Μία φευγαλέα κβαντική νότα

Κανείς δεν είναι σε θέση να καταλάβει ενορατικά την κβαντική μηχανική, κυρίως επειδή oι εμπειρίες μας εδράζονται στο βασίλειο των κλασσικών φαινομένων, όπου για παράδειγμα, όταν δίνω μία πάσα σε έναν συμπαίκτη μου στο μπάσκετ, η μπάλλα διαγράφει μία συγκεκριμένη τροχιά, που περιγράφεται απο τους 3 νόμους κίνησης του Νεύτωνα, που όλοι μάθαμε στο Λύκειο.

Όμως στο μικρόκοσμο το σύμπαν συμπεριφέρεται εντελώς διαφορετικά. Για παράδειγμα, ηλεκτρόνια που κινούνται απο μία θέση σε άλλη δεν ακολουθούν κάποια συγκεκριμένη τροχιά, αλλά όπως πρώτος έδειξε ο υπέροχος Feynman, ακολουθούν ταυτόχρονα κάθε δυνατή τροχιά !

Επιπλέον, αν και οι υποκείμενοι νόμοι της κβαντομηχανικής είναι εντελώς ντετερμινιστικοί (επαναλαμβάνω: εντελώς ντετερμινιστικοί !), τα αποτελέσματα των μετρήσεών μας περιγράφονται μόνο πιθανοκρατικά ! Αυτή η εγγενής αβεβαιότητα, που εκφράζεται εικονοκλαστικά με την περίφημη Αρχή Αβεβαιότητας του Heisenberg, συνεπάγεται ότι διάφοροι συνδυασμοί φυσικών ποσοτήτων δεν μπορεί ποτέ να μετρηθούν ταυτόχρονα με απόλυτη ακρίβεια. Με αυτό το γεγονός συνδέεται και το μη ισοδύναμο δίλημμα της μέτρησης ενός κβαντικού συστήματος. Με την διαδικασία της μέτρησης αλλάζουμε αυτό που μετράμε και συνεπώς ο παρατηρητής δεν διαχωρίζεται πάντα απο το παρατηρούμενο !

Όταν η επιστήμη γίνεται τόσο παράξενη,  αναπόφευκτα δημιουργεί εστίες σύγχισης μεταξύ των ημιμαθών και όσων σκόπιμα ψαρεύουν σε θολά νερά. Κάποτε με είχαν πλησιάσει 2 αδαείς μάρτυρες του Ιεχωβά, και είχα διασκεδάσει αφάνταστα με την έκφραση απορίας στα πρόσωπά τους, όταν απνευστί τους πρότεινα το ενδεχόμενο να μην έχει το σύμπαν ανάγκη δημιουργού, αφού είναι πολύ περισότερες οι πιθανότητες να δημιουργήθηκε αυθόρμητα στα πλαίσια μιας κβαντικής διακύμανσης του κενού (αφρού πιθανοτήτων).

 Η κβαντική μηχανική δεν αρνείται την ύπαρξη αντικειμενικής πραγματικότητας. Ούτε συνεπάγεται ότι οι απλές σκέψεις μας είναι σε θέση να αλλάζουν τα εξωτερικά αποτελέσματα και συμβάντα. Τα αποτελέσματα εξακολουθούν να χρειάζονται αίτια και συνεπώς αν θέλουμε να αλλάζουμε το σύμπαν πρέπει να δρούμε πάνω σ' αυτό !

Ο περίφημος Feynman είχε πει κάποτε το εξής: " Η επιστήμη είναι φαντασία μέσα σε ζουρλομανδύα ".  Είναι ειρωνικό ότι στη περίπτωση της κβαντικής μηχανικής, γενικά οι μουρλοί είναι  συνήθως άνθρωποι χωρίς  ζουρλομανδύες  !

ΥΓ: Κλικ τις 2 εικόνες ... χωρίς δισταγμό !

:)

Ανίκητος

To Ιnvictus είναι ένα εκπληκτικό ποίημα του  William Ernest Henley (1849–1903) που είχα πρωτοδιαβάσει στην αγγλική γλώσσα απο την ηλικία των 15 χρόνων. Με είχε μυήσει σ' αυτό o Denis Ware, ο χαρισματικός καθηγητής μου των Αγγλικών στο Γυμνάσιο.

Ο Henley ήταν άτυχος στη ζωή του. Απο την ηλικία των 12 ετών ήταν θύμα μιας φριχτής αρρώστιας των οστών.  Πέρασε όλη του τη ζωή με ανυπόφορους πόνους. Σε ηλικία 25 ετών, οι γιατροί του έκοψαν το ένα πόδι κάτω απο το γόνατο. Αργότερα έγραψε αυτό το απίστευτο ποίημα ενώ βρισκόταν στο νοσοκομείο.

Όλοι μας συνειδητοποιούμε πόσο μεγάλο ρόλο μπορεί να παίξει η τύχη στη ζωή μας. Δε νομίζω ότι χρειάζεται να πω περισσότερα ...

Ιnvictus (W. E. Henley)

Out of the night that covers me,

Black as the pit from pole to pole,

I thank whatever gods may be

For my unconquerable soul.

In the fell clutch of circumstance

I have not winced nor cried aloud.

Under the bludgeonings of chance

My head is bloody, but unbowed.

Beyond this place of wrath and tears

Looms but the Horror of the shade,

And yet the menace of the years

Finds and shall find me unafraid

It matters not how strait the gate,

How charged with punishments the scroll,

I am the master of my fate:

I am the captain of my soul.

