Σκόπιμος Πόνος !

Απο την ηλικία των δεκάξι χρόνων με προβλημάτιζε το εξής. Γιατί υπάρχει πόνος στον κόσμο και γιατί υποφέρουν συνάνθρωποί μας, όταν υποτίθεται ότι υπάρχει κάποιος Θεός που είναι παντοδύναμος, παντογνώστης και πανάγαθος ?  Επιτέλους, γιατί επιτρέπει τον πόνο αυτή η  ... ιδιότροπη υπερκόσμια οντότητα ?

Σαν πανάγαθος και ... φιλεύσπλαχνος που είναι, γιατί αφήνει τους ανθρώπους να υποφέρουν ? Θα μπορούσα να δεχθώ αυτή τη "στάση" του, αν δεν είχε την δύναμη να αλλάξει τα πράγματα. Όμως, όσοι έχουν ... ανοιχτή γραμμή επικοινωνίας μαζί του, επιμένουν ότι είναι και παντοδύναμος ! Οι απολογητές του μας διαβεβαιώνουν ότι επεμβαίνει συνεχώς και με ποικίλους τρόπους στον κόσμο μας. Γιατί λοιπόν δεν βάζει το παντοδύναμο χεράκι του για να εμποδίσει τον θάνατο ενός μικρού παιδιού ή τον βιασμό μιάς παρθένας, πριν την εκτέλεσή της, σε κάποια  τρισάθλια μουσουλμανική φυλακή ?

Άνετα, και μόνο απ' αυτά θα μπορούσαμε να συμπεράνουμε ότι ο Θεός είναι μία κακή, μία μοχθηρή οντότητα ! Ένα τέτοιο συμπέρασμα θα ήταν φυσικό και ευλογοφανές. Αν το αφήσουμε στην άκρη, τότε θα δεχθούμε υποχρεωτικά ότι οι ιδιότητες της παντοδυναμίας και της παναγαθότητας, είναι αδύνατο να συνυπάρχουν.  Είναι αξιοσημείωτη η αντιδιαστολή του κακού με τις δύο αυτές ιδιότητες.

Ακόμα και οι ευφυέστεροι θεϊστές έχουν εξαιρετική δυσκολία με αυτή την επιχειρηματολογία. Καταφεύγουν στην πολύ συνηθισμένη και τυποποιημένη απάντηση ότι ο θεός δημιούργησε τον άνθρωπο με ελεύθερη βούληση. 

Όμως, το ερώτημα πλέον είναι γιατί να κάνει κάτι τέτοιο, ενώ γνώριζε  σαν παντογνώστης ότι τα αποτελέσματα θα είναι φριχτά ? Αλλά ας το αφήσουμε κι' αυτό. Το βασικό πρόβλημα με αυτό το επιχείρημα είναι ότι  ΔΕΝ συνδέεται  ο κάθε ανθρώπινος πόνος με την εφαρμογή της ελεύθερης βούλησης.  Ως γνωστό, υπάρχει πόνος που προκύπτει απο φυσικές καταστροφές, αρρώστιες, ατυχήματα κλπ. Κάποιος άνθρωπος που έρχεται στον κόσμο, ας πούμε, με ένα γενετικό νόσημα δεν ευθύνεται καθόλου γι' αυτό, και δεν έχει κανένα απολύτως ρόλο η  ελεύθερη βούλησή του. Αντίθετα, οι  γενετικές ασθένειες προέρχονται απο την Φύση, που όπως μας λένε είναι δημιούργημα του ... Θεού. Συνεπώς ο Θεός δημιούργησε ένα κόσμο,  στον οποίο είναι αναπόφευκτη η δημιουργία τεράστιου πόνου σε αθώους ανθρώπους !

Βέβαια, οι απολογητές αυτής της υπερκόσμιας Θεϊκής οντότητας δεν καταθέτουν εύκολα τα όπλα. Υποτιμώντας κατάφωρα την νοημοσύνη μας ισχυρίζονται ότι  ότι ο Θεός δημιούργησε σκόπιμα μία πορεία με εμπόδια, ώστε να επιτρέψει στους ανθρώπους να "βγάλουν" τον καλύτερό τους εαυτό με όπλο την ελεύθερη βούληση.

