Σπασμένοι καθρέφτες

 

Ο αυτισμός είναι μια αναπτυξιακή και επικοινωνιακή διαταραχή που συνήθως αρχίζει να εμφανίζεται στην ηλικία των 30 μηνών. Μέχρι την ηλικία των 3 ετών η εικόνα ολοκληρώνεται και επιτρέπει την οριστική διάγνωση.

Οι άνθρωποι με αυτισμό φαίνεται να ζουν στο δικό τους κόσμο. Έχουν ασυνήθιστη και ιδιόρρυθμη συμπεριφορά, παρουσιάζουν προβλήματα επικοινωνίας, δεν ενδιαφέρονται για τους άλλους και αποφεύγουν την κοινωνική επαφή και την αλληλεπίδραση με τρίτους.

Ειδικότερα, τα "τυπικά" παιδιά με αυτισμό που βρίσκονται στην προσχολική ηλικία είναι εσωστρεφή και απομακρυσμένα. Δεν απαντούν σε ερωτήσεις και αποφεύγουν οποιαδήποτε οπτική επαφή. Επίσης εμφανίζουν περίεργες τελετουργικές συμπεριφορές με επαναλαμβανόμενες κινήσεις μπρος - πίσω ή διακυμάνσεις των χεριών. Αρκετές φορές παρουσιάζουν διάφορες εμμονές, όπως πχ την βασανιστική και υπερβολική ανάγκη να τακτοποιούν συνεχώς τα πράγματα γύρω τους.

Πολλοί άνθρωποι με αυτισμό δεν μιλούν καθόλου. Ορισμένοι απο εκείνους που μιλούν παρουσιάζουν ηχολαλία, δηλαδή επαναλαμβάνουν τα λόγια που λένε και ακούν. Χρησιμοποιούν ιδιαίτερο τρόπο για να μιλούν που κάποτε μοιάζει με έμμετρο λόγο, και όταν αναφέρονται στο άτομό τους χρησιμοποιούν το "εκείνος" ή "εκείνη".

Το αυτιστικό φάσμα έχει μεγάλο εύρος. Μερικά από τα παιδιά με αυτισμό έχουν υψηλότατο IQ (σύνδρομο Asperger) και φυσικά εξαιρετικές σχολικές και πανεπιστημιακές επιδόσεις. Υπάρχουν άλλα με ιδιαίτερο ταλέντο στη μουσική, στη τέχνη και σε άλλους τομείς. Δυστυχώς, αρκετές φορές ο αυτισμός συνοδεύεται απο διανοητική υστέρηση.

Μέχρι σήμερα δεν υπάρχει θεραπεία. Φαίνεται ότι οι νεράϊδες που έδωσαν ιδιαίτερη ομορφιά σ' αυτά τα παιδιά, τα πήραν και τα "έκλεισαν" στον δικό τους κόσμο.

YΓ: Don't forget to click on the 2 images (especially the 1st one !) and the 6 links

:)

Your lips

 

Αντώνης Αντωνάκος ... revisited

Τα χείλη σου πάντα  (28 Φεβρουαρίου 2007)

Τα χείλη σου πάντα γυμνά και πάντα όμορφα

και πάντα διψασμένα

τα χείλη που αλωνίζουνε

τόσων κορμιών το στάρι

τα χείλη σου

που ψιθυρίζουνε κραυγές φχαριστημένα
γλύκα

σπαραχτικά και βάναυσα σκορπώντας

κείνο το σάλιο του έρωτα

κείνη τη μέθη του οργασμού

καθώς η γλώσσα σπάθα κοφτερή

κλαδεύει φύλλα και φιλιά μέσα στο χάραμα

κι αρχίζει η σφαγή πάνω στη γύμνια

κι αρχίζει η μάχη η στοιχειωμένη απλώνοντας

το μέλι του κορμιού

την κάψα

απ’ τα έγκατα

τη ζέστα απ’ τα σπλάχνα

κι αρχίζει η ωραία φωτιά

που γλείφει τ’ άστρα

YΓ: Click on the 2 images ... and on the 3 links as well ...

:)

Amazingly ... zipless !

The zipless fuck is absolutely pure. It is free of ulterior motives. There is no power game. The man is not "taking" and the woman is not "giving." No one is attempting to cuckold a husband or humiliate a wife. No one is trying to prove anything or get anything out of anyone.   The zipless fuck is the purest thing there is. And it is rarer than the unicorn. And I have never had one.

