Στο κοντινότερο αστέρι

Όλοι δηλώνουν σοκαρισμένοι.

Δήθεν. 

Ναι, δήθεν σοκαρισμένοι. 

Άθελά μου θυμήθηκα τον Τόλη, έναν μεγαλύτερο συμμαθητή μου στη Σχολή Αναβρύτων (ΕΕΑ).

Τα πολλά λόγια είναι φτώχια. 

Όμως, υπάρχουν και  κάποιοι που τα λένε όλα... ανυπόκριτα !


ΥΓ.  Κάποια  οχήματα μας οδηγούν στο κοντινότερο αστέρι...


☮


Δίχως τέλος !

Δίχως τέλος ..

μπορείς να σύρεις τη ζωή μας

χωρίς στιγμή ανάσας

για να ονειρευτείς

για να θυμηθείς

αυτό που έχουμε ζήσει

Δίχως τέλος ..

είσαι μια στιγμή δίχως τέλος

δεν έχεις χτες

δεν έχεις αύριο

όλα είναι στα χέρια σου

τα μεγάλα χέρια

τ' ατέλειωτα χέρια

Δε με νοιάζει το φεγγάρι

δε με νοιάζουν τ’ άστρα

είσαι για μένα φεγγάρι κι΄ άστρα

είσαι για μένα ήλιος κι΄ ουρανός

είσαι για μένα τα πάντα

το μόνο που θέλω να έχω

δίχως τέλος ..

ΥΓ1. Tο ονειρικό Senza Fine της Monica Mancini δεσπόζει στην εναρκτήρια σκηνή του thriller Ghost Ship. Έχω την γνώμη ότι είναι η καλύτερη σκηνή της ταινίας, την οποία -αν αντέξετε- μπορείτε να δείτε στο netflix ή αλλού.

ΥΓ2. Δεν .. βλάπτουν τα κλικ στις 2 εικόνες και στα link. Το αντίθετο !

:)

H πλάνη του τζογαδόρου

Είναι λανθασμένη η πεποίθηση ότι αν έχουμε αποκλίσεις στην αναμενόμενη έκβαση κάποιας τυχαίας διεργασίας (έπειτα από επαναλαμβανόμενες ανεξάρτητες δοκιμές), τότε θα είναι πιό πιθανές οι μελλοντικές αποκλίσεις στην αντίθετη κατεύθυνση. Πχ αν έρχεται συνεχώς "κορώνα"  στην ρίψη  ενός "δίκαιου" νομίσματος, μήπως  είναι περισσότερες οι πιθανότητες για "γράμματα" στην επόμενη ρίψη, όπως πιστεύουν οι περισσότεροι ?  Φυσικά και όχι !

Οι προσδοκίες αυτού του είδους ενδεχομένως ανακύπτουν από την συνηθισμένη εμπειρία γεγονότων, που ΔΕΝ είναι τυχαία και ανεξάρτητα. Όταν για παράδειγμα  ένα προγραμματισμένο πλοίο έχει καθυστερήσει, εύκολα εικάζουμε ότι είναι αυξημένες οι πιθανότητές του να φτάσει στο λιμάνι σε κάποιο μεταγενέστερο χρονικό παράθυρο ! 

Η  πλάνη του τζογαδόρου  προσδίδει μεγαλύτερες πιθανότητες εμφάνισης σε ενδεχόμενα,  τα οποία απο την σκοπιά της "φύσης" ή του "πειράματος"  είναι ισοπίθανα ή έχουν συγκεκριμένη κατανομή. Το αντίστροφο είναι επίσης πλάνη, αν πχ ο παίκτης αποφασίσει ότι σε μία δίκαια ρίψη ενός δίκαιου νομίσματος είναι πιό πιθανή η "κορώνα", κι αυτό επειδή μέχρι στιγμής η σκοτεινή μοίρα έχει αποφασίσει να έρχονται  συνεχόμενες "κορώνες". Συνεπώς γιατί να αλλάξει σε "γράμματα"  αν οι πιθανότητες ευνοούν τις "κορώνες" ? Ίσως η πλάνη αφορά και την πεποίθηση ότι το Σύμπαν κάπως συνομωτεί έχοντας μνήμη  που ευνοεί συγκεκριμένα μελλοντικά ενδεχόμενα.

