March 30, 2010

Τύψεις ?




Δεν είναι λίγες οι φορές που θυμάμαι το εξής περιστατικό. Στα 17 μου χρόνια γνώριζα έναν καταπληκτικό άνθρωπο, πρόσφυγα απο την Σμύρνη, συνταξιούχο ταξίαρχο, γείτονα στην Αθήνα (περιοχή Ερυθρού Σταυρού), χήρο και οικογενειακό φίλο.

Δεν ήταν συνηθισμένος στρατιωτικός. Στα 70 χρόνια του είχε μακριά μαλλιά με κοτσίδα, άκουγε Porgy and Bess  του Gershwin  και πολύ jazz, "τρελαινόταν" με το scat-singing της Ella Fitzgerald και του Louis Armstrong, ήταν εξαιρετικά καλλιεργημένος, διάβαζε πολύ,  μου δάνειζε jazz  LP δίσκους  καθώς και βιβλία με ποιήματα των Εγγονόπουλου και Εμπειρίκου, και άφηνε την όμορφη (συνομήλική μου) κόρη του να επιστρέφει ότι ώρα ήθελε απο τα Σαββατιάτικα party, αρκεί να την συνόδευα.

Κάποια μέρα με παρακάλεσε να κάνω κάτι φαινομενικά απλό. Να δώσω ένα τριαντάφυλλο σε ένα άγνωστο κορίτσι (μαθήτρια Λυκείου!) που ζούσε σε ένα σπίτι απέναντι απο το δικό μας και να της πω ότι είναι απο κάποιον θαυμαστή της ομορφιάς της. Τον ρώτησα γιατί δεν της το έδινε ο ίδιος, και μου απάντησε ότι θα το έκανε αν ήταν πολύ νεώτερος, ότι την έβλεπε κάθε πρωϊ (απο το μπαλκόνι του) και ήταν ερωτευμένος μαζί της, ότι σαφώς συνειδητοποιούσε το αδιέξοδο της κατάστασης, και ότι ήθελε απόλυτη εχεμύθεια. To τριαντάφυλλο θα ήταν μία μοναδική ρομαντική πράξη,  χωρίς συνέχεια.

Είπα όχι ...

Ακόμη όμως το σκέφτομαι. Συχνά μέσα μου αναδύεται η ενοχλητική σκέψη ότι ίσως έκανα λάθος που είπα αυτό το "αναίσθητο" όχι, σε έναν τόσο "ευαίσθητο" άνθρωπο.





ΥΓ1: Έχουν ενδιαφέρον τα 8 links στο κείμενο και τα 2 "πίσω" απο τις εικόνες.

ΥΓ2: Μερικές φορές βλέπω αυτό το blog σαν ένα είδος λευκώματος. Συνεπώς αυτή η ανάρτηση βρίσκεται πλέον στον "φυσικό" της χώρο και του "ανήκει" δικαιωματικά.

:)

9 comments:

Priorknowledge (aka Rodonaura) said...

Καλησπέρα, φίλε μου.
Γιατί είπες όχι;

AERIKO said...

Xμμμ...Καλύτερα να έχεις Τύψεις παρά Απωθημένα.Και Καλύτερα να Πυρπολείσαι παρα να Σαπίζεις.!Μ'έπιασε το πειραχτικό μου σήμερα..!!Όμορφο απογευματάκι Σταύρο μου.Σταθερά ανασαίνω αλλοιώς εδω μέσα.!! :))

ria said...

άκαρδε...

τι ζήτησε ο άνθρωπος; δεν ήθελε να εκτεθεί, δεν ήθελε να προκαλέσει, δεν ήθελε να τρομάξει και ζήτησε βοήθεια από σένα!

ήθελα να ήξερα τι σε έκανε να αρνηθείς!

Anonymous said...

Εύχομαι Καλή Ανάσταση!

Θα τα πούμε μετά το Πάσχα

Να περάσεις όμορφα και ξεκούραστα

Penny said...

Καλημέρα!
πόσο τρυφερή ανάρτηση..
όχι μόνο από την πλευρά του κυρίου αλλά και από τη δική σου πλευρά..
Θυμίζει Συρανό ντε Μπερζεράκ,αγαπημένη ιστορία..

Νά μαστε καλά, να λέμε τα όχι μας και να μετανιώνουμε, να λέμε τα ναί μας και..να μετανιώνουμε)

ΥΓ. Γιατι δεν προσφέρεις σήμερα ένα λουλούδι σε μια ωραία άγνωστη;Μαγική ιδέα εξιλέωσης!Πίστεψέ με, λειτουργεί!

thalassaki said...

Aγαπητέ Σταύρο, ίσως "τύψεις" να 'ναι λίγο ακραίο - είναι μάλλον που θα 'θελες να είχες πράξει αλλιώς, από την ασφαλή θέση της εμπειρίας φυσικά. Πόσο εύκολο είναι να κοιτάζουμε προς τα πίσω και να "επιδιορθώνουμε" παλιά διλήμματα.. Κι επειδή επιδιόρθωση δεν υπάρχει περίπτωση να γίνει, το όλο ζήτημα γίνεται άσκηση νου, μνήμης και τωρινών αντιδράσεων. Μ' άρεσε πολύ η εγγραφή, ο ταξίαρχος καλλιεργημένος μεν, παιδεραστής δε. Αναρωτιέμαι πώς θα ένιωθε αν κάποιος αντίστοιχος κύριος αγνάντευε το δικό του κοριτσάκι..

Καλό βράδυ από μένα, πολλές ευχές για το Πάσχα, να περάσεις όμορφα.

Penny said...

"To τριαντάφυλλο θα ήταν μία μοναδική ρομαντική πράξη, χωρίς συνέχεια."

Θαλασσάκι
τον καταδίκασες τον άνθρωπο, ερήμην, και μετά και από τόσα χρόνια..
"παιδεραστής";
ελπίζω να αστειεύεσαι..

Φιλικά

thalassaki said...

Kαλησπέρα Penny, όχι δεν αστειευόμουν. Δεν τις βρίσκω "ρομαντικές" τέτοιου είδους κινήσεις από ηλικιωμένους κυρίους προς εφηβάκια, λυπάμαι. Η κοινωνική θέση και κουλτούρα που ίσως διαθέτουν προσωπικά με αφήνουν εντελώς αδιάφορη. Να είσαι καλά, Καλό Πάσχα σου εύχομαι.

KOSTAS PAP said...

Ωραία ανάμνηση έστω και μέσα από αμφιθυμική διάθεση. Χρόνια Πολλά και Καλό Π¨ασχα.