Το παραπάνω επιχείρημα πάντοτε μου προξενούσε αηδία, επειδή δείχνει το πόσο ανήθικα και σκληρόκαρδα σκέφτονται οι άνθρωποι.

Ας πάρουμε για παράδειγμα ένα αθώο μικρό παιδάκι με μιά φριχτή αρρώστια και ας φανταστούμε την ιδιόρυθμη επουράνια οντότητα να λέει: " Γαμώτο, πρέπει να τεστάρω, να δοκιμάσω την πίστη μερικών καλών ανθρώπων σήμερα !  Πρέπει να τους βάλω κάποιο εμπόδιο. Ας διαλέξω ένα δίχρονο αγοράκι, ας το υποβάλω σε ένα επώδυνο μαρτύριο αρρώστιας, και έτσι θα τεστάρω όλους τους γύρω του, και ιδιαίτερα τους γονείς του. "

Φανταστείτε τώρα κάποιον άνθρωπο να κάνει το ίδιο πράγμα, σκεπτόμενος παρόμοια: " Πρέπει να δοκιμάσω μερικούς ανθρώπους. Θέλω να βελτιώσω την ηθική τους συγκρότηση, και γι' αυτό θα κάνω  το ... τάδε φρικτό πράγμα στο τρίχρονο κοριτσάκι τους ! "  Δεν θα θεωρούσαμε, ότι έχουμε να κάνουμε με τον χειρότερο, τον πιο κακό άνθρωπο στον κόσμο ?  Γιατί να μην ισχύει το ίδιο  και για τον  "Θεό"? Ένας θεός που συμπεριφέρεται έτσι, σαφώς  ΔΕΝ είναι άξιος σεβασμού.

Όπως έχω πει και σε παλαιότερη ανάρτησή μου, είναι ευτύχημα ότι στις μέρες μας γνωρίζουμε αρκετά για να πούμε ότι ο "θεός" του Αβραάμ δεν είναι αντάξιος, όχι μόνον του μεγαλείου του σύμπαντος, αλλά ούτε καν του ίδιου του ανθρώπου. Τελεία και παύλα !

YΓ1: Όπως πάντα, ένα click στις 2 εικόνες ... δεν βλάπτει!

YΓ2: Εις τας εορτάς γελάμε.  Αμήν!

:)

Παραμόρφωση

Όλοι σκεφτόμαστε, και η σκέψη μας εκφράζεται με λέξεις, με μία χειρονομία, μ' ένα βλέμμα, ή με κάποια κίνηση του σώματος.  Μπορούμε όμως να δούμε τα πράγματα όπως πραγματικά είναι ή μήπως είμαστε προγραμματισμένοι να τα βλέπουμε όπως θέλουμε?

Αν "βλέπουμε" μέσα απο προκαταλήψεις και στερεότυπα, τότε σίγουρα δεν μπορούμε να καταλάβουμε τον τεράστιο κίνδυνο, την κρίση που αντιμετωπίζουμε. Αν έχουμε συσσωρεύσει πολλές γνώσεις απο την πείρα μας και τα βιβλία, ο νους μας είναι ήδη γεμάτος και μας εμποδίζει να δούμε μέσα απο τα παραμορφωτικά φίλτρα που έχουν αυθόρμητα αναδυθεί. Μπορούμε άραγε να κοιτάξουμε τον εαυτό μας, όχι σαν ξεχωριστό άνθρωπο, αλλά σαν ανθρώπινο όν, που στην πραγματικότητα δεν είναι παρά η υπόλοιπη ανθρωπότητα ?  Ένα τέτοιο αίσθημα σίγουρα σημαίνει ότι έχουμε τεράστια αγάπη για τους ανθρώπους. 

Ερευνώντας όλη την κίνηση της σκέψης διαπιστώνουμε ότι χωρίς αυτήν δε θα υπήρχε φόβος, αίσθηση ευχαρίστησης, ακόμα και χρόνος. Η σκέψη είναι υπεύθυνη για όλα αυτά. Η σκέψη είναι υπεύθυνη για την ομορφιά ενός μεγαλόπρεπου ναού, αλλά δυστυχώς είναι υπεύθυνη και για όλες τις ανοησίες που συμβαίνουν εκεί μέσα.

