January 26, 2010

Βαμμένο Πέπλο

Υποθέτω ότι οι περισσότεροι άνθρωποι γνωρίζουν νεαρά κορίτσια, που ατυχώς πιστεύουν, αφενός μεν ότι είναι στο κέντρο του σύμπαντος, αφετέρου δε ότι οι υπόλοιποι περιστρέφονται γύρω απο τον ανιαρό τους μικρόκοσμο. Είναι κάτι που συμβαίνει διαχρονικά και ανεξέλεγκτα σε αρκετές ανώριμες γυναίκες (κυρίως νεαρές, αλλά όχι μόνο !), που κατά τα άλλα μπορεί να είναι όμορφες ή άσχημες, έξυπνες ή αφελείς, μορφωμένες ή αμόρφωτες, συχνά εγωπαθείς, αλλά σίγουρα όχι ... καλλιεργημένες !

Δύο τέτοια πρόσφατα παραδείγματα έφεραν αυθόρμητα στην μνήμη μου την εκπληκτική νουβέλα του Somerset Maugham με τίτλο "Βαμμένο Πέπλο". Η γοητεία αυτής της υπέροχης ιστορίας βασίζεται στην απλότητα της αφήγησης ενός μετρ του είδους, που έρχεται σε αντιδιαστολή με την πολυπλοκότητα των χαρακτήρων και των καταστάσεων.

Η Kitty, ένα αφελές, ματαιόδοξο και άπειρο κορίτσι, είναι ακόμα ανύπαντρη την ημέρα του γάμου της μικρότερης αδελφής της. Πανικοβάλεται, και αντιδρά αυθόρμητα με το να αρραβωνιαστεί τον Walter, έναν ήσυχο και σοβαρό βακτηριολόγο, που μετά τον γάμο την παίρνει μαζί του στη Σαγκάη. Αν και ο Walter ήταν κατώτερος των προσδοκιών που είχε συσσωρεύσει στο "διαμορφωμένο" μυαλό της, η Kitty άρπαξε αμέσως την ευκαιρία να αφήσει την βαρετή λονδρέζικη αριστοκρατία του 1925, για κάτι πιο ... εξωτικό.

Στην πορεία ο δυστυχής Walter διαπιστώνει ότι δεν έχει τίποτα κοινό με την σύζυγό του ! Σαν να μην του έφτανε αυτό, ανακαλύπτει στην πορεία ότι εκείνη τον απατάει με έναν βρετανό διπλωμάτη. Τότε αντιδρά εκδικητικά και της ανακοινώνει ότι δέχτηκε μια θέση, που απαιτεί να μετακομίσουν και να εγκατασταθούν σε μία περιοχή, που είναι κέντρο επιδημίας χολέρας ! Η Κitty χωρίς να έχει άλλη επιλογή τον ακολουθεί, επειδή ένα διαζύγιο λόγω "μοιχείας", εκείνη την εποχή θα σήμαινε την κοινωνική της απομόνωση και απαξίωση.

Όμως, εκεί στο καταπράσινο απόμακρο χωριό της Κίνας συμβαίνει κάτι απρόσμενο. Μέσα στη δυστυχία, τον ανθρώπινο πόνο και τα συντρίμια, θα "νιώσουν" ο ένας τον άλλο και θα ανακαλύψουν την τρυφερότητα και το μεγαλείο της συγχώρεσης. Η Kitty αρχίζει σταδιακά να αποβάλλει τα κοινωνικά φίλτρα που καταδυνάστευαν τη σκέψη της και να μεταλάσσεται απο εγωϊστρια και άπειρη, σε κάποια που "βλέπει" την ευρύτερη εικόνα του κόσμου.

Για εμένα, η ομορφιά και η απόλαυση σ' αυτή την ιστορία βρίσκονται στο ξετύλιγμα του δρόμου της σταδιακής μετεξέλιξης της Kitty, η οποία αντιλαμβάνεται ακριβώς τι έχει κάνει στον εαυτό της, στον άντρα της και στον εραστή της. Επίσης είναι υπέροχο το ότι ο Maugham βλέπει τον κόσμο μέσα απο τα μάτια της Kitty, και μας βοηθάει να κάνουμε κι' εμείς το ίδιο !

Στον παρακάτω σύνδεσμο, όποιος θέλει, μπορεί να δει απευθείας ολόκληρη την ομώνυμη ταινία του 2006. Είναι όμορφη αυτή η κινηματογραφική μεταφορά. Όμως το βιβλίο είναι αναντικατάστατο. Το πρόβλημα όπως πάντα είναι ο χρόνος, δυστυχώς ο πιο αμείλικτος και πολύτιμος πόρος για όλους ...