September 28, 2011

Πυκνός ιστός



Σαφώς το λάτρεψα αστραπιαία.  Όχι μόνο επειδή με συνεπήρε η πολυεδρική ομορφιά του κειμένου, αλλά κυρίως γιατί διαισθάνθηκα ότι φωτίζει -ακροθιγώς έστω-  κάποιες ήδη ομολογημένες πλευρές της δικής μου ύπαρξης. Βλέπετε, έχω κι' εγώ προτίμηση στο μαύρο ..

Απολαυστικές οι παρακάτω έγχρωμες αλλά ταυτόχρονα λιτές πινελιές του Γιώργου Βέλτσου:

"Είχε ακόμη την κακή συνήθεια να εκλαμβάνει τον εαυτό του ως πνευματικό, όπως λένε, άνθρωπο. Πολλές φορές, η υποχρέωσή του να έχει ένα σώμα έπαιρνε στα μάτια του διαστάσεις ηθικές. Όμως κι αυτή ακόμη η ηθικότητά του λίγο διέφερε από την αμαρτία. Αλλά και πάλι, δεν επρόκειτο για εκπεφρασμένη βούληση. Oύτε ελευθέριος ούτε θεούσα.

Έσκαγε φυσικά. Κι όλες του οι κινήσεις, όλες οι δραστηριότητές του, οι σθεναρές και οι αδύναμες, οι χαμερπείς και οι μεγαλειώδεις, όλο το σθένος του εκφράζονταν σ’ ένα «habeas corpus». Έλεγε: «έχω ένα σώμα επειδή έχω μια ζώνη ευκρινούς και διακεκριμένης έκφρασης». Κι αυτό που εξέφραζε ευκρινώς, το σώμα του και μόνον αφορούσε. 

Όπως το ποτάμι διαποτίζει τον Καίσαρα όταν αποφασίζει να διέλθει τον Ρουβίκωνα -επειδή ο Καίσαρας έχει ένα σώμα που εισέρχεται και διαβαίνει τον ποταμό-, έτσι και οι φράσεις του, προαναγγελία της μάχης του με τη γραφή ήταν .. ένα: «ο κύβος ερρίφθη» που θα τον διέσωζε κι αυτόν, στην Ιστορία. Αλλά τίποτα από αυτά δεν θα ήταν ανθρωπίνως δυνατό και ιστορικώς αξιόλογο αν το νερό δεν κατέκλυζε το σώμα του Καίσαρα, αν η γραφή -ορμητικό ρεύμα- δεν ήταν ο Ρουβίκωνάς του.

Υπέφερε λοιπόν κι' αυτός. Έφερε δηλαδή το σώμα του στον ποταμό, υπέφερε το σώμα του να γράφει, να εμμένει στη δύναμη της εσαεί παραμονής του σε ροή. Αλλά η κινητικότητα αυτή, σωτήρια βιολογική προϋπόθεση στον αγώνα του κατά του χρόνου, τον άφησε αιωνίως έφηβο. Και ναι μεν, συνεπεία της παρατεταμένης εφηβείας του, ανέπτυξε ισχυρή αντίσταση απέναντι στα συμβατικά συμβάντα της ζωής των συνομηλίκων του, την ίδια όμως στιγμή ο παλιμπαιδισμός αυτός λειτουργούσε και ως υποταγή σε κάθε μεγάλο που συνέβαινε να κατέχει θέση ρυθμιστού της ζωής του· τις γυναίκες.

