Έφυγε ο υπέροχος Chris

O Chris Hitchens πέθανε προχθες, στα 62 του χρόνια. Θα ζεί στο μυαλό μου ΟΣΟ ΥΠΑΡΧΩ .. δηλαδή  ΠΡΙΝ την δική μου ανακύκλωση σε αστρόσκονη ..

Ότι κι' αν πω γι' αυτόν τον χαρισματικό άνθρωπο είναι λίγο.

Σε μία συζήτηση ο καθηγητής θεολογίας  των παν-μίων Λονδίνου και Οξφόρδης  Alister McGrath έκανε το λάθος να αναφερθεί σε ένα θεό που δήθεν .. προσφέρεται χωρίς να επιβάλλεται.

Ακολουθεί το 2λεπτο video με την ονειρική απάντηση του Chris:

Κρίμα  .. αυτή η φωνή έκανε τον κόσμο μας ΠΟΛΥ καλύτερο.

ΥΓ1. Στις 2 εικόνες ο Chris και η σύζυγός του Carol Blue

ΥΓ2. Μη διστάσετε να κλικάρετε τις 2 εικόνες και τα 7 links .. 

Με τρο­μά­ζε­τε, madame ..

Με δεδομένο ότι .. όλοι κυλιόμαστε στο βούρκο, αλλά πάντα μερικοί κοιτάζουν τ΄άστρα (Oscar Wilde) επιτρέψτε μου να παραθέσω ένα απόσπασμα από το ευρηματικό διαδικτυακό πόνημα του Larry Cool: Άγγελοι καρφώνονται με το κεφάλι στην άσφαλτο (σελ. 133) 

«Αμο­δι­ψής; Eγώ;!»  

«Ναι εσείς. Μό­λις σας είδον, η υπο­βό­σκου­σα δι­α­στρο­φή η κα­τα­τρώ­γου­σα τα σπλάγ­χνα μου, εξε­τι­νά­χθη ως ηφαι­στει­α­κή λά­βα και κα­τέ­κα­ψεν τας φρέ­νας μου. Σας ηράσθην κε­ραυ­νο­βό­λως. Είσθε αυτός τον οπο­ίον ωνει­ρευ­ό­μην ανέ­κα­θεν ως ιδα­νι­κόν ερα­στήν: ρι­ψο­κίν­δυ­νος, σκλη­ρός, βά­ναυ­σος, στυ­γνός, αδί­στα­κτος.» 

«Μάλ­λον ανα­φέ­ρε­σθε εις τον φά­κε­λον άλ­λου κα­τα­δί­κου.»

«Όλην την νύ­κτα επά­λαι­ον με­τα­ξύ του πά­θους μου δι­ά εσάς, και της συ­νει­δή­σε­ως του κα­θή­κον­τος. Και τε­λι­κώς υπε­ρί­σχυ­σεν το πά­θος και έλα­βον την επώ­δυ­νον αλ­λά μοι­ραί­αν από­φα­σιν. Δι­ά χά­ριν σας θα γί­νω επί­ορ­κος και θα εγ­κα­τα­λεί­ψω μί­αν επι­τυ­χή εισαγγελι­κήν στα­δι­ο­δρο­μί­αν, δύ­ο προ­σφι­λή τέ­κνα και έναν άμε­μπτον σύ­ζυ­γον.»

«Μή­πως εαν επα­νε­ξε­τάση­τε το ζή­τη­μα...»

«Ό­χι, όχι .. Η από­φα­σίς μου είναι ορι­στι­κή και αμε­τά­κλη­τος. Ακού­σα­τε .. Θα σας φυ­γα­δεύ­σω εκ της φυ­λα­κής και θα απο­τε­λέ­σω­μεν ζεύγος πα­ρά­νο­μον, κα­τα­ζη­τού­με­νον και κα­τα­δι­ω­κό­με­νον υπό των αρ­χών. Ναι; Ναι!

»Θα ζή­σω­μεν εις την πα­ρα­νο­μί­αν ως φυ­γά­δες... Θα είμε­θα βι­αι­ο­πα­θείς, αιχ­μά­λω­τοι του πά­θους... Ω, ναι! Τας ημέ­ρας θα δι­α­πράτ­τω­μεν ληστεί­ας τρα­πε­ζών και άλ­λα συ­να­φή κα­κουρ­γή­μα­τα τρί­του βαθ­μού, ενώ τας νύ­κτας θα πα­ρα­δι­δό­με­θα ασυγ­κρά­τη­τοι εις ακραί­ας ηδο­νάς επι ρυ­πα­ρών σιν­δο­νίων αθλί­ων επαρ­χι­α­κών ξε­νο­δο­χεί­ων .. Και βε­βαί­ως θα βά­ψω­μεν τας χείρας μας εις το αίμα. Θα δι­α­πρά­ξω­μεν πολ­λούς φό­νους, πά­ρα πολ­λούς... Θα σκορ­πί­ζω­μεν τα χρή­μα­τα τα οποία θα απο­κο­μί­ζω­μεν εκ των ληστει­ών δι­ά­γον­τες πο­λυ­τε­λή και προ­κλη­τι­κόν βί­ον... Θα πα­ρε­κτρα­πώμεν εις όρ­γι­α. Ναι, ναι· με έμ­φα­σιν εις τα κτη­νώ­δη όρ­γι­α ..

