Είναι αδύνατο να ξεχάσω ένα σουρεαλιστικό Σαββατιάτικο βράδυ στα 15 μου, όταν άκουγα τα τρία παρακάτω κομμάτια του Al Green χωρίς σταματημό για 5 συνεχόμενες ώρες στο τότε music room της Ελληνοαμερικάνικης Ένωσης (Μασσαλίας 22) .. με ακουστικά και κλειστά μάτια !
Εκατοντάδες οι ώρες που έχω αφιερώσει σ' αυτή την ονειρική μουσική, που ακόμη απολαμβάνω μανιωδώς, διατηρώντας σαν θησαυρό το εκπληκτικό χιλιογρατζουνισμένο και σκονισμένο LP (pre-Reverend days για τους .. μύστες !)
Διατί να το κρύψωμεν άλλωστε ?
Διατί να το κρύψωμεν άλλωστε ?
YΓ: Δοκιμάστε ένα κλικ στις 2 εικόνες και στα 8 links
:)
4 comments:
Σταύρο Καλως ήρθες !!!
άντε γιατί πολύ άργησες !!!
Γεια σου Neg, σου εύχομαι έναν γλυκό Σεπτέμβρη.
ΥΓ. Το... κουσούρι άπό τα 15 σου το είχες ε;;;;;;;
Memories are made of this...
Wishes for a sweet September!!!
ωραίος ο Αλ...
πού τον θυμήθηκες?
ξέρεις, έχει κάνει και παπάς, αφιερωμένος στη gospel...
υγ σουρεαλιστικό απόγευμα στην οδό Μασσαλίας... hell of an evening hahaha
Post a Comment