– Erica Jong, Fear of Flying (1973)

 Είχα πρωτοδιαβάσει το παραπάνω βιβλίο της  Erica Jong πολλά χρόνια μετά την έκδοσή του. Το είχα αγοράσει  περιμένοντας αεροπλάνο στο Heathrow και το "ρούφηξα" κυριολεκτικά τις επόμενες ώρες (διαβάζω ... γρήγορα). Θυμάμαι ότι με είχε εντυπωσιάσει αφάνταστα. Ήταν η επιτομή της σεξουαλικής απελευθέρωσης στις δεκαετίες του '70 και '80 και ταυτόχρονα ένα cause celebre bestseller της συγκεκριμένης χρονικής περιόδου.

To επίθετο zipless είναι ένας νεολογισμός άρρηκτα συνδεδεμένος με το συγκεκριμένο βιβλίο. Υποδηλώνει ότι τα ρούχα "εξαϋλώνονται" αυθόρμητα και  χωρίς αμηχανία, όταν υπάρχει ξαφνικό sex  μεταξύ ανθρώπων που γνωρίζονται ελάχιστα ή καθόλου και δεν έχουν  καμμία συναισθηματική δέσμευση. Όπως λέει η Jong, σ' αυτή την περίπτωση τα φερμουάρ "καταρρέουν" σαν ανθόφυλλα κόκκινου τριαντάφυλλου, ενώ τα εσώρουχα εκτοξεύονται αστραπιαία σαν  χνούδι ... αγριοραδικιού :))

Σύμφωνα με την συγγραφέα, γιά την υπέρτατη zipless A-1 "εμπειρία" είναι απαραίτητο να μη γνωρίζεις τον άλλον πολύ καλά. Aκόμη και το μεγαλύτερο πάθος εξανεμίζεται γρήγορα όταν αρχίσεις να μαθαίνεις για τα κάθε είδους προβλήματά του, όπως πχ για τα στεγαστικά του δάνεια, ενδεχομένως για το πόσο τον "ταλαιπωρεί" η σύζυγός του, οι πρώην γυναίκες και φίλες του, η μητέρα του ή ακόμη και τα ...  παιδιά του ! Μόλις όλα αυτά γνωστοποιηθούν, μπορεί  μεν ο άλλος να σου αρέσει ακόμη περισσότερο, ακόμη και να τον αγαπήσεις, όμως το πάθος θα έχει εξατμισθεί οριστικά και αμετάκλητα.

Δεν έχει καμμία σημασία αν κανείς συμφωνεί ή διαφωνεί με τα παραπάνω. Αυτός ο προβληματισμός υπήρχε και θα υπάρχει. Οι άνθρωποι σκέφτονται διαφορετικά και ευτυχώς που αρκετές φορές δεν σκέφτονται συντεταγμένα και ομοιόμορφα, σε πείσμα των αναπόφευκτων κοινωνικών συμβάσεων και  υπερ-ρυθμίσεων. 

Πώς μου ήρθαν όλα αυτά στο μυαλό ? Μα φυσικά αρκούσε το χθεσινό "ξεσκόνισμα" στη βιβλιοθήκη μου. Eυτυχώς που έχω κρατήσει σχεδόν όλα τα βιβλία που έχουν περάσει απο τα χέρια μου. Λέω "σχεδόν", μιά που έχω χάσει τα περισσότερα απο τα λίγα που έχω κατά καιρούς δανείσει σε φίλους και γνωστούς !

Δύο είναι λοιπόν τα συμπεράσματα απο την παρούσα ανάρτηση. Πρώτο και ... πιό σημαντικό, ότι ΔΕΝ δανείζουμε βιβλία σε κανένα ... κερατά, και δεύτερο, ότι το πάθος είναι συνήθως αντιστρόφως ανάλογο του πόσο καλά γνωρίζουμε τον σεξουαλικό μας σύντροφο. Όμως πολύ φοβάμαι ότι τελικά παραβίασα πόρτες ανοιχτές !

ΥΓ: Click on the 2 images (especially the second one!)

:)

Φαντασία ή πραγματικότητα ?

Ο  ελεγκτής με ξύπνησε κάποια εντελώς ακατάλληλη στιγμή για το ferry boat ... Όταν βγήκα απ' το τραίνο είχε απίστευτη ομίχλη και ήμουν τόσο νυσταγμένος, που αν  η τότε φίλη μου με έσπρωχνε  απαλά για να βαδίσω στο στενό του Ντόβερ, δεν νομίζω ότι θα είχα την παρουσία του μυαλού μου για να αντισταθώ σ' αυτή την εφιαλτική προοπτική.

Μετά θυμάμαι να σέρνω τη βαλίτσα μου πάνω σε ατέλειωτους διαδρόμους, και τελικά προσπάθησα να κοιμηθώ σε μία chaise longue, σε ένα κατάστρωμα που πήγαινε πάνω - κάτω.  Η πρωϊνή υγρασία ήταν αφόρητη. Επιπλέον, μου ερχόταν να ξεράσω, πράγμα που τελικά δεν έγινε.