 

ΥΓ: Κλικάρετε αδίστακτα τις 2 εικόνες και τα 4 link του κειμένου

:)

Η τέχνη της αντιπαράθεσης

H oυσία στις περισσότερες διαφωνίες είναι η εξής: "Έχω δίκιο, έχεις άδικο!"

Τόσοι, μα τόσοι καβγάδες είναι κυριολεκτικά ανούσιοι. Ξεκινούν απο κάτι βλακώδες και άστοχο, του στυλ: "Ξέχασε να φέρει γάλα επιστρέφοντας  σπίτι!" ... "Τον κριτίκαρε μπροστά στους φίλους του!" ... "Κανόνισε κάτι χωρίς να την ρωτήσει!"

Όμως, τις περισσότερες φορές οι αντιπαραθέσεις κλιμακώνονται: "Ποτέ δεν προσέχεις τι λέω!"  ...  "Δε νιάζεσαι γιά μένα!"  ...  "Είσαι γεννημένος χαμένος!" ... "Είσαι μοχθηρός!"

Τη στιγμή της διαφωνίας κακώς θεωρούμε απαράδεκτο να διαφωνεί μαζί μας η άλλη πλευρά, είτε πρόκειται γιά τη  φίλη, τη σύζυγο, τη μητέρα μας ή την συνεργάτιδα στο γραφείο μας. Βέβαια, δεν είναι εγγενώς κακό να διαφωνούμε. Το αντίθετο μάλιστα! Αλλά το να απαιτούμε ανηλεώς απο τον συνομιλητή μας να αποδεχτεί την δική μας ερμηνεία των γεγονότων, δεν είναι και σημάδι άψογης πνευματικής υγείας. Είναι σημαντικό να μπορούμε να διαφωνούμε παραγωγικά, ώστε να μη βλάπτουμε ανεπανόρθωτα  τη σχέση μας με αγαπημένα άτομα.

Στις καλές διαφωνίες είμαστε συνήθως σε θέση να ξεδιαλύνουμε τι θέλουμε πραγματικά και πως μπορούμε να συμβιβαστούμε, ακόμα κι' αν δεν έχουμε καταλήξει κάπου. Η αντιπαράθεση έχει μία αρχή και ένα τέλος, ακόμη κι' αν η ανταλλαγή των επιχειρημάτων  δεν γίνεται πάντοτε με ευγένεια και  σεβασμό στην άλλη πλευρά.

Όμως, οι βλακώδεις αντιπαραθέσεις είναι το κάτι άλλο. Δεν είναι παρά ατέρμονες λούπες (κλειστοί βρόχοι) που αναπαράγουν συνεχώς την διαμάχη σε μία σχέση χωρίς να την επιλύουν! Στην έξαψη της στιγμής, η θεματολογία είναι ευμετάβλητη και μπορεί να ξεκινήσει απο το "Kοίτα πώς πάρκαρες το αυτοκίνητο!" για να καταλήξει στο καθόλου πρωτότυπο : "Είσαι ίδια η μάνα σου!"

Πως μπορεί να βγει κανείς  απ' αυτό τον φαύλο κύκλο ? Χμ ... Νομίζω πως  όταν αισθανθούμε την ακατανίκητη παρόρμηση να επιβάλουμε στον άλλο το "δίκιο" μας, τότε ακριβώς είναι και η στιγμή που  πρέπει να σταματήσουμε την αντιπαράθεση. Η μικρή μου πείρα "λέει" πως οι παρακάτω τρεις  ιδέες ίσως και να είναι χρήσιμες :

- Σκέψου!  Υπάρχει κάτι που να κερδίσεις απο την αντιπαράθεση στο σημείο που έχει φτάσει ? Αν όχι, τότε έφτασε η ώρα να σταματήσεις να μιλάς, όσο θυμωμένος και να είσαι !

- Μην επαναλαμβάνεσαι!  Το να θέτεις μόνο μία φορά το επιχείρημά σου είναι πιό ισχυρό απο πολλές φορές. Αυτό ισχύει και στο εργασιακό περιβάλλον. Πες ότι έχεις να πεις σαν καλός δικηγόρος στην τελική του αγόρευση. Οτιδήποτε πλεονασματικό θα αραιώσει και θα αποδυναμώσει τη επιχειρηματολογία σου.

- Mην απαντάς σε χαμηλού επιπέδου προκλήσεις, που ενδεχομένως έχουν σχεδιαστεί για να σε θυμώσουν !  Αν ο συνεργάτης ή η φίλη σου προσπαθήσουν να σε αποσταθεροποιήσουν λέγοντας  πχ  ... "Λες συνέχεια τις ίδιες μαλακίες!", αναγνώρισε την επιχειρηματολογική τους ένδεια  και άλλαξε αμέσως  κανάλι επικοινωνίας.

Πάνω απ' όλα οφείλουμε να συνηθίσουμε στην ιδέα ότι η καλύτερη κατάληξη σε μία αντιπαράθεση είναι ότι ... τελειώνει ! Ακόμη και στις καλύτερες σχέσεις πάντα υπάρχουν εστίες ανεπίλυτης πικρίας και συνεπώς οφείλουμε να ξέρουμε ΠΩΣ να διαφωνούμε και ΠΟΤΕ να σταματάμε, αν θέλουμε να μη βλάψουμε ανεπανόρθωτα τις σχέσεις μας με ανθρώπους που μετράνε γιά μας.

ΥΓ: Δεν βλάπτει ένα κλικ στις 2 εικόνες και στα 2 link του κειμένου

:)