Σε παλαιότερη καταχώρησή μου είχα αναφερθεί σε ένα κωμικό περιστατικό  σε καζίνο στο Bayswater του Λονδίνου. Συγκεκριμένα ετοιμαζόμουν να ποντάρω στο κόκκινο ενώ προηγουμένως είχε έρθει το μαύρο 7 συνεχόμενες φορές, πράγμα που φυσικά ΔΕΝ άλλαζε τις πιθανότητες (αντίθετα απο ότι πιστεύουν οι περισσότεροι !)

Ξαφνικά, εμφανίστηκε δίπλα μου ένας μυστήριος,  κοντόχοντρος τύπος,  κλασσικός Κύπριος του Λονδίνου που έβλεπα για πρώτη φορά στη ζωή μου, ανακράζοντας σε άψογα .. Ελληνικά : " Follow the colour, ρε !! "

Το μαύρο ήρθε για 8η συνεχόμενη φορά και έχασα ! Ο δε Κύπριος .. υποτονθόρισε : " Στο είπα και δε με άκουσες ρε φίλε ! "

Τον αγριοκοίταξα λίγο συνεχίζοντας την περιπλάνησή μου στα μονοπάτια της τύχης, γνωρίζοντας εκ των προτέρων ότι η τελευταία ήταν εξ' ορισμού (πιθανοκρατικά) προκατειλημμένη σε βάρος μου.

ΥΓ: Will you kindly click on the 2 pics and 7 text links ?

:)

Ακούω .. την νύχτα

Πρόκειται να παρακολουθήσετε την ωραιότερη ιταλική ρομαντική ταινία μικρού μήκους .. μόλις 7:37 λεπτά του χρόνου σας.

Ένα πανέμορφο, κουφό κορίτσι χάνει το τραίνο γιά το Μιλάνο και  σχεδιάζει να περάσει τη νύχτα στη Ρώμη μέχρι το ξημέρωμα. Όμως μία τυχαία συνάντηση αλλάζει τα σχέδιά της,  μετατρέποντας τα νυχτερινά φώτα της πρωτεύουσας σε φόντο  μιάς τρυφερής ρομαντικής ιστορίας. Η εξαιρετική χημεία που αναδύεται  στα φευγαλέα βλέμματα και τις εκλεπτυσμένες χειρονομίες,  δυστυχώς διαχέεται μόνο στις λίγες στιγμές που απομένουν μέχρι την ανατολή του ήλιου ..

Σας λέει κάτι ?

Το Notte Sento του Daniele Napolitano έγινε με την συρραφή περισσότερων από  4500 "ακίνητων"  εικόνων  χρησιμοποιώντας μόνο μία Canon EOS 30D !!

ΥΓ: Why don't you click on the 2 images?

:)

What makes humans .. jump ?

Εντελώς αναπάντεχα, μου ήρθαν στο νου .. τρία φαινομενικά ασήμαντα συμβάντα, που όμως κάποτε με έκαναν να .. αναπηδήσω προσωρινά, χωρίς να ξέρω το γιατί. Τώρα όμως ξέρω !

Πριν απο .. αρκετά χρόνια, μιά υγρή και ζεστή μέρα βρισκόμουν σ' ένα γεμάτο αμφιθέατρο. Ξαφνικά, πριν την έναρξη της διάλεξης, μιά κοπελιά 2 σειρές μπροστά - περίπου στα 2 μ  - κούνησε το κεφάλι της και μάζεψε σε κότσο τα όμορφα, ξανθά μαλλιά της. Ένας παντελώς άγνωστος τύπος που τυχαία καθόταν δίπλα, γύρισε και μου είπε συνωμοτικά: "Είδες ? Είναι πολύ .. hot το κορίτσι !"

Ομολογώ ότι αιφνιδιάστηκα και γι' αυτό ίσως του απάντησα αστραπιαία: "Είμαι σίγουρος ότι το κορίτσι όντως .. ζεσταίνεται και προφανώς θέλει να δροσίσει λίγο τον καταϊδρωμένο λαιμό της!"

Περίπου την ίδια χρονική περίοδο, σε ένα καζίνο στο Bayswater του Λονδίνου, ετοιμαζόμουν να ποντάρω στο κόκκινο. Σημειωτέον ότι προηγουμένως είχε έρθει το μαύρο χρώμα, 7 συνεχόμενες φορές, πράγμα που φυσικά ΔΕΝ άλλαζε τις πιθανότητες για τον επόμενο  γύρο (αντίθετα απο ότι πιστεύουν οι περισσότεροι !)