Όλα τα έργα των μεγάλων ζωγράφων, ποιητών, μουσικών είναι δραστηριότητα της σκέψης. Η σκέψη είναι υπεύθυνη για όλους τους θεούς, όλους τους σωτήρες, όλους τους δασκάλους και γκουρού. Είναι υπεύθυνη για την υποταγή και την αφοσίωση στη γυναίκα μας ή/και στη φίλη μας. Όλα είναι αποτέλεσμα της σκέψης που αναζητά ικανοποίηση αλλά  και διαφυγή απο την μοναξιά. Η σκέψη είναι ισοπεδωτική, είναι ο κοινός παρονομαστής  της ανθρωπότητας.

Πως υπερβαίνουμε λοιπόν αυτούς τους περιορισμούς της σκέψης ? Υπάρχει τρόπος να σταματήσουμε τις παραμορφωτικές επιπτώσεις ?  Η απάντηση είναι ότι δεν υπάρχει συνταγή για κάτι τέτοιο. Υπάρχουν όμως μερικές σπάνιες, αιθέριες στιγμές στη ζωή μας, όπου και μόνο η  απλή συνειδητοποίηση όλων αυτών των  επιπτώσεων αρκεί για να πετάξουμε ψηλά, και μόλις κοιτάξουμε κάτω, ίσως τελικά  να χαμογελάσουμε βλέποντάς μας. Πιστέψτε με, μου έχει συμβεί ...

Πλησιάζουν λοιπόν τα Χριστούγεννα. Πως τα αντιμετωπίζει ένα άτομο σαν εμένα, βαθύτατα αλλεργικό σε οτιδήποτε έχει σχέση με οργανωμένες θρησκείες ? Μα φυσικά με παγερή αδιαφορία !  Όμως, ακόμα και ως αθεϊστής, ομολογώ ότι αισθάνομαι κάποιο “τράβηγμα” στις χορδές τις καρδιάς μου όταν ακούω τον Μεσσία του Χέντελ. Όχι βέβαια για τους λόγους που συνήθως αρθρώνουν οι κάθε λογής ανυποψίαστοι "θεoύσοι". Απλούστατα, η ονειρική μουσική εξυψώνει πέρα απο τον καθημερινό κόσμο επιτρέποντας την επαφή με ένα υψηλότερο συναισθηματικό επίπεδο. Δεν αποτελεί έκπληξη το ότι ορισμένοι άνθρωποι που παρακολουθούν θρησκευτικές τελετές προσεγγίζουν αυτό το είδος της υπερβατικότητας, κι’ αυτό επειδή είναι ΣΑΝ να βρίσκονται κάτω από επήρρεια ναρκωτικών, ίσως χωρίς τις δυσάρεστες παρενέργειες. Ο Μεσσίας του Χέντελ είναι ενδεχομένως ένα είδος κρακ, πράγμα που υποπτεύομαι ότι ο περίφημος συνθέτης θα εκτιμούσε ιδιαίτερα σαν επιτάφιό του …

ΥΓ: Γιατί όχι ένα κλικ στην γιαπωνέζα της εικόνας, αλλά και στη λέξη "Χριστούγεννα" της τελευταίας παραγράφου του κειμένου ?

H ακαταμάχητη έλξη τoυ Φεγγαριού

Απο την αυγή του πολιτισμού, το φωτεινό φεγγάρι του πλανήτη μας προκαλούσε την ανθρώπινη διάνοια και πυροδοτούσε τη φαντασία. Πριν απο 4000 περίπου χρόνια, τα πήγαινε - έλα της Σελήνης καταγράφονταν σχολαστικά στα χρονικά Σουμέριων ιερέων. Το πάθος τους για τάξη, που ήταν εμφανές στο περίφημο δίκτυο καναλιών και πόλεων της ηλιοκαμένης Μεσοποταμίας, εκδηλώθηκε και με την καταγραφή ακριβέστατων αστρονομικών παρατηρήσεων. Απο διασωθείσα σφηνοειδή γραφή σε πήλινες πλάκες προκύπτει ότι οι υπέροχοι μεσοποτάμιοι παρατηρητές του ουρανού είχαν επινοήσει ακριβέστατα σεληνιακά ημερολόγια και προέβλεπαν τις ηλιακές εκλείψεις. Επιπλέον, λάτρευαν τη Σελήνη σαν θεά και στις αλλαγές της "διάβαζαν" κάθε λογής επικείμενα δεινά.

