Ο Αγνωστικισμός και ο Αθεϊσμός δεν είναι αμοιβαίως αποκλειόμενες έννοιες, αλλά σχετίζονται με διαφορετικά πράγματα. Ο πρώτος αφορά την έλλειψη γνώσης, ενώ ο δεύτερος την έλλειψη πίστης.
Αγνωστικισμός είναι η έλλειψη γνώσης για την ύπαρξη θεού.
Αθεϊσμός είναι η έλλειψη πίστης ότι υπάρχει κάποιος θεός, και ΟΧΙ η πίστη ότι ΔΕΝ υπάρχει θεός.
Το σημαντικό είναι ότι όλοι οι άνθρωποι είμαστε αγνωστικιστές, δηλαδή ΚΑΝΕΝΑΣ πραγματικά ΔΕΝ ΓΝΩΡΙΖΕΙ αν υπάρχει κάποια θεϊκή οντότητα.
Όμως, οι πιστοί αν και ΔΕΝ ΓΝΩΡΙΖΟΥΝ ότι υπάρχει θεός, δεν πτοούνται, έχοντας φυσικά δικαίωμα να ΠΙΣΤΕΥΟΥΝ ότι υπάρχει. Οι Αθεϊστές επίσης ΔΕΝ ΓΝΩΡΙΖΟΥΝ αν υπάρχουν οι χιλιάδες θεοί που έχουν διαχρονικά λατρευτεί και δοξαστεί από την ανθρωπότητα (συμπεριλαμβανομένου και του τελευταίου θεού των τριών αβρααμικών θρησκειών) αλλά έχουν επιλέξει την αδιαφορία στη λεγόμενη πίστη σε κάποιο θεό. Βέβαια, αν ανέκυπταν ξαφνικά επιστημονικές αποδείξεις ύπαρξης θεϊκών οντοτήτων, τότε θα ήταν υποχρεωμένοι να τις αποδεχθούν. Στην πραγματικότητα όμως, αυτό δεν θα ήταν πλέον πίστη, ΑΛΛΑ ΓΝΩΣΗ!
Ως εκ τούτου, δεν θα έπρεπε καν να ρωτάμε αν υπάρχει θεός, καθόσον ΟΛΟΙ οφείλουν να λένε έντιμα ότι ΔΕΝ ΓΝΩΡΙΖΟΥΝ!
Όμως στην ερώτηση "ΠΙΣΤΕΥΕΙΣ ότι υπάρχει θεός?", οι μεν Αθεϊστές όπως εγώ απαντούν ρητά "ΟΧΙ", οι δε πιστοί απαντούν με εμφατικό "ΝΑΙ", ενώ οι Αγνωστικιστές είναι αναγκασμένοι να πάρουν μία απόφαση. Δεν μπορούν να απαντήσουν "ΔΕΝ ξέρω αν πιστεύω ή όχι", επειδή αυτή η απάντηση εξ' ορισμού δεν έχει νόημα!
Τέλος, ας μη ξεχνάμε ότι κανείς δεν οφείλει να αποδείξει ότι κάθε παράλογος ισχυρισμός δεν ισχύει, και γιατί άλλωστε? Όπως δεν μπορούμε να αποδείξουμε την ανυπαρξία χιλιάδων θεοτήτων της ανθρωπότητας μέχρι σήμερα, έτσι δεν μπορούμε να αποδείξουμε και τη ΜΗ ΥΠΑΡΞΗ ροζ μονόκερων, πορσελάνινης τσαγιέρας σε τροχιά γύρω από τον... ήλιο, νεράϊδων, Όσιρι, Ρα, Δία, Θωρ, αβρααμικού θεού κλπ.
Επομένως, από τεχνική άποψη ο Αγνωστικισμός και ο Αθεϊσμός είναι δύο παράξενοι ελκυστές, οι οποίοι δεν αλληλοαποκλείονται, ενώ παράλληλα συντροφεύουν τη Λογική, που είναι το υπέρτατο αντίδοτο στη μεγαλύτερη συλλογική παράκρουση της ανθρώπινης ιστορίας.
ΥΓ1. Αν κάποιος καλός άνθρωπος σας ζητήσει να προσεύχεστε λόγω του ενδεχόμενου να υπάρχει τελικά μια υπερκόσμια θεϊκή οντότητα (που σημειωτέον θα καραδοκεί, ώστε να τη δοξάζετε δουλοπρεπώς νυχθημερόν) τότε θα μπορούσατε άνετα να τον συμβουλεύσετε να τοποθετήσει ευμεγέθη σκόρδα στην εξώπορτά του, ώστε να είναι καλυμμένος αν τυχόν εμφανιστούν ξέμπαρκοι Δράκουλες, όχι μόνο στα Καρπάθια, αλλά και στη... γειτονιά του!
ΥΓ2. Περισσότερα στα 28 μπλε link (κειμένου και 2 εικόνων)
☮