Τo επιστημονικά τεκμηριωμένο γεγονός της Εξέλιξης των Ειδών ανατρέπει τον αφελή μύθο της ανθρώπινης δημιουργίας από κάποια "θολή" υπερφυσική οντότητα, που παρεπιπτόντως επιθυμεί να την δοξάζουμε δουλοπρεπώς για να μας "σώζει" ακόμα και από αμαρτήματα που δεν έχουμε διαπράξει (πχ το .. προπατορικό !) Δυστυχώς οι "πολλοί" δυσκολεύονται να επιστρατεύσουν την κοινή λογική για να αντιληφθούν ότι το ορατό σύμπαν -με τους ~200 δις γαλαξίες και τους ~200 δις ήλιους ανά γαλαξία- αφενός μεν δεν εξυπηρετεί τον ρόλο ενός σπάταλου ντεκόρ γιά κάποια δήθεν κορωνίδα δημιουργίας, αφετέρου δε είναι εντελώς αδιάφορο για μας.
Συνεπώς το ερώτημα ποιός δημιούργησε τον άνθρωπο αντικαθίσταται με το πως εμφανίστηκαν οι πρώτοι μονοκυτταρικοί οργανισμοί στη γη, μια που δεν είναι αναγκαίος κάποιος δημιουργός, αφού κάθε μορφή ζωής εξελίχθηκε με την διαδικασία της Φυσικής Επιλογής. Επιπλέον, αφού όλες οι μορφές ζωής λειτουργούν με χημικο-ηλεκτρικό τρόπο και είναι δομημένες με οργανικές ενώσεις, έχει ενδιαφέρον να κατανοήσουμε το πως οι τελευταίες συγκροτήθηκαν από ανόργανα συστατικά, κάτω από τις ιδιαίτερες συνθήκες που επικρατούσαν στη γη πριν την αυθόρμητη ανάδυση της ζωής.
Με το πείραμα των Miller-Urey, το 1953 αποδείχτηκε στη πράξη η δυνατότητα παραγωγής σύνθετων οργανικών ενώσεων από ανόργανα συστατικά. Από τότε η επιστήμη προχώρησε πολύ και κατέδειξε ότι όλα σχεδόν τα αμινοξέα και τα μακρομόρια που συνθέτουν τη ζωή μπορούν να προέλθουν από ανόργανες ενώσεις, κάτω από τις ιδιαίτερες συνθήκες που επικρατούσαν στην αυγή της ζωής.
Παρόλα αυτά, μου αρέσει να θέτω το εξής περιπαικτικό ερώτημα:
" Έστω ότι υπάρχει κάποιος θεός. Με αυτό το δεδομένο εγκρίνετε ή όχι τις .. επιδόσεις του?"
Με τον όρο "επιδόσεις" της εν λόγω ιδιότροπης οντότητας αναφέρομαι συνήθως σε πολλά πράγματα, όπως (μεταξύ άλλων) στην σπάταλη δημιουργία ενός απίστευτα τεράστιου σύμπαντος για χάρη του ανθρώπου, καθώς και ότι την Εποχή του Χαλκού έδωσε .. 2 πλάκες σε βοσκούς της Μέσης Ανατολής με γραμμένα πράγματα που ήθελε να τηρούμε. Δυστυχώς όμως οι .. επιθυμίες αυτής της υπερκόσμιας οντότητας έφτασαν στην Κίνα, πολλές δεκάδες αιώνες μετά τη συγκεκριμένη παρέμβαση !
Βέβαια υπάρχει ο εξής κίνδυνος. Αν ο ερωτώμενος "πιστεύει" σε κάποιο υπερκόσμιο όν, ίσως αισθανθεί υποχρεωμένος να εγκρίνει θεϊκές επιδόσεις σαν τις προαναφερθείσες, αφού διαφορετικά θα αντιμετωπίσει το πυρ το εξώτερο και την .. αιώνια καταδίκη.
Αν όμως ο ερωτώμενος δεν πιστεύει σε θεϊστικά παραμυθάκια, τότε δεν έχει νόημα να επιδοκιμάσει ή να αποδοκιμάσει υποτιθέμενους θεϊκούς χειρισμούς.
