικάρει από φιλειρηνική σκοπιά τις πολιτικές επιλογές που εντείνουν τον ανταγωνισμό των εξοπλισμών και ιδιαίτερα την πυρηνική απειλή.

Σε μια ομιλία του τον Απρίλιο του 1999, ο Weinberg είπε το εξής: «Με ή χωρίς τη θρησκεία, οι καλοί άνθρωποι μπορεί να συμπεριφέρονται καλά και οι κακοί άνθρωποι να κάνουν το κακό. Αλλά για να κάνουν οι καλοί άνθρωποι το κακό – χρειάζονται τη θρησκεία !»

Αντιδρώντας σε υποκριτικές εκκλήσεις για την δήθεν ανάγκη εποικοδομητικού διαλόγου μεταξύ επιστήμης και θρησκείας, ο Weinberg τονίζει την αντίθεσή του : «Είμαι υπέρ ενός διαλόγου ανάμεσα στην επιστήμη και τη θρησκεία, αλλά όχι υπέρ ενός εποικοδομητικού διαλόγου. Ένα από τα μεγάλα επιτεύγματα της επιστήμης είναι ότι, αν και δεν έκανε ακόμα αδύνατο για τους ευφυείς ανθρώπους να είναι θρήσκοι, τουλάχιστον έκανε δυνατό γι’ αυτούς να είναι άθρησκοι. Δεν πρέπει να υποχωρήσουμε από αυτό το επίτευγμα».

Το παρακάτω ημίωρο video αφορά μία έξοχη συνέντευξη του Steven Weinberg στο BBC4, που σίγουρα θα απολαύσετε. Tο τελευταίο τρίλεπτο και ιδιαίτερα το κλείσιμο της συνέντευξης είναι απλά υπέροχο!

ΥΓ: Ένας Άνθρωπος για όλες τις εποχές ήταν ο Thomas More , ο οποίος αντιστάθηκε στον Ερρίκο VIII διαλέγοντας τον αποκεφαλισμό, παρά να προδώσει τη συνείδησή του.

Το σχετικό κινηματογραφικό αριστούργημα κέρδισε 6 βραβεία Όσκαρ το 1966, μεταξύ των οποίων και εκείνο της καλύτερης ταινίας. Την υπέροχη αυτή δημιουργία πρωτοείδα σε ηλικία 13 ετών σε θερινό κινηματογράφο. Έκτοτε την έχω παρακολουθήσει πάνω απο 10 φορές. Ίσως είναι η καλύτερη αγγλόφωνη ταινία του παγκόσμιου κινηματογράφου.

Αν και η ιστορία του Thomas More παρουσιάζεται εξιδανικευμένη, σαφέστατα αναδεικνύει την διαχρονικότητα των δύσκολων συνειδησιακών επιλογών, που έρχονται σε αντίθεση με τις περιοριστικές προκαταλήψεις των καιρών και την αυθαιρεσία της εξουσίας.