Απ' το σωρό των αστεριών
θα πάρω έν' άστρο εγώ χλωμό
να στο κρεμάσω στο λαιμό
για να 'χεις μενταγιόν.
Γελάς και τ' άστρα, θαρρείς
πως βγαίνουν νωρίς για να σε δούν,
μιλάς και στη σιγαλιά
νομίζεις πουλιά πως κελαηδούν.
Κι εσύ, πού 'χει ο ήλιος φωλιά χρυσή
φωλιά στα σγουρά σου μαλλιά
κι εγώ που τόσον καιρό
ζητούσα να βρω σαν θησαυρό.
Όταν ήμουν μαθητής στο δημοτικό, γνώρισα τον Κώστα Καπνίση στην Κέα, τον τόπο καταγωγής της μητέρας μου. Ήταν οικογενειακός φίλος και συναντιόμασταν σχεδόν κάθε καλοκαίρι στην Κορησσία (Λιβάδι) της Τζιάς. Του άρεσε πάρα πολύ το ψάρεμα .. είχαμε μάλιστα ψαρέψει μερικές φορές μαζί, μέχρις ότου τελικά συνειδητοποίησα ότι δεν είχα κανένα ταλέντο σ' αυτό το hobby, αφού -σχεδόν πάντα- πέταγα αμέσως στη θάλασσα τα λίγα ψάρια που έπιανα, επειδή δεν μου άρεσε να τα βλέπω να σπαρταράνε! Κάποτε τον ρώτησα .. "Ποιό είναι το μεγαλύτερο ψάρι που έχετε πιάσει?" και μου απάντησε αδίστακτα: "Η γυναίκα μου!"
Ήταν πολύ ευγενικός, αφάνταστα πράος, σεμνός και συναισθηματικός. Το μουσικό ταλέντο αυτού του πρωτοπόρου της ελληνικής jazz ήταν ανυπέρβλητο και ξεχείλιζε παντού. Θυμάμαι μιά φορά που -ενώ καθόμασταν σε ένα παραλιακό ζαχαροπλαστείο στο Λιβάδι- για αρκετή ώρα "έπαιζε" με τις μουσικές νότες που ανέκυπταν "χτυπώντας" γυάλινα ποτήρια με διαφορετικές στάθμες νερού, δημιουργώντας έτσι ένα απίστευτα όμορφο και συναρπαστικό ακουστικό αποτέλεσμα.
Ήμουν φίλος με τα δύο παιδιά του, την Τζίνι (Joanna) και τον Νικόλα. Είχαμε χαθεί για πολλά χρόνια, μέχρι που κάποτε επικοινώνησα με την Joanna - μιά περίοδο που ήμουν για λίγο καιρό στο Facebook - και δυστυχώς τότε πληροφορήθηκα ότι ο υπέροχος πατέρας της είχε αποβιώσει το 2007.
Ο Καπνίσης θα "ζεί", όσο υπάρχουν άνθρωποι που τους "συν + κινεί" η ονειρική μουσική του. Είμαι ένας απ΄ αυτούς. Γι' αυτό ίσως τον "βλέπω" να μου χαμογελάει κάθε φορά που ακούω τις μαγικές του μελωδίες ..
ΥΓ.Για κάτι περισσότερο .. οπωσδήποτε κλικ στις 2 εικόνες
Mου άρεσε πάρα πολύ και γι' αυτό αποφάσισα ότι το παρακάτω video αξίζει δικαιωματικά μία ανάρτηση. Βλέπετε, ταπνευστάκαι η Jazz είναι δύο από τις αδυναμίες μου. O ήχος είναι τόσο cool, ώστε εύτολμα ελπίζω να σας εκτοξεύσει σε άλλο ονειρικό επίπεδο ... όπως εμένα !
I get up,
nothing gets me down
you got it tough
I've seen the toughest around
and I know, baby, just how you feel
you've got to roll with the punches
to get to what's real
Oh can't you see me standing here,
I've got my back against the record machine
I ain't the worst that you've seen
how can't you see what I mean ?
You might as well jump .. Jump !
Go ahead and jump .. Jump !
ΥΓ:Oπωσδήποτε κλικ τους 4 συνδέσμους και τις 2 εικόνες !!!
Stavros is a product of thousand millennia of evolving life-forms on Earth.
His ancestry can be traced to protozoa in the end of the Hadean.
His family line can be followed through cyanobacteria and multicellular organisms around 1,400,000,000 BCE.
In 350,000,000 BCE the first tetrapod Stavroses emerged, allowing for rapid movement on land. This was handy, given his reticence to spend a life submerged in the ocean.
Finally, the evolution to bipedalism in 260,000,000 BCE has freed up Stavros's upper limbs to allow for jotting down math abstractions and abide with his attempted avocational mastery of Conservation Laws within the realm of Symmetry in the context of QFT.