Προφανώς, σκόπιμα διέπραξα το προπατορικό αμάρτημα της θολής μεθοδολογίας στο ερώτημα που μόλις έθεσα. Αν ΔΕΝ αδιαφορούσα για την δήθεν υπέρτατη Δύναμη, που .. είναι πανταχού παρούσα και τα πάντα πληρούσα (σε αντιδιαστολή με την Συμπαντική Δύναμη της Βαρύτητας, που όντως είναι πανταχού παρούσα και τα πάντα πληρούσα, αλλά δεν λατρεύεται σαν θεά!), τότε η προαναφερθείσα λαθροχειρία θα μ' έστελνε .. άναυλα στη κόλαση. Πάντως, αδιαφορώ για τον υποτιθέμενο παράδεισο της ανθρωπογενούς θεϊκής οντότητας, κυρίως επειδή απουσιάζουν απ΄ αυτόν οι ενδιαφέροντες άνθρωποι!
ΥΓ. Do not forget to click on the 14 links and 2 images !
:)
12 comments:
ενδιαφέρον ποστ, καλησπέρα!
Ευχαριστώ, Αλμύρα :)
Σε καλωσορίζω με κάτι .. μουσικό:
Lawns
Kαλή επιτυχία στο ωραίο σου blog !
Καλό βράδυ !
φοβερη μουσικη!
ευχαριστωωω!
στη θέση άλλου σχολίου θα παραθέσω ένα μικρό απόσπασμα από την Ασκητική του Καζαντζάκη και μαζί ευχές για ένα όμορφο απόγευμα
ΑΣΚΗΤΙΚΗ
Ν. ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗ
Η ΠΡΑΞΗ
Α΄ ΣΧΕΣΗ ΘΕΟΥ ΚΙ ΑΝΘΡΩΠΟΥ
Η στερνή, η πιο ιερή μορφή της θεωρίας είναι η πράξη.
Όχι να βλέπεις πώς πηδάει η σπίθα από τη μια γενεά στην άλλη, παρά να πηδάς, να καίγεσαι μαζί της.
Η πράξη είναι η πλατύτερη θύρα της λύτρωσης. Αυτή μονάχα μπορεί να δώσει απόκριση στα ρωτήματα της καρδιάς. Μέσα στις πολύγυρες περιπλοκές του νου, αυτή βρίσκει το συντομώτερο δρόμο. Όχι βρίσκει· δημιουργάει δρόμο, κόβοντας δεξά ζερβά την αντίσταση της λογικής και της ύλης.
Γιατί αγωνίστηκες πίσω από τα φαινόμενα κυνηγώντας τον Αόρατο; Γιατί όλη ετούτη η πολεμική, η ερωτική πορεία ανάμεσα από τη σάρκα σου, από τη ράτσα, από τον άνθρωπο, από τα φυτά κι από τα ζώα; Γιατί, πέρα από τους άθλους τούτους, ο γάμος ο μυστικός, ο τέλειος εναγκαλισμός, η βακχική μαινόμενη επαφή μέσα στο σκοτάδι και στο φως;
συνεχίζεται...
Για να φτάσεις άπ΄ όπου κίνησες· στο εφήμερο, παλλόμενο, μύστηριώδικο σημείο της ύπαρξης σου, με νέα μάτια, με νέα αυτιά, με νέα γέψη, όσφρηση κι αφή, με φρένα καινούρια.
Το βαθύ, ανθρώπινο χρέος μας είναι όχι να ξεδιαλύνουμε και να φωτίσουμε το ρυθμό της πορείας του Θεού, παρά να προσαρμόσουμε, όσο μπορούμε, μαζί του το ρυθμό της μικρής, λιγόχρονης ζωής μας.
Έτσι μονάχα κατορθώνουμε να έχτελουμε κάτι αιώνιο εμείς οι θνητοί, γιατί συνεργαζόμαστε με κάποιον Αθάνατο.
Έτσι μονάχα νικούμε τη λεπτομέρεια, τη θανάσιμη αμαρτία, νικούμε τη στενότητα του μυαλού μας, μετουσιώνουμε τη σκλαβιά του χωματένιου υλικού, που μας δόθηκε να δουλέψουμε, σ΄ ελευτερία.
Μέσα σε όλα τούτα, πέρα άπ΄ όλα τούτα, όλοι οι άνθρωποι κι οι λαοί, όλα τα φυτά και τα ζώα, όλοι οι θεοί κι οι δαιμόνοι, σαν ένας στρατός, ορμούν προς τ΄ απάνω, συνεπαρμένοι από μιαν ακατανόητη, ακαταμάχητη Πνοή.
Την Πνοή τούτη μαχόμαστε να κάμουμε ορατή, να της δώσουμε πρόσωπο, να την τυλίξουμε μέσα σε λέξες, σε αλληγορίες και στοχασμούς και ξόρκια, να μη μας φύγει.