Η Σελήνη, επιβραδύνοντας την ιδιοπεριστροφή της με το πέρασμα του χρόνου, έχει καταφέρει  να συμπληρώνει μία πλήρη περιστροφή γύρω απο τον άξονά της, στον ίδιο χρόνο που χρειάζεται για μία περιστροφή γύρω απο τη γη. Αυτή η "σύγχρονη" ιδιοπεριστροφή, που προκύπτει απο την αρχή διατήρησης της στροφορμής στα πλαίσια του γοητευτικού βαρυτικού εναγκαλισμού της Σελήνης με τη γη, έχει σαν αποτέλεσμα να βλέπουμε πάντoτε το ίδιο σεληνιακό πρόσωπο όταν την παρατηρούμε τα βράδια, με αποκορύφωμα τις πανσέληνους για τους απανταχού ρομαντικούς.

Βέβαια, είναι απόλυτα σίγουρο ότι κάποτε θα διακοπεί αυτή η αμοιβαία έλξη. Η διατήρηση της στροφορμής στο σύστημα γης - σελήνης έχει σαν μόνιμη συνέπεια την μεταφορά στροφορμής απο τη γη στο φεγγάρι λόγω παλλιροϊκών επιδράσεων. Αυτό συντελεί στην βαθμιαία αύξηση της γήϊνης ιδιοπεριστροφής (~ 42 ns/ημέρα), αλλά και στην απομάκρυνση του υπέροχου φεγγαριού, με ρυθμό περίπου  4,5 cm/έτος.  Το αποτέλεσμα είναι δυστυχώς προδιαγεγραμένο, ότι και να κάνει ο δυστυχής πλανήτης μας.

Επειδή νοιώθω ότι "ξε-ύφανα" κάπως αυτή τη σεληνιακή ... ωδή,  ας  προσπαθήσω να επανορθώσω ...

Έχω διαβασει απο παλιά σχεδόν OΛA τα έργα του Βοris Vian ... Σε κάποιο απ' αυτά θυμάμαι αδρά το εξής θεσπέσιο σκηνικό ... Ένας ανθρωπάκος ξύπναγε κάθε πρωϊ στις 5 η ωρα για να πάει στη δουλειά του. Έβλεπε στην ίδια σταση τα ίδια πρόσωπα κάθε μέρα. Μέσα στο λεωφορείο τους ίδιους ανθρώπους. Ήξερε που θα κατέβει ο καθένας. Μια μέρα όμως, έπειτα απο μερικές δεκαετίες, αποφάσισε να μη πάει στη δουλειά, να εγκαταλείψει την οικογένειά του και τις υποχρεώσεις του, και τελικά να μην κατέβει στη στάση που συνήθιζε ... Ο οδηγός του λεωφορείου τον ρώτησε που θα κατέβει ... Εκείνος απάντησε αδίστακτα ... Στη Μεσοποταμία !!!

  

Μα πού αλλού θα μπορούσε να κατέβει για να βρει το φεγγάρι ?  Δεν νομίζετε οτι είναι φυσική η επιλογή της Μεσοποταμίας (λίκνο του ανθρώπινου πολιτισμού), καθώς και ότι μερικές φορές ίσως υπάρχει καιρός για δραστικές αποφάσεις, ανεξάρτητα απο τους κάθε λογής περιορισμούς ?

ΥΓ1: Είναι επιβεβλημένο ένα click στις 2 εικόνες της ανάρτησης

ΥΓ2:  Μιλτιάδης Μαλακάσης (Μεσολόγγι 1869 - Αθήνα 1943), Παίζει απόψε το φεγγάρι ('Ωρες)

Παίζει απόψε το φεγγάρι
Μέσα στην κληματαριά,
Πούναι να το πιεις, αλήθεια,
Στο ποτήρι.

