Why, who makes much of a miracle?
As to me I know of nothing else but miracles,
Whether I walk the streets of Manhattan,
Or dart my sight over the roofs of houses toward the sky,
Or wade with naked feet along the beach just in the edge of the water,
Or stand under trees in the woods,
Or talk by day with any one I love, or sleep in the bed at night
with any one I love,
Or sit at table at dinner with the rest,
Or look at strangers opposite me riding in the car,
Or watch honey-bees busy around the hive of a summer forenoon,
Or animals feeding in the fields,
Or birds, or the wonderfulness of insects in the air,
Or the wonderfulness of the sundown, or of stars shining so quiet
and bright,
Or the exquisite delicate thin curve of the new moon in spring;
These with the rest, one and all, are to me miracles,
The whole referring, yet each distinct and in its place.To me every hour of the light and dark is a miracle,
Every cubic inch of space is a miracle,
Every square yard of the surface of the earth is spread with the same,
Every foot of the interior swarms with the same.
To me the sea is a continual miracle,
The fishes that swim--the rocks--the motion of the waves--the
ships with men in them,
What stranger miracles are there?
Walt Whitman
Αφιερωμένο στον Πέτρο Ορφανίδη (ΕΕΑ, 31-3-1973)
Δεν ξέρω αν έχετε ποτέ πειραματιστεί να παρατηρήσετε κάτι με όλες σας τις αισθήσεις. Έχετε παρατηρήσει ένα καταπράσινο λιβάδι, τα πουλιά και το φεγγαρόφωτο τη νύχτα πάνω απο τη θάλασσα, για να καταλάβετε αν τα παρατηρείτε εν μέρει ή με όλες σας τις αισθήσεις εντελώς "ξύπνιες ?"
Οι δύο αυτές καταστάσεις είναι τελείως διαφορετικές. Όταν παρατηρείτε κάτι εν μέρει, ριζώνετε στη ζωή σας πιο πολύ τη διαχωριστική εγωκεντρική στάση.
Αλλά όταν παρατηρείτε το φεγγαρόφωτο που φτιάχνει ένα μονοπάτι πάνω στα νερά με όλες τις αισθήσεις σας, δηλαδή με το νου σας, την καρδιά σας, τα νεύρα σας, δίνοντας όλη σας την προσοχή σ' αυτή την παρατήρηση, τότε θα δείτε μόνοι σας ότι δεν υπάρχει κέντρο απο το οποίο παρατηρείτε.
Οι δύο αυτές καταστάσεις είναι τελείως διαφορετικές. Όταν παρατηρείτε κάτι εν μέρει, ριζώνετε στη ζωή σας πιο πολύ τη διαχωριστική εγωκεντρική στάση.
Αλλά όταν παρατηρείτε το φεγγαρόφωτο που φτιάχνει ένα μονοπάτι πάνω στα νερά με όλες τις αισθήσεις σας, δηλαδή με το νου σας, την καρδιά σας, τα νεύρα σας, δίνοντας όλη σας την προσοχή σ' αυτή την παρατήρηση, τότε θα δείτε μόνοι σας ότι δεν υπάρχει κέντρο απο το οποίο παρατηρείτε.
