'Ωστε θέλεις να γίνεις συγγραφέας ?

Έχω γνωρίσει μερικούς συγγραφείς, ξένους και Έλληνες. Εκείνοι που γνωρίζω καλά,  εξομολογούνται αδίστακτα ότι έχουν ελάχιστη ιδέα προς τα που πηγαίνουν, όταν πρωτοχτυπούν τα πλήκτρα του Η/Υ για το καινούργιο τους βιβλίο !  Μπορεί να έχουν στα σπάργανα κάποιο χαρακτήρα, ίσως και δύο, αλλά όλοι τους παραδέχονται δραστικές αλλαγές στη διαδρομή και στον προορισμό, μετά την έναρξη του ταξιδιού. Ποτέ δεν άκουσα κάποιον να λέει οτι έχει προετοιμάσει  έναν πλήρη δομικό σκελετό, όπως μας δίδασκαν στο Λύκειο.

Στη διάρκεια της συναρπαστικής περιπέτειας του γραψίματος, ο συγγραφέας ψηλαφίζει και διακρίνει κόσμους, που ενσυνείδητα δεν υπάρχουν στο μυαλό του όταν  ξεκινά. Αυτή η οργανική διαδικασία, συχνά οδηγεί σε στιγμές ιδιόμορφων ανακαλύψεων και ανείπωτης γοητείας. Στην αρχή  αναδύεται αυθόρμητα μια θολή εικόνα. Όταν ο συγγραφέας προσθέτει μερικές πινελιές αυτή ... εξαφανίζεται ! Αλλά σίγουρα κάτι υπήρχε εκεί και δεν ησυχάζει μέχρι να το αιχμαλωτίσει.

Ένας φίλος μου ισχυριζόταν ότι το ταλέντο υπεισέρχεται στο πρώτο προσχέδιο του κειμένου, ενώ η τέχνη  στα επόμενα ! Γι' αυτό το λόγο ο συγγραφέας, όπως και κάθε άλλος καλλιτέχνης, δεν έχει κοινό απο το οποίο μπορεί να αντλήσει συμπαράσταση, αλλά ούτε και κάποια εξωτερική κρίση που μπορεί να αντικαταστήσει την αμείλικτη δική του, την εσωτερική. Η μοίρα του είναι να δημιουργεί τάξη απο την αναρχία της καρδιάς του, υποβάλοντας ταυτόχρονα τον εαυτό του σε ανηλεή πειθαρχία. Γι' αυτό, όταν αρχίσει να φλερτάρει με την φήμη,  οφείλει να κάνει πολλά διαλείμματα απο την δική του ζωή, και να αναζητά αυτό που κρύβεται στα τρίσβαθα της "ψυχής" του.

Για το τέλος άφησα το καλύτερο! Το πραγματικά έξοχο πόνημα του πολυαγαπημένου Charles Bukowski, με τίτλο : "Ώστε θέλεις να γίνεις συγγραφέας ?", που  νομίζω ότι τα λέει όλα !

Aν δεν βγει από μέσα σου με ορμή σε πείσμα όλων, μην το κάνεις.
Αν δεν έρθει απρόσκλητο απ΄ την καρδιά κι από το μυαλό κι απ΄ το στόμα και από τα σωθικά σου, μην το κάνεις.
Αν κάθεσαι μπρος στην οθόνη του υπολογιστή σου και την κοιτάζεις με τις ώρες και γέρνεις σαν καμπούρης πάνω από την γραφομηχανή σου γυρεύοντας με κόπο τις λέξεις που δεν έρχονται, μην το κάνεις.
Αν το κάνεις για τα λεφτά ή για την δόξα ασ' το καλύτερα.
Αν το κάνεις γιατί νομίζεις πως θα ρίξεις γυναίκες ή άντρες στο κρεβάτι σου, μην το κάνεις.
Αν κάθεσαι εκεί πέρα και γράφεις τα ίδια και τα ίδια, μην το κάνεις.
Αν προσπαθείς να γράψεις όπως κάποιος άλλος, ξέχνα το, άσ΄ το καλύτερα.
Αν μπορείς να περιμένεις να βγει από μέσα σου μουγκρίζοντας, τότε περίμενε υπομονετικά.
Κι αν δεν βγει με βαθύ βρυχηθμό, κάνε κάτι άλλο.
Αν πρέπει πρώτα να το δείξεις στη γυναίκα, στην γκόμενα, στον γκόμενο, στους γονείς σου ή σε οποιοδήποτε άλλο, δεν είσαι έτοιμος.
Μη γίνεις σαν όλους αυτούς τους γραφιάδες, μη γίνεις σαν τόσους και τόσους που αυτοαποκαλούνται "συγγραφείς", μην γίνεις γελοίος, πληκτικός, φαντασμένος.
Μην αφήσεις την αυταρέσκεια να σε κατασπαράξει.
Οι βιβλιοθήκες του κόσμου έχουν τρελαθεί στο χασμουρητό με το σινάφι σου.
Μην προστεθείς κι εσύ σ' αυτούς.
Μην το κάνεις, αν δεν πετάγεται απ΄ την ψυχή σου σαν πύραυλος, ασ' το καλύτερα.
Κάν΄ το μονάχα όταν νιώσεις πως αν δεν το κάνεις, θα τρελαθείς, θα αυτοκτονήσεις ή θα σκοτώσεις, αλλιώς μην το κάνεις.
Αν δεν νιώσεις πως ο ήλιος σου καίει μέσα σου τα σπλάχνα, μην το κάνεις.
Όταν στ' αλήθεια έρθει η ώρα κι αν έχεις το χάρισμα θα γίνει από μόνο του και θα συνεχίσει να γίνεται, ώσπου να πεθάνεις ή να πεθάνει μέσα σου.
Άλλος τρόπος δεν υπάρχει. Δεν υπήρξε ποτέ!

ΥΓ: Μη διστάσετε να κλικάρετε τις 2 εικόνες, αλλά και τα 3 links του κειμένου

:)