»Εν τέ­λει θα με εξω­θή­ση­τε εις την πορ­νεί­αν· αχ, ναι, θα εκ­πλη­ρω­θή επι­τέ­λους το όνει­ρόν μου να γί­νω κα­θη­μα­ξευ­μέ­νον γύ­ναι­ον κα­τω­τά­της υπο­στάθ­μης – κό­φα κοι­νώς, ίσως μά­λι­στα και πα­λι­ο­σκρό­φα! Και σας πα­ρα­κα­λώ, μη μου το αρ­νη­θήτε· θα είσθε ο πορ­νο­βο­σκός μου – ο μπε­ζε­βέγ­κης μου, θα με υβρίζη­τε σκαι­ώς: ‘πόρ­νη δι­και­ο­σύ­νη, χα­μαι­τύ­πη!’ και άλ­λα τοι­αύτα πα­ρεμ­φε­ρή εις τα οποία αρέσκομαι. Θα με εξευ­τε­λί­ζη­τε, θα μου απο­σπάτε τα χρή­μα­τα της αμαρ­τί­ας, θα με δέ­ρε­τε ασυγκίνητος, θα σας φο­βούμαι και θα είμαι δού­λη σας. Αχ, θα πε­ρά­σω­μεν ωραί­α, τι ωραί­α! Επλά­σθην δι­α την πα­ρα­νο­μί­αν και την τα­πεί­νω­σιν! Θα εκτρο­χι­α­σθώμεν, αγά­πη μου· θα εξο­κεί­λω­μεν, θα αποχαλινω­θώμεν... Μμμ, δαι­μο­νι­σμέ­νε μου ερα­στά· δι­α­τί σι­ω­πάτε, δεν ευρί­σκε­τε υπέ­ρο­χον το μέλ­λον μας;!»

Η γυ­νή πα­ρε­λή­ρη έως πα­ρο­ξυ­σμού· εμαί­νε­το υπό βι­αί­ων, σκο­τει­νών πα­θών· δεν είχεν συ­νεί­δη­σιν του τι έλε­γεν.

«Με τρο­μά­ζε­τε, madame ..»

«Κο­λα­σμέ­νη μου αγά­πη, κα­τα­χθό­νι­έ μου τύ­πε! Θα πε­ρι­πέ­σω­μεν εις πάσαν αμαρ­τί­αν και ανη­θι­κό­τη­τα, θα γί­νω­μεν οι αισχρό­τε­ροι των αισχρο­τέ­ρων, οι αχρει­ό­τε­ροι των αχρει­ο­τέ­ρων, έως ότου...»

«Έως ότου;»

«Έως ότου μί­αν εσπέ­ραν κα­τά την δύ­σιν του ηλί­ου, τα οπλο­πο­λυ­βό­λα της αστυ­νο­μί­ας θα θε­ρί­σουν τα πτω­χά μας σώ­μα­τα, τα οποία όμως προ­η­γου­μέ­νως θα έχουν προ­λά­βει να δρέ­ψουν όλας τας ηδο­νάς! Λοι­πόν; Δεν είναι συ­ναρ­πα­στι­κόν;»

Η γυ­νή ήτο τε­λεί­ως πα­ρά­φρων. Είχον απω­λέ­σει πάσαν ελ­πί­δα ότι θα ετύγ­χα­νον αμε­ρο­λή­πτου δί­κης και ότι θα ηθω­ού­μην... Δεν ήλ­πι­ζον πλέ­ον εις την δι­και­ο­σύ­νην.

«Λυ­πούμαι, αλ­λά προ­τι­μώ την ασφά­λει­αν των φυ­λα­κών,» είπα.

ΥΓ1. Για ένα δεύτερο εικονολαστικό απόσπασμα κάντε κλικ εδώ

ΥΓ2. Κλικ στο video για υπέροχους πίνακες του Jack Vettriano

YΓ3. Κλικ στο μοναδικό link του κειμένου για να διαβάσετε όλο το προαναφερθέν e-book (αν έχετε .. κουράγιο!)

ΥΓ4. Η μοναδική εικόνα στην αρχή κρύβει θεσπέσια μουσική

:)

Moonglow

Sometimes we seem to float right through the air ...

Η ενορχήστρωση του Μοrris Stoloff είναι αιθέρια ..

 

Υπέροχο μουσικό φόντο για τον πιο όμορφο και αισθαντικό χορό που έχω δει στον  κινηματογράφο ..

Μoοnlight serenade .. για όλους !

ΥΓ.  Κλικάρετε αδίστακτα το μοναδικό link και τις 2 εικόνες !

:)