Ξαφνικά και από το πουθενά, εμφανίστηκε δίπλα μου ένας μυστήριος, κοντόχοντρος τύπος σαν τον Danny DeVito, που έβλεπα για πρώτη φορά στη ζωή μου (κλασσικός ... Κύπριος του Λονδίνου) και μου είπε σε άψογα .. Ελληνικά : "Follow the colour, ρε !!"

Το μαύρο ήρθε για 8η συνεχόμενη φορά και έχασα ! Ο δε Κύπριος ανεφώνησε: "Στό'πα, δε με άκουσες ρε φίλε .."

Σ' αυτόν τον τύπο δεν είπα τίποτε .. μόνο τον αγριοκοίταξα λίγο,  και συνέχισα την περιπλάνησή μου στα μονοπάτια της τύχης, γνωρίζοντας εκ των προτέρων ότι η τελευταία ήταν εξ' ορισμού (πιθανοκρατικά) προκατειλημμένη σε βάρος μου.

Το τελευταίο συμβάν μου άνοιξε μιά πόρτα σ' έναν άλλο κόσμο, στον οποίο έμελε να ξαναμπώ πολλά χρόνια μετά! Μιά πανέξυπνη, πανέμορφη, αλλά αρκετά ιδιόρρυθμη αγγλίδα συμφοιτήτριά μου, με την οποία είχα ανταλλάξει στο παρελθόν μόλις ένα "γεια", μου είπε εντελώς  ξαφνικά και απερίφραστα : "Αυτό το απαίσιο πουλόβερ που φοράς, με τις  φριχτές οριζόντιες ρίγες, σε δείχνει χοντρό και άσχημο! Κάνε κάτι επειγόντως !!"

Δυστυχώς, τότε νόμισα ότι ήταν απλά αγενής. Πολύ αργότερα έμαθα απο τον .. thesis advisor μου, ότι η κοπελιά είχε σύνδρομο Asperger και έτσι συνειδητοποίησα ότι πιθανότατα επιθυμούσε να μου επισημάνει με τον ευθύ, άκομψο, αλλά πάντως όχι μοχθηρό τρόπο της, ότι κανείς δεν θά'θελε να δείχνει παχύς και άσχημος, πόσο μάλλον όταν .. ενδεχομένως δεν είναι.

Επειδή τον αυτισμό τον ξανασυνάντησα πολύ αργότερα σε διαφορετική εκδοχή, σε κάποια  .. άλλη πόρτα της ζωής μου, θά'θελα έστω και τώρα, με τεράστια καθυστέρηση βέβαια, αλλά κάπως .. σοφώτερος, να την ευχαριστήσω "φωναχτά" για εκείνο το ιδιαίτερο σχόλιό της. Όσο αφορά τους άλλους δύο τύπους .. χμ .. δε βαριέσαι .. ακόμα και τότε, ένα έξυπνο μπινελίκωμα μάλλον θα ήταν χάσιμο χρόνου !

ΥΓ:  Will you kindly click on the 2 images and 7 links ?

:)

Ανίκητος

To Ιnvictus είναι ένα εκπληκτικό ποίημα του  William Ernest Henley (1849–1903) που είχα πρωτοδιαβάσει στην αγγλική γλώσσα απο την ηλικία των 15 χρόνων. Με είχε μυήσει σ' αυτό o Denis Ware, ο χαρισματικός καθηγητής μου των Αγγλικών στο Γυμνάσιο.

Ο Henley ήταν άτυχος στη ζωή του. Απο την ηλικία των 12 ετών ήταν θύμα μιας φριχτής αρρώστιας των οστών.  Πέρασε όλη του τη ζωή με ανυπόφορους πόνους. Σε ηλικία 25 ετών, οι γιατροί του έκοψαν το ένα πόδι κάτω απο το γόνατο. Αργότερα έγραψε αυτό το απίστευτο ποίημα ενώ βρισκόταν στο νοσοκομείο.

Όλοι μας συνειδητοποιούμε πόσο μεγάλο ρόλο μπορεί να παίξει η τύχη στη ζωή μας. Δε νομίζω ότι χρειάζεται να πω περισσότερα ...

Ιnvictus (W. E. Henley)

Out of the night that covers me,

Black as the pit from pole to pole,

I thank whatever gods may be

For my unconquerable soul.