Κι επειδή δεν είχε την υπομονή να συνθέσει το opus magnum, η ποίησή του -σύντομη μορφή συντομευμένων αισθημάτων- επέπλευσε για λίγο στον καθρέφτη και βούλιαξε στον ψευδάργυρο της κοινοτοπίας, εκεί όπου ευφυολόγημα, αφορισμός και ποίημα αποσύρονται σαν .. θεότητες εγκαταλελειμμένης επαύλεως της ρωμαϊκής υπαίθρου. Κι όταν -προκειμένου να δικαιολογηθεί-, σε ώρες κατάπτωσης, ημέρες ανυπόφορης ζέστης, σχεδόν γυμνός, στα όρια του κλονισμού, αλλά συγχρόνως τόσο διαυγής ώστε να επιμένει να γράφει, όταν λοιπόν τελείωνε το ποίημα, τότε, με τη βοήθεια παρόδων, χωρίς να παρακάμπτει όμως τον πυκνό ιστό του πνεύματος, ο εαυτός του τον οδηγούσε στα προάστια όπου ο ποιητής διαθέτει γκαρσονιέρα. Εκεί, θα συναντούσε την Ερατώ. Πολύ αργότερα, την εποχή που ο Αρκάδιος είχε διατάξει την καταστροφή των ειδωλολατρικών ναών, πριν ξεφυτρώσουν οι βυζαντινοί ναΐσκοι στα ειδυλλιακότερα σημεία της Αττικής. 

Αλλά η σχέση του με την ποίηση συν τω χρόνω εξελίχθηκε σε έμμονη ιδέα με σοβαρές συνέπειες για την ψυχική του υγεία. Θα μπορούσε ακόμη και να γεράσει απότομα ή να τρελαθεί. Αυτός όμως, τον χαβά του: επειδή του είπαν πως η ποίηση είναι κεραμουργία με φωνήεντα, αντικατέστησε ένα-ένα τα ελενίτ στη στέγη του με κεραμικά Ισνίκ του δέκατου όγδοου αιώνα, που τα αγόρασε en gros στις κατεδαφίσεις της Βαγδάτης. Απ’ τους κινδύνους του αμίαντου, προτίμησε τις καπνισμένες τερακόττες. Λένε μάλιστα πως, σαν τον κροκόδειλο, διέθετε προστατευτικές φολίδες που τον προφύλασσαν από επαγγελματίες κυνηγούς. 

Τον εγκλώβισαν. Με βυτιοφόρο μετέφεραν αυτόν σε ζωολογικό κήπο και την απεικόνισή του στο σημείο της καρδιάς, στα μπλουζάκια που, από τότε, φορούσε αποκλειστικά.

Είχε προτίμηση στο μαύρο."

https://www.youtube.com/watch?v=IYyUOG5qbdQ


ΥΓ. Γιατί όχι ένα κλικ στις 2 εικόνες και στους 7 συνδέσμους ?

:)

 

6 comments:

Alex said...

όμορφη γραφή ,αινιγματική , φευγάτη ..έγχρωμη με ψυχικούς ακροβατισμούς !
εξαιρετική επιλογή το μαύρο, το οποίο είναι κατά κυριο λόγο συνυφασμένο με την άββυσσο, τη θλίψη (κακώς θα έλεγα)και το μυστήριο!

την καλημέρα μου Σταύρο !

negentropist said...

Paint it, Black .. όπως και να το κάνουμε :)

Καλό ξημέρωμα Αλεξία .. Take that pearl !

to alataki said...

Αλήθεια; "Κι εγώ έχω προτίμηση στο μαύρο"...
Μου βάζεις δουλειά, καιρό είχα να διαβάσω Βέλτσο...
Χαρούμενο Σ/Κ Stav...

Natalia said...

αληθώς πυκνός ιστός πνεύματος...
διάλεξες δυνατά αποσπάσματα

so! black is black...

γεια

negentropist said...

Μαύρο και Βέλτσος .. αχτύπητος συνδυασμός, Ιωάννα !

Δουλειά ? Όχι δα ! Κι' εγώ που στόχευα σε .. έκλυση σκέτης αισθητικής απόλαυσης .. εξ' αποστάσεως :))

The Commitments - Mustang Sally

Χαρούμενο σ/κ και σε σένα !

negentropist said...

Mου αρέσει που συντονίζεσαι με τις συγκεκριμένες "δονήσεις" Ναταλία :)

Γιατί όχι και Black and Blue ?

Τhe Rolling Stones - Melody

Μεταξύ άλλων, κάποτε είχα εκστασιαστεί με το παραπάνω κομμάτι, live στο Hammersmith Οdeon (Λονδίνο) .. μάλιστα θυμάμαι ότι συνόδευε στο πιάνο ο Billy Preston .. φανταστικό gig .. προ αμνημονεύτων χρόνων γμτ .. LOL !!

γεια

:)