Να φύγουμε. Eμπρός!
Να φύγουμε μακρυά. Στα Γάβλανα!
Στα Γάβλανα! Εκεί που είναι η σωτηρία,
στης λήθης τ'απάνεμο λιμάνι.
Η γαλήνη. Εκεί!
Θύματα εξιλαστήρια της αγάπης,
της νύχτας ασκητικοί στρατοκόποι,
της αυγής περήφανοι περπατητές,
ανάφτε το θαλασσινό φανάρι.
Ποιός έχει τακαττ....
...τίνος το λέει στ'αλήθεια η καρδιά
ας έλθει...
Μη χρονοτριβούμε άδικα
Μη χρονοτριβούμε άδικα
σε μάταιες ανασκοπήσεις του παρελθόντος.
Οι καιροί είναι αβέβαιοι.
Καμμιά ασφάλεια δεν έχουν οι δρόμοι
και σε πολλά σημεία, η πλημμύρα
κατέκλεισε το παν.
Στα σκοτεινά χαντάκια στοιβάχτηκαν
σε στάσεις ειρωνικές οι καρυάτιδες,
οι ποθοκρατόρισσες των ερωτικών μας χρόνων.
Το περίφημό τους χαμόγελο πέταξε μακρυά
κι ανθεί τώρα σε κάτι χαμένα ερημονήσια...
Τ'αστροπελέκι μας δείχνει το δρόμο.
Εμπρός! Στα Γάβλανα της Λυκαονίας,
ν'αναπαυθούμε...
Ν. ΕΓΓΟΝΟΠΟΥΛΟΣ
ΥΓ1: Διαβάζει ο Nικόλαος Εγγονόπουλος. Aνέκδοτη ηχογράφηση, Woodberry Poetry Room, 1950
(Με κλικ στην φωτογραφία ακούστε και το υπέροχο: "Περί Ύψους" )
ΥΓ2: "Νικόλαε Εγγονόπουλε, σε αυτόν τον κόσμον υπάρχουν δύο λογιών ανθρωποι, σε όλες τις τάξεις και σε όλες τις ειδικότητες. Οι δυνάμενοι να εκτοξεύσουν σπέρμα διεισδύοντες, και οι άνθρωποι οι εκτοξεύοντες μόνον σκατά. Εσύ ανήκεις εις τους πρώτους. Άσε τους άλλους να κάνουν τη βρωμερή δουλειά τους"
(Απόσπασμα απο το κείμενο του Ανδρέα Εμπειρίκου "Νικόλαος Εγγονόπουλος ή το θαύμα του Ελμπασάν και του Βοσπόρου", το οποίο πρωτοδημοσιεύτηκε στο περιοδικό Τετράδιο, τεύχος 3, Δεκέμβριος 1945)
No comments:
Post a Comment