Κι όχι τόσο γιατί παίζει
Στην κληματαριά,
Όσο γιατί φέγγει δίπλα
Σ᾿ ένα παραθύρι…

Whitechapel ... ανατολικό Λονδίνο

Να είστε σίγουροι (-ες) ότι τα πάντα μπορούν να συμβούν ... 

Περπατούσα κάποτε στους δρόμους του ανατολικού Λονδίνου αργά τη νύχτα, και συνάντησα έναν άντρα και μία νεαρή γυναίκα κατά τη διάρκεια ενός επεισοδίου. Καθώς πήγα πιο κοντά, διαπίστωσα ότι ο άντρας, που φαινόταν να είναι μεθυσμένος και σε έξαλλη κατάσταση, προσπαθούσε να υποχρεώσει την γυναίκα να μπεί σε ένα αυτοκίνητο παρά τη θέλησή της. Εκείνη έδειχνε να αντιστέκεται σθεναρά, αλλά  την είχε αρπάξει απο το μπράτσο με το ένα χέρι και απειλούσε να τη χτυπήσει στο πρόσωπο με το άλλο, πράγμα που είχε κάνει το λιγότερο μία φορά πριν φτάσω ακριβώς στη σκηνή του επεισοδίου. Η πίσω πόρτα του αυτοκινήτου ήταν ανοιχτή, και ένας "συνεργός" του ήταν καθισμένος στο τιμόνι. Ορισμένοι άλλοι άντρες ( 2 ή 3 νομίζω) ήταν παρόντες στη σκηνή, και με τη στάση τους έδειχναν να εγκρίνουν τα πάντα.

Χωρίς να γνωρίζω τι θα έκανα στη συνέχεια, παρενέβην άμεσα και ενστικτωδώς υπερ της γυναίκας. Καθώς ανέβαινε η αδρεναλίνη μου, και η προσοχή του επιτιθέμενου στράφηκε σε μένα, σκέφτηκα να προσποιηθώ ότι τα αγγλικά μου ήταν φτωχά ή ανύπαρκτα.  Υπέθεσα οτι μόνο η προσπάθεια που θα έκανε για να με καταλάβει, μπορεί να του στοίχιζε τόσο, ώστε να αποδειχτεί ένας σχεδόν πλήρης αντιπερισπασμός. Η αδυναμία μου να κάνω τις προθέσεις μου σαφείς, θα μπορούσε ενδεχομένως να χρησιμεύσει για να αποτρέψει την άμεση σύγκρουση. Με δεδομένο ότι είχα απέναντί μου το λιγότερο 3 - 4 άτομα, η επιλογή της άμεσης σύγκρουσης θα σήμαινε ότι η βραδιά μου κατά πάσα πιθανότητα θα είχε πολύ κακό τέλος !

"Με συγχωρείς", είπα.  "Φαίνεται ότι δε μπορώ να βρώ το ξενοδοχείο μου, ξέρεις ... το μέρος που κοιμάμαι ... Μπορεί να με βοηθήσει κανείς ?  Που είναι ? Δεν έχω ιδέα ... Χάθηκα μέσα στα στενά του Whitechapel ... Φαίνεστε να είστε απο δώ ..."

" Sex ? " ρώτησε ο άντρας με προφανή αγανάκτηση, σαν να είχα δηλώσει ότι ήμουν αντίζηλος για τα θέλγητρα της αιχμαλώτου του. Εκείνη τη στιγμή μου πέρασε απο το μυαλό ότι η γυναίκα θα μπορούσε να ήταν πόρνη, και εκείνος ένας μη ελεγχόμενος πελάτης της.

" Όχι. Όχι sex. Ψάχνω για ένα συγκεκριμένο κτίριο με κοκκινοκαφέ τούβλα, που δεν θυμάμαι πως λέγεται. Μήπως γνωρίζετε που είναι ? Πρόκειται για ... επείγουσα περίπτωση !"

Μέσα σε ένα δευτερόλεπτο η έκφραση του άντρα διαφοροποιήθηκε τελείως, αλλάζοντας απο μάσκα οργής σε μία μάσκα σύγχυσης και απορίας. Ενώ προσπαθούσε να αποκρυπτογραφήσει την παράκλησή μου, εγώ έριξα μία συνωμοτική ματιά στη γυναίκα, η οποία πρέπει να πω έδειχνε να αργεί λίγο να καταλάβει ότι πλησίαζε η ευκαιρία της να φύγει ...