Ξαφνικά συνέβη κάτι υπέροχο. Mε μάτια θολωμένα απο την κούραση, είδα μπροστά μου τα περίφημα ψηλά λευκά βράχια του Ντόβερ. Τι θέαμα !! Έπειτα, θυμάμαι έναν τσιμεντένιο διάδρομο, με μήκος περίπου ένα μίλι, όπου έσερνα βαριεστημένα τη βαλίτσα μου για να μπώ στο τραίνο.

Το τραίνο σύρθηκε για 3 - 4 ώρες μέχρι το Waterloo ... H  ύπαιθρος ήταν έρημη, παγερή, υγρή, μονότονη και σκοτεινή. Ήξερα ότι ήμουν στην Αγγλία ... μόνο απο την μυρωδιά. Την λάτρεψα όμως όσο τίποτε άλλο στην Ελλάδα. Mα εντελώς όμως ...

ΥΓ: Οπωσδήποτε click στις 2 εικόνες και στα 3 links της ανάρτησης

:)

Πιστεύω τῷ φίλῳ

H αληθινή φιλία είναι ίσως η μόνη ανθρώπινη σχέση που  επιβιώνει στις δοκιμασίες του χρόνου και μάλιστα άνευ όρων. Η πραγματική σημασία της φιλίας ίσως να οριοθετείται απο ένα μοναδικό μείγμα στοργής, αφοσίωσης, αγάπης, σεβασμού, εμπιστοσύνης,  γνήσιας συναισθηματικής υποστήριξης, κοινών ενδιαφερόντων και οπωσδήποτε ... πολύ μεγάλων "δόσεων" διασκέδασης και χιούμορ. 

O Kικέρων πίστευε ότι η  ουσιαστική φιλία πρέπει να εδράζεται στην πλήρη εντιμότητα, αλήθεια και εμπιστοσύνη. Στο έργο του Περί φιλίας θεωρούσε ότι οι φίλοι αυθόρμητα κάνουν πράγματα ο ένας για τον άλλον χωρίς να περιμένουν ανταπόδοση. Επίσης, επειδή πίστευε ότι η άγνοια είναι η βασική αιτία του κακού, ήταν ξεκάθαρος στο ότι δεν πρέπει να κάνουμε συμβιβασμούς με την ηθική, στην περίπτωση που ένας φίλος διαπράξει κάτι το μεμπτό, και  σε κάθε περίπτωση να ... προσπαθούμε να τον μεταπείσουμε. Γι' αυτό τον λόγο πίστευε ότι οι φιλίες φτάνουν στο τέλος τους, επειδή το ένα απο τα δύο μέρη γίνεται  κακό ή φαύλο.

Δυστυχώς για μένα, ουδέποτε κατόρθωσα να βιώσω την εμπειρία της ουσιαστικής φιλίας  μαζί με όλα τα προαναφερθέντα χαρακτηριστικά, παρά τον ασυνήθιστα μεγάλο αριθμό γνωριμιών που είχα και έχω στη ζωή μου. Όμως αυτό δεν με εμποδίζει να εκτιμώ ότι η αξία μιας φιλίας  ίσως θα πρέπει επίσης να βασίζεται και στην συνεπή διαχρονική έκφραση των παρακάτω χαρακτηριστικών:

-  Αυθόρμητη και γνήσια παρόρμηση να επιθυμούμε το καλό για τον άλλον

-  Ικανότητα και  διάθεση να κατανοούμε και να συμπάσχουμε

-  Εντιμότητα και αλήθεια ιδιαίτερα στις δύσκολες καταστάσεις

-  Αμοιβαία κατανόηση, αλλά και "συντονισμό" στις συγκεκριμένες "ιδιοσυχνότητές" μας

-  Εμπιστοσύνη (στην έκφραση συναισθημάτων και πράξεων ΧΩΡΙΣ το φόβο να κριθούμε)

-  Θετική αμοιβαιότητα ( η φιλία να μην είναι ετεροβαρής, αλλά όσο το δυνατό να βασίζεται σε ισοζυγισμένο "πάρε- δώσε")

Αν και δεν με αφορά καθόλου η έννοια της ψυχής,  ομολογώ πως ΔΕΝ θα ήμουν ειλικρινής αν ΔΕΝ πρόσθετα στο τέλος, ότι με συναρπάζει απόλυτα ο παρακάτω ποιητικός ορισμός του Αριστοτέλη : "Τι είναι φιλία ? Μία και μοναδική ψυχή που κατοικεί σε δύο σώματα !"

YΓ: Ένα κλικ στις 2 εικόνες είναι  ... απαραίτητο !!

:)