Μα δε χωράει στα είκοσι τέσσερα γράμματα που αραδιάζουμε· ξέρουμε, όλες τούτες οι λέξες, οι αλληγορίες, οι στοχασμοί και τα ξόρκια είναι πάλι μια νέα μάσκα που κρύβει την Αβυσσο.
Μα έτσι μονάχα, περιορίζοντας την απεραντοσύνη, μπορούμε, μέσα στα σύνορα του νεοχαραγμένου ανθρώπινου κύκλου, να δουλέψουμε.
Τι θα πει να δουλέψουμε; Να γιομώσουμε τον κύκλο τούτον με πεθυμιές, με ανησυχίες και με πράξες, ν΄ απλωθούμε και να φτάσουμε τα σύνορα, να μη χωρούμε πια, να ραΐζουν και να γκρεμίζουνται. Έτσι, δουλεύοντας τα φαινόμενα, πληθαίνουμε, πλαταίνουμε την ουσία.
Γι΄ αυτό, υστέρα από την επαφή μας με την ουσία, ο γυρισμός μας στα φαινόμενα έχει ανυπολόγιστη αξία.
Είδαμε τον ανώτατο κύκλο των στροβιλιζόμενων δυνάμεων. Τον κύκλο αυτόν τον ονοματίσαμε Θεό. Μπορούσαμε να του δώσουμε ό,τι άλλο όνομα θέλαμε: Αβυσσο, Μυστήριο, Απόλυτο Σκοτάδι, Απόλυτο Φως, Ύλη, Πνέμα, Τελευταία Ελπίδα, Τελευταία Απελπισία, Σιωπή.
Μα τον ονοματίσαμε Θεό, γιατί τ΄ όνομα τούτο μονάχα ταράζει βαθιά, από προαιώνιες αφορμές, τα σωθικά μας. Κι η ταραχή τούτη είναι απαραίτητη για ν΄ αγγίξουμε σώμα με σώμα, πέρα από τη λογική, τη φοβερην ουσία.
Μέσα στο γιγάντιο τούτον κύκλο της θεότητας, χρέος έχουμε να ξεχωρίσουμε και να συλλάβουμε καθαρά το μικρό πύρινο τόξο της εποχής μας.
Απάνω στην αδιόρατη τούτη φλόγινη καμπύλη, βαθιά, μυστικά νογώντας την ορμή αλάκερου του κύκλου, οδεύουμε αρμονικά με το Σύμπαντο, παίρνουμε φόρα και πολεμούμε.
Έτσι η εφήμερη πράξη μας, συνειδητά ακλουθώντας τη φόρα του Σύμπαντου, δεν πεθαίνει μαζί μας.
..............................
Δύναμη του ανθρώπου
:)
Καλησπέρα..
στον ίδιο θεό πιστεύουμε Σταύρο !!
Ο Καζαντζάκης εάν μπορούσε να βλέπει την
Πατρίδα του αυτή την εποχή, ε;
Καλύτερα που έχει γίνει στάχτες και δεν τα
βλέπουν τα μάτια του πια…
lol !
Alex, γιά τ' όνομα του .. θεού :))
Αφού .. δεν "πιστεύω" ούτε καν στη Δύναμη της Βαρύτητας, που όντως είναι πανταχού παρούσα και τα πάντα πληρούσα στο Σύμπαν .. πώς είναι δυνατόν να πιστεύω σε κάποιον άλλο θεό .. έστω και τον δικό σου ?
Πάντως, τόπιασα το .. υπονοούμενο :)))
Any Way You Wanna
Ότι τραβάει η .. "ψυχούλα" (φερ' ειπείν) του καθενός !
Καλό βράδυ ..
:)
Εμένα τώρα μου δημιουργήθηκε μια απορία.
Μετά το ανθρώπινο ον, όπως το ξέρουμε, τι θα επακολουθήσει;;;;
Ένα πιο ανθρώπινο, ας πούμε, ή κάτι πιο... απάνθρωπο;
Απαντώ μόνη μου, γιατί είμαι αισιόδοξο κορίτσι. Το πρώτο!!!! αφού πρώτα μας ξεκάνει το δεύτερο...
Aρκεί να υπάρχουμε και να ΜΗ ζούμε σε μία .. προσομοίωση, Ιωάννα :)
Ζούμε σε μία προσομοίωση ?
Όπως βλέπεις υπάρχουν και άλλα εικονοκλαστικά ενδεχόμενα, αγαπητή e-φίλη !
:)
Post a Comment