Ο άντρας άρχισε να συζητά την περίπτωσή μου, σε δυσνόητη cockney διάλεκτο, με έναν απο τους φίλους του. Εγώ συνέχισα να μιλώ λέγοντας διάφορες ανοησίες. Η γυναίκα απο την πλευρά της με κοίταζε σαν να ήμουν ηλίθιος. Και τότε, συνειδητοποιώτας για πρώτη φορά την ευκαιρία του, αυτό το πανέμορφο πλάσμα απελευθερώθηκε και έτρεξε κάτω στο δρόμο. Ο πρώην  δυνάστης της ήταν τόσο απορροφημένος, που αδιαφόρησε εντελώς γι' αυτήν,  όπως και οι υποανάπτυκτοι μεθυσμένοι φίλοι του.

Έχοντας πετύχει τον σκοπό μου, ευχαρίστησα αμέσως την πρωτόγονη ομήγυρη και συνέχισα τον δρόμο μου. Μόλις απομακρύνθηκα διαπίστωσα ότι είχα κυριολεκτικά παραλύσει απο φόβο ... κάτι που προηγουμένως είχε σαφώς ακυρώσει η αδρεναλίνη!

Ενώ η συμπεριφορά μου στο παραπάνω επεισόδιο φαίνεται να είναι αποδεκτή σχεδόν απ' όλους, την αφηγούμαι εδώ γιατί την θεωρώ κλασσικό παράδειγμα ηθικής αποτυχίας. Πρώτον, έλεγα ψέματα και το έκανα απο φόβο. Δεν είχα χαθεί και δεν χρειαζόμουν κανενός είδους βοήθεια. Κατέφυγα σ' αυτή τη τακτική επειδή φοβόμουν να προκαλέσω ανοικτά έναν απροσδιόριστο αριθμό μεθυσμένων σε έναν καβγά. Κάποιοι μπορούν να το αποκαλέσουν αυτό ... φρονιμάδα, αλλά εγώ το αποκαλώ όπως πραγματικά ήταν : δειλία. Δεν έκανα καμία προσπάθεια να επικοινωνήσω με αυτούς τους ανθρώπους, να κάνω έκκληση στους ηθικούς τους φραγμούς, όσο υποανάπτυκτοι κι' αν ήταν, ούτε προσπάθησα να τους εντυπωσιάσω με κανένα τρόπο. Τους είδα όχι ως σκοπούς αυτούς καθαυτούς, ως υπάρξεις με αισθήσεις, ικανές να διεξαγάγουν κάποιο διάλογο, να ηρεμήσουν ή να διδαχθούν, αλλά ως μία απειλή στην πιο καθαρή της μορφή.

Η ηθική μου αποτυχία, όπως την βλέπω, συνίσταται στο ότι ποτέ δεν ΑΝΤΙΤΑΧΘΗΚΑ ουσιαστικά στις ενέργειές τους. Απλά προκάλεσα έναν αντιπερισπασμό για λίγη ώρα, με αποτέλεσμα να ωφεληθεί μία γυναίκα. Όμως, η επόμενη γυναίκα που θα έπεφτε θύμα της επιθετικότητάς τους, δεν θα έχει λόγους να είναι ευγνώμων σε μένα. Αν και μία "καθαρή" επέμβαση υπερ της γυναίκας ήταν βέβαιο ότι θα είχε αποτέλεσμα να υποστώ σωματικές βλάβες, θα είχα δώσει ένα ξεκάθαρο μήνυμα: Δεν μένουν όλοι αδιάφοροι αν χτυπήσετε ή απαγάγετε μια γυναίκα μέσα στο δρόμο !  Η δράση που προτίμησα δεν έστειλε κανένα τέτοιο μήνυμα. Και το ... καλύτερο το φύλαξα για το τέλος. Υποψιάζομαι ότι ούτε η γυναίκα κατάλαβε ποτέ ότι  είχα επέμβει για να την βοηθήσω !