In the fell clutch of circumstance

I have not winced nor cried aloud.

Under the bludgeonings of chance

My head is bloody, but unbowed.

Beyond this place of wrath and tears

Looms but the Horror of the shade,

And yet the menace of the years

Finds and shall find me unafraid

It matters not how strait the gate,

How charged with punishments the scroll,

I am the master of my fate:

I am the captain of my soul.

 

ΥΓ: Κλικάρετε αδίστακτα τις 2 εικόνες και τα 4 link του κειμένου

:)

Τύχη και Αναγκαιότητα

 

Τα καλούπια των πληροφοριών, που αποκαλούμε γονίδια, ρυθμίζουν τις κυτταρικές λειτουργίες με κωδικοποιημένες οδηγίες, οι οποίες διαχέονται στις πολυσύνθετες επιχειρήσεις του σώματος, του κυττάρου και του κυτοπλάσματος. Όμως και η ίδια η γονιδιακή δράση ελέγχεται αναδραστικά απο το κυτόπλασμα, που με τη σειρά του βρίσκεται εκτεθειμένο σε εξωκυτταρικές επιδράσεις. Έτσι το κυτόπλασμα τροφοδοτεί τα γονίδια με πληροφορίες για την τοπολογία του συνολικού τοπίου και συναποφασίζει ποιά γονίδια ενεργοποιούνται και ποιά σβήνουν μόνιμα ή προσωρινά.

Οι μηχανιστικές στρατηγικές που ξεπηδούν απο το γενετικό εκμαγείο σε συνδυασμό με ένα απίστευτα μεγάλο πλήθος αναδυόμενων προσαρμοστικών σκιρτημάτων, παράγουν τυχαίες τροποποιήσεις διαμέσου περίπλοκων και χαοτικών δικτύων μοριακών διασυνδέσεων. Αυτά τα δίκτυα μεταφέρουν την πληροφορία απο τα εξωτερικά ερεθίσματα, στο βασίλειο του τυχαίου ξεμπερδέματος των κυτταρικών αποκρίσεων, μετασχηματίζοντας το προβλέψιμο σε απρόβλεπτο που είναι ταυτόχρονα περιοριστικό. Η συγκεκριμένη ενστάλλαξη τυχαιότητας στο μοριακό βιολογικό παιχνίδι, ανανεώνει την μονότροπη κυτταρική συμπεριφορά και προσδίδει ποικιλία στις κυτταρικές αντιδράσεις που αποκρίνονται στα ερεθίσματα του περιβάλλοντος. Φυσικά, τίποτα το μαγικό ή υπερφυσικό δεν υπάρχει σε όλα αυτά. Η κατανόηση είναι προσπελάσιμη και συνυφασμένη κυρίως με την ανάδυση ιδιοτήτων απο την πολυπλοκότητα των δικτυακών διασυνδέσεων.

Οι μεμβρανικοί υποδοχείς, που ομαδοποιούνται στους διάφορους κυτταρικούς τύπους, δρουν ως πομποδέκτες, είτε συλλέγοντας πληροφορίες, είτε απαντώντας στο περιβάλλον τους. Ενεργοποιούν και μεταδίδουν σήματα στο γονιδίωμα που κατοικεί στον κυτταρικό πυρήνα. Τα σήματα μεταφέρουν τις πληροφορίες μέσω παλμικών διαμορφώσεων στη δομή πρωτεϊνικών βιομορίων, που με τη σειρά τους "ξυπνούν" τα ανυποψίαστα και αδιάφορα (?) γειτονικά μόρια, τα οποία διεγείρουν και εξαναγκάζουν να μετάσχουν σ' αυτή την αλυσιδωτή διαδικασία μετάδοσης της πληροφορίας. Αυτή η αυτόματη και ενστικτώδης καταρρακτική διαδικασία πρωτεϊνικών διαμορφώσεων, διεγείρει και ενεργοποιεί στον κυτταρικό πυρήνα εκτελεστικά μόρια σαν διακόπτες γονιδιακής έκφρασης, τα οποία τελικά μεταμορφώνουν την αρχική ταλάντωση του κυτταρικού υποδοχέα σε συγκεκριμένη βιολογική λειτουργία.

