Έτσι είναι, αν έτσι νομίζετε

Ως ανθρωπότητα κάναμε την εμφάνισή μας περίπου 100.000 χρόνια πριν, δηλαδή τότε που σαν ξεχωριστό είδος αποκλίναμε απο τους Κρο-Μανιόν και τους Νεάντερνταλ.  Γύρω στο 25 % των προγόνων μας πέθαιναν με τη γέννησή τους ή λίγο μετά, ενώ το προσδόκιμο ζωής των υπολοίπων ήταν μόλις στα 25 χρόνια περίπου !

Παράλληλα, "σκοτωνόμασταν" και αποδεκατιζόμασταν:

- απο μικροοργανισμούς των οποίων αγνοούσαμε την ύπαρξη,

- απο σεισμούς που νομίζαμε ότι προοιώνιζαν δεινά,

- απο καταιγίδες που δεν γνωρίζαμε ότι προέρχονταν απο το γήϊνο κλιματικό σύστημα,  

- απο άλλα γεγονότα (ηφαιστειακές εκρήξεις, κλπ) που προέκυπταν, επειδή γεννηθήκαμε σε έναν πλανήτη που ψύχεται μέσω ρηγμάτων στον φλοιό του... 

Βέβαια, ούτε εμείς βοηθούσαμε την κατάσταση, επειδή μπλέκαμε σε διαμάχες για γυναίκες, τροφή, έλεγχο περιοχών κλπ 

Μολαταύτα, είναι εύκολα αντιληπτό οτι πετύχαμε βαθμιαία πρόοδο, αν και βασανιστικά αργά. Τουλάχιστον, μπορούμε να ισχυριστούμε, ότι αυτή η πρόοδος ήταν αποκλειστικά ένα ανθρώπινο επίτευγμα !  Γιατί όμως;  

Η απάντηση είναι απλή. 

Δυστυχώς, στα πρώτα ~ 96.000 χρόνια αυτής της διαδρομής μας, η παντοδύναμη και πανταχού παρούσα επουράνια οντότητα απλώς μας "παρακολουθούσε" με σταυρωμένα χέρια, με πλήρη αδιαφορία και δίχως έλεος ! 

Ευτυχώς που γύρω στα 4.000 χρόνια πριν, το ιδιότροπο υπερκόσμιο ον αποφάσισε ξαφνικά αλλαγή πλεύσης : " Γαμώτο, ήρθε η ώρα να επέμβω ! Και ο καλύτερος τρόπος για να ξεκινήσω είναι πιθανότατα με εμφανίσεις σε αδαείς, αγράμματους βοσκούς της Μέσης Ανατολής, στην εποχή του χαλκού. Έτσι τα καλά μου νέα θα διαδοθούν παντού, και φυσικά θα φτάσουν ακόμα και στη Κίνα περίπου 1000 χρόνια μετά την παρέμβασή μου ! " 

Αυτά τα τελευταία  οφείλει να τα πιστεύει κανείς, αν είναι Θεϊστής ! Πάντως, σε κάθε περίπτωση ... έτσι είναι αν έτσι νομίζετε. 


Αυτό το post είναι  ελεύθερη απόδοση του video στον συνδέσμο: Chris Hitchens  - Brutal four minutes for Religion
  

Όπως πάντα, δεν βλάπτει ένα αριστερό κλικ στις 2 εικόνες  :)


YΓ: Ο Luigi Pirandello στον πρόλογο του Così è, se vi pare!,  γράφει:

"Νομίζω πως η ζωή είναι μία πολύ θλιβερή φάρσα. Γιατί έχουμε μέσα μας - χωρίς να μπορούμε να ξέρουμε πως, γιατί κι από που - την ανάγκη να εξαπατούμε αδιάκοπα τον εαυτό μας, δημιουργώντας μία πραγματικότητα (μία για τον καθέναν και ποτέ την ίδια για όλους) που κάθε τόσο αποδεικνύεται ότι είναι μάταιη και φανταστική."

Χιλιοειπωμένο ... αλλά πάντα επίκαιρο.