Η τέχνη της αντιπαράθεσης

H oυσία στις περισσότερες διαφωνίες είναι η εξής: "Έχω δίκιο, έχεις άδικο!"

Τόσοι, μα τόσοι καβγάδες είναι κυριολεκτικά ανούσιοι. Ξεκινούν απο κάτι βλακώδες και άστοχο, του στυλ: "Ξέχασε να φέρει γάλα επιστρέφοντας  σπίτι!" ... "Τον κριτίκαρε μπροστά στους φίλους του!" ... "Κανόνισε κάτι χωρίς να την ρωτήσει!"

Όμως, τις περισσότερες φορές οι αντιπαραθέσεις κλιμακώνονται: "Ποτέ δεν προσέχεις τι λέω!"  ...  "Δε νιάζεσαι γιά μένα!"  ...  "Είσαι γεννημένος χαμένος!" ... "Είσαι μοχθηρός!"

Τη στιγμή της διαφωνίας κακώς θεωρούμε απαράδεκτο να διαφωνεί μαζί μας η άλλη πλευρά, είτε πρόκειται γιά τη  φίλη, τη σύζυγο, τη μητέρα μας ή την συνεργάτιδα στο γραφείο μας. Βέβαια, δεν είναι εγγενώς κακό να διαφωνούμε. Το αντίθετο μάλιστα! Αλλά το να απαιτούμε ανηλεώς απο τον συνομιλητή μας να αποδεχτεί την δική μας ερμηνεία των γεγονότων, δεν είναι και σημάδι άψογης πνευματικής υγείας. Είναι σημαντικό να μπορούμε να διαφωνούμε παραγωγικά, ώστε να μη βλάπτουμε ανεπανόρθωτα  τη σχέση μας με αγαπημένα άτομα.

Στις καλές διαφωνίες είμαστε συνήθως σε θέση να ξεδιαλύνουμε τι θέλουμε πραγματικά και πως μπορούμε να συμβιβαστούμε, ακόμα κι' αν δεν έχουμε καταλήξει κάπου. Η αντιπαράθεση έχει μία αρχή και ένα τέλος, ακόμη κι' αν η ανταλλαγή των επιχειρημάτων  δεν γίνεται πάντοτε με ευγένεια και  σεβασμό στην άλλη πλευρά.

Όμως, οι βλακώδεις αντιπαραθέσεις είναι το κάτι άλλο. Δεν είναι παρά ατέρμονες λούπες (κλειστοί βρόχοι) που αναπαράγουν συνεχώς την διαμάχη σε μία σχέση χωρίς να την επιλύουν! Στην έξαψη της στιγμής, η θεματολογία είναι ευμετάβλητη και μπορεί να ξεκινήσει απο το "Kοίτα πώς πάρκαρες το αυτοκίνητο!" για να καταλήξει στο καθόλου πρωτότυπο : "Είσαι ίδια η μάνα σου!"

Πως μπορεί να βγει κανείς  απ' αυτό τον φαύλο κύκλο ? Χμ ... Νομίζω πως  όταν αισθανθούμε την ακατανίκητη παρόρμηση να επιβάλουμε στον άλλο το "δίκιο" μας, τότε ακριβώς είναι και η στιγμή που  πρέπει να σταματήσουμε την αντιπαράθεση. Η μικρή μου πείρα "λέει" πως οι παρακάτω τρεις  ιδέες ίσως και να είναι χρήσιμες :

- Σκέψου!  Υπάρχει κάτι που να κερδίσεις απο την αντιπαράθεση στο σημείο που έχει φτάσει ? Αν όχι, τότε έφτασε η ώρα να σταματήσεις να μιλάς, όσο θυμωμένος και να είσαι !

- Μην επαναλαμβάνεσαι!  Το να θέτεις μόνο μία φορά το επιχείρημά σου είναι πιό ισχυρό απο πολλές φορές. Αυτό ισχύει και στο εργασιακό περιβάλλον. Πες ότι έχεις να πεις σαν καλός δικηγόρος στην τελική του αγόρευση. Οτιδήποτε πλεονασματικό θα αραιώσει και θα αποδυναμώσει τη επιχειρηματολογία σου.

- Mην απαντάς σε χαμηλού επιπέδου προκλήσεις, που ενδεχομένως έχουν σχεδιαστεί για να σε θυμώσουν !  Αν ο συνεργάτης ή η φίλη σου προσπαθήσουν να σε αποσταθεροποιήσουν λέγοντας  πχ  ... "Λες συνέχεια τις ίδιες μαλακίες!", αναγνώρισε την επιχειρηματολογική τους ένδεια  και άλλαξε αμέσως  κανάλι επικοινωνίας.

Πάνω απ' όλα οφείλουμε να συνηθίσουμε στην ιδέα ότι η καλύτερη κατάληξη σε μία αντιπαράθεση είναι ότι ... τελειώνει ! Ακόμη και στις καλύτερες σχέσεις πάντα υπάρχουν εστίες ανεπίλυτης πικρίας και συνεπώς οφείλουμε να ξέρουμε ΠΩΣ να διαφωνούμε και ΠΟΤΕ να σταματάμε, αν θέλουμε να μη βλάψουμε ανεπανόρθωτα τις σχέσεις μας με ανθρώπους που μετράνε γιά μας.

ΥΓ: Δεν βλάπτει ένα κλικ στις 2 εικόνες και στα 2 link του κειμένου

:)