Οι διακλαδώσεις αυτής της αλυσίδας των πρωτεϊνικών σκιρτημάτων μεταδίδουν την πληροφορία σε πλήθος άλλων ιδιόρρυθμων μονοπατιών, όπου οι ξεχωριστές επεξεργασίες των σημάτων συνεισφέρουν ενισχυτικά ή κατασταλτικά στον γονιδιακό (επανα)προγραμματισμό. Οι ιδιαιτερότητες των μονοπατιών προσδιορίζουν την απόκρισή τους σε μελλοντικά σήματα, όπως και το αν θα παράγουν σήματα για μετάδοση σε άλλα κύτταρα. Η πλαστική ικανότητα των βιομορίων να διαφοροποιούνται ανάλογα με τις περιστάσεις στο κανάλι μετάδοσης της πληροφορίας, διασφαλίζει τον συντονισμό των χημικών τροποποιήσεων στα ενδοκυτταρικά μονοπάτια, έτσι ώστε η πυρηνική απόκριση να είναι πλούσια και απρόοπτη, φτάνοντας πολλές φορές στο επίπεδο της κυτταρικής πρωτοβουλίας και του αλτρουϊσμού. Η αυθόρμητη ανάδυση πολύμορφων αποκρίσεων προκύπτει απο την αξιοποίηση ευτυχών συμπτώσεων στα πλαίσια τυχαίων διακυμάνσεων, προσφέροντας προσωρινό καταφύγιο απο τον αμείλικτο Δεύτερο Νόμο της Θερμοδυναμικής και ταυτόχρονα μεγάλη χαρά στον δαίμονα του Μaxwell. Η τυχαιότητα των διακυμάνσεων πυρπολεί την συνοχή του αρχέγονου αρχιτεκτονήματος με μικρές και μεγάλες εκρήξεις μεταβλητότητας και καινοτομίας, ενισχύοντας το στοιχείο της έκπληξης που αιχμαλωτίζει την προσαρμογή.

Βέβαια οι προσαρμογές είναι διαρκείς για την αποφυγή των καταρρεύσεων. Όσο αυτές αναχαιτίζονται, δημιουργούνται νέες ευκαιρίες για να εμφανιστούν καινούργια μονοπάτια, αποκρίσεις και ευρηματικές διακλαδώσεις. Νομοτελειακά όμως αρκεί μία ατυχής συγκυρία όπου αυτές οι ευκαιρίες είτε σπαταλώνται ή οργανώνονται αυτιστικά λόγω του παραλογισμού κάθε λογής τοπικών μοριακών διενέξεων, όπως πχ στην καρκινογένεση. Δυστυχώς οι καταρρεύσεις είναι αναπόφευκτες.

Συνεπώς, χρωστάμε πολλά σε αυτά τα υπέροχα πρωτεϊνικά μόρια που δοκιμάζουν τις ιδιότητες των γειτόνων τους και μετατρέπονται σε σολίστες, αφού ξεφύγουν τοπικά απο τη γενετική ενορχήστρωση, προσπαθώντας να εκτελέσουν την δική τους παρτιτούρα. Αυτή η εγγενής πολυδυναμικότητα της έξοχης βιομοριακής λειτουργικότητας αντιπροσωπεύει μία ευαίσθητη ισορροπία ανάμεσα στην τύχη και την αναγκαιότητα, ανάμεσα στις διακυμάνσεις και τους ντετερμινιστικούς νόμους. Σύμφωνα με τον Jacques Monod τα ενδεχομενικά συμβάντα εμφανίζονται ως παγιωμένες συμπτώσεις, οι οποίες έχουν συλληφθεί, διασωθεί, αναπαραχθεί απο τον μηχανισμό της αναλλοιότητας και, κατ' αυτό τον τρόπο, μεταμορφωθεί σε τάξη, κανόνα, ανάγκη. Μήτρα της πολυπλοκότητας των μορφών που συγκροτούν το ατέλειωτο πανόραμα του έμβιου κόσμου, είναι η συσσώρευση τέτοιων παγιωμένων συμπτώσεων που απορρέει απο την ατελή προσαρμογή και προπάντων τον πλεονασμό.

Όλα τα παραπάνω συμβαίνουν στη φύση που είναι αντικειμενική. Η αλήθεια της γνώσης δεν μπορεί να έχει άλλη πηγή πέρα απο την συστηματική αντιπαραβολή της λογικής με την πείρα.

ΥΓ. Κλικάρετε αδίστακτα εικόνες και συνδέσμους

 :)