Xαμένος ορίζοντας

 

Το θέμα  της πρωτότυπης νουβέλας Χαμένος ορίζοντας του James Hilton (1933) είναι η αναζήτηση μιας ιδανικής κοινωνίας, μακριά από παρωχημένους "-ισμούς", πράγμα που προϋποθέτει την "ανάδυση" υψηλής συνείδησης στον άνθρωπο.

Αν ο άνθρωπος δεν έχει αναπτύξει μέσα του όλα εκείνα τα στοιχεία που είναι απαραίτητα για την σχετική (ευ)τυχία του, γιατί να τα αναζητήσει σε μια πολιτεία δικαιοσύνης;

Άλλωστε, η δικαιοσύνη, σύμφωνα με τον παρακάτω διάλογο, οφείλει να βασίζεται σ' ένα ιδεώδες ευγένειας ανάμεσά μας:

- Τι θρησκεία έχετε εδώ; 

- Πιστεύουμε στο μέτρο. Αποφεύγουμε την υπερβολή, ακόμα και την υπερβολική αρετή. 

- Νόμους, στρατό, αστυνομία; Δεν έχετε εγκληματίες;

- Όχι. Τι κάνει κάποιον εγκληματία; Η ανέχεια συνήθως και ο φθόνος. Εδώ έχουμε επάρκεια αγαθών για όλους.

- Μα δεν υπάρχουν άλλου είδους διαφωνίες, για μια γυναίκα ας πούμε;

- Πολύ σπάνια, διότι θεωρούμε αγένεια να παίρνεις αυτό που θέλει κάποιος άλλος.

- Κι αν κάποιος τη θέλει τόσο πολύ, που δεν τον νοιάζει τι λένε οι άλλοι;

- Τότε είναι ευγένεια του άλλου να την αφήσει σ' αυτόν που τη θέλει τόσο πολύ. Με ευγένεια λύνεται και το πιο πολύπλοκο θέμα.

Το έργο αυτό λοιπόν είναι ένα έργο αγάπης. Συνεπώς, ΜΟΝΟ αυτός που έχει ξυπνήσει μέσα του την αλτρουιστική αγάπη και έχει βγει λίγο από το καβούκι του εγωισμού μπορεί να συντονιστεί με τα παραπάνω. Όπως λέει κι' ένας Λάμα στη νουβέλα «δεν είναι μακριά η Shangri-La, αλλά είναι πολύ δύσκολο να φτάσει κανείς σ’αυτήv». Η Shangri-La τους χωράει όλους, αλλά δυστυχώς δεν είναι για όλους.

YΓ. Σύνδεσμοι, και πίνακες του Reuben Negron, περιμένουν ένα click!

:)