Αίσθηση του όμορφου ...

Επτά υπέροχα ποιήματα του Γιάννη Υφαντή ...

ΟΙ ΠΟΙΗΤΕΣ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΝΑ ΟΠΛΟΦΟΡΟΥΝ   

Η κόλαση των ποιητών είναι η ασχήμια
γι' αυτό
οι ποιητές
χρειάζεται
να οπλοφορούν.

Α τους υποκριτές
μιλούν για βία, βασανισμούς και καταπίεση κι εγκλήματα
και μήτε που υποψιάζονται
πόσο υποφέρει ένας ποιητής σαν ταξιδεύει
με υπεραστικό που διαθέτει κασετόφωνο.
Η κόλαση των ποιητών είναι η ασχήμια
γι' αυτό
οι ποιητές
χρειάζεται
να οπλοφορούν. 

WEEK END 
 
Έκανε πειρατεία στο Ι.Χ. τους και σε λίγο
ενώ κρατούσε το πιστόλι και τους πρόσταζε
πού πρέπει να πηγαίνουν
αποκάλυψε
πως ήταν άγγελος.
"Μπορώ με θαύμα να σας δώσω αυτό που επιθυμείτε" είπε
"αυτά που πιο πολύ επιθυμείτε". Και του αράδιασαν
αυτά που επιθυμούσαν. Η κυρία
μια γούνα ακριβή. Ο κύριος
μια πόρσε αστραφτερή. Η κυρία
μπριλάντια από τον οίκο "Μαμωνάς". Ο κύριος
ένα σμήνος
αεροπλάνων. Και ο άγγελος
απογοητευμένος απ' τις βάρβαρες
τις αστικές επιθυμίες τους είπε:
"Ακούστε κύριοι
για τέτοιες
κωλοτρυπίδες σαν και σας
δεν κάνω θαύματα". Και πήγαιναν
αυτοί στα μπρος καθίσματα κι ο άγγελος
στο πίσω κάθισμα κρατώντας το πιστόλι.

ΘΕΛΩ  

Φύτρωσαν μάτια τα φιλιά σου στο κορμί μου
δεν αντέχω
άλλο την ομορφιά σου να κοιτώ.
Θέλω να σε μερώσω με το χάδι
θέλω να σ' αγριέψω με το χάδι
θέλω
μέσα σου να χυθώ.

Προσκυνώντας σε

τρέμοντας

θέλω
μ' όλο μου το κορμί θέλω παντού να σε αγγίξω∙ θέλω
σαν πληγωμένο αγρίμι να μουγκρίξω
θέλω
μέσα σου να χαθώ.

ΑΠ' ΤΑ ΤΑΚΟΥΝΙΑ ΤΟΣΩΝ ΓΥΝΑΙΚΩΝ

Εσύ στυλάτο ΙΒΙΖΑ δεν έζησες τη δόξα των τριάντα χρόνων μου ως σαράντα.
Εσύ γνώρισες μόνο την πανέρμορφη Αριάδνη.

Όμως εσύ παλιό μου FIAT 127
εσύ και τι δεν άκουσες και τι δεν είδες.

Σύμπαν μικρό που σ' έλυωσαν οι τόσοι στεναγμοί της ευφροσύνης.
Που σε ξεβίδωσαν κουνήματα γλυκά, που σε σμπαράλιασαν
οι άγριοι σεισμοί των οργασμών.
Και τ' ουρανού σου από μέσα η οροφή πώς αχρηστεύτηκε, ξεσκίστηκε (μα τρύπησε σχεδόν)
απ' τα τακούνια τόσων γυναικών.
 

ΣOY ΤΟ 'ΠΑ H ΓYNAIKA EIN' EΔΩ

 

Mόλις πληροφορήθηκα πως πέθαν' ο Θεός

-μου τό 'πε ο Γερμανός σοφός κύριος Nίτσε-

έψαξα μήπως βρω το κινητό του Πατριάρχη

να τον συλλυπηθώ. Aδύνατον.

Aλλά                                             

είπα στον εαυτό μου: «Hρέμησε. H Γυναίκα

πανέμορφη, ολοζώντανη, είν' εδώ.

Kι αυτό αρκεί.

Tι σχέση έχεις εσύ με πατριάρχες

και με συλλυπητήρια και βλακείες.

Σου τό 'πα, η Γυναίκα είν' εδώ.

Mην ασχολείσαι πια με το Θεό».

ΣΚΕΨΕΙΣ ΜΙΑΣ ΕΦΗΒΗΣ  

Με σάτυρο και με Χριστό μοιάζει αυτός.
Μα είν’ αλήθεια πως τα έχει τα χρονάκια του.
Σαρανταπέντε, με πενήντα. Ή πιο πάνω;
Υπάρχουν κούκλοι γύρω μου, τι να τον κάμω αυτόν;

Και οι γονείς μου θα μου λέγαν «τον παππού σου;».
Μ’ αν είχ’ εκατομμύρια, οι άχρηστοι,
νέο θα τον ευρίσκανε και με χιλιάδες χάρες.

Να τον ξανακοιτάξω. Ωχ, αμάν!
Μ’ αρέσει διάβολε! Κι ανάθεμα, ανάθεμα
στην κοινωνία που φθονεί, στην κοινωνία
τη δολοφονική που δεν αφήνει
ν’ αγαπηθούμε λεύτερα, μ’ όποιονε μας γουστάρει. 


ΤΟ ΠΟΥ ΜΟΥ ΚΛΕΨΑΝ ΤΟ ΜΠΟΥΦΑΝ

Το που μου κλέψαν το μπουφάν δεν είναι τίποτα,
κι ο κλέφτης του ας είν' ευλογημένος.
Όμως σαν κάνει ψύχρα και μου λείπει
(δεν έχω ένα δεύτερο μπουφάν) όταν κρυώνω
ίσως να ρίξω κάμποσους χριστούς και παναγίες.
Γιατί κι ο κλέφτης πρέπει (ρε γαμώ το)
να 'ναι ένας σοφός,
να 'χει αίσθηση του δίκαιου, να κλέβει αυτόν που πρέπει.

                            Γιάννης Υφαντής

            (Το 1995 τιμήθηκε στο Κάιρο με το Διεθνές Βραβείο Καβάφη)

ΥΓ: Με ένα κλικ οι 3 εικόνες αποκαλύπτουν κάτι !

ΕΤ3, (1997), από συνέντευξη του Ντίνου Χριστιανόπουλου στον Ηλία Κουτσούκο:

- Κύριε Χριστιανόπουλε, υποστηρίζετε ότι η Θεσσαλονίκη ως προς τον πολιτισμό, βρίσκεται πολύ πιο πάνω από την Αθήνα. 'Εχετε ένα συγκεκριμένο παράδειγμα να μας δώσετε;          - Βεβαίως! 'Εχει η Αθήνα έναν Υφαντή;