Ένα click στις παραπάνω 2 εικόνες είναι ασφαλώς ... ενδεδειγμένο !

:)

Οπτασία

Το όνομα Jane δεν έχει καμμία απολύτως σημασία. Αντικαταστείστε το ελεύθερα, με όποια  οπτασία θέλετε ...

The keen stars were twinkling,

And the fair moon was rising among them,

Dear Jane.

The guitar was tinkling,

But the notes were not sweet till you sung them

Again.

As the moon's soft splendour

O'er the faint cold starlight of Heaven

Is thrown,

So your voice most tender

To the strings without soul had then given

Its own.

The stars will awaken,

Though the moon sleep a full hour later

To-night;

No leaf will be shaken

Whilst the dews of your melody scatter

Delight.

Though the sound overpowers,

Sing again, with your dear voice revealing

A tone

Of some world far from ours,

Where music and moonlight and feeling

Are one.

Percy Bysshe Shelley (1792 -1822)

YΓ: Ασφαλώς και κρύβουν κάτι οι εικόνες ... Ένα  click μακριά ...
 
:)

Just Meat ?

"They're made out of meat."
    
"Meat?"
    
"There's no doubt about it. We picked up several from different parts of the planet, took them aboard our recon vessels, and probed them all the way through. They're completely meat."
    
"That's impossible. What about the radio signals?"
    
"They use the radio waves to talk, but the signals don't come from them. The signals come from machines."
    
"So who made the machines? That's who we need to contact."
    
"They made the machines. That's what I'm trying to tell you. Meat made the machines."
    
"That's ridiculous. How can meat make a machine? You're asking me to believe in sentient meat."
    
"I'm not asking you, I'm telling you. These creatures are the only sentient race in that sector and they're made out of meat."
    
"Maybe they're like the orfolei. You know, a carbon-based intelligence that goes through a meat stage."
    
"Nope. They're born meat and they die meat. We studied them for several of their life spans, which didn't take long. Do you have any idea what's the life span of meat?"
    
"Spare me. Okay, maybe they're only part meat. You know, like the weddilei. A meat head with an electron plasma brain inside."
    
"Nope. We thought of that, since they do have meat heads, like the weddilei. But I told you, we probed them. They're meat all the way through."
    
"No brain?"
    
"Oh, there's a brain all right. It's just that the brain is made out of meat! That's what I've been trying to tell you."
    
"So ... what does the thinking?"
    
"You're not understanding, are you? You're refusing to deal with what I'm telling you. The brain does the thinking. The meat."
    
"Thinking meat! You're asking me to believe in thinking meat!"
    
"Yes, thinking meat! Conscious meat! Loving meat. Dreaming meat. The meat is the whole deal! Are you beginning to get the picture or do I have to start all over?"
    
"Omigod. You're serious then. They're made out of meat."
    
"Thank you. Finally. Yes. They are indeed made out of meat. And they've been trying to get in touch with us for almost a hundred of their years."
    
"Omigod. So what does this meat have in mind?"
    
"First it wants to talk to us. Then I imagine it wants to explore the Universe, contact other sentiences, swap ideas and information. The usual."

"We're supposed to talk to meat."
    
"That's the idea. That's the message they're sending out by radio. 'Hello. Anyone out there. Anybody home.' That sort of thing."
    
"They actually do talk, then. They use words, ideas, concepts?"
    
"Oh, yes. Except they do it with meat."
    
"I thought you just told me they used radio."
    
"They do, but what do you think is on the radio? Meat sounds. You know how when you slap or flap meat, it makes a noise? They talk by flapping their meat at each other. They can even sing by squirting air through their meat."
    
"Omigod. Singing meat. This is altogether too much. So what do you advise?"
    
"Officially or unofficially?"
    
"Both."
    
"Officially, we are required to contact, welcome and log in any and all sentient races or multibeings in this quadrant of the Universe, without prejudice, fear or favor. Unofficially, I advise that we erase the records and forget the whole thing."
    
"I was hoping you would say that."
    
"It seems harsh, but there is a limit. Do we really want to make contact with meat?"
    
"I agree one hundred percent. What's there to say? 'Hello, meat. How's it going?' But will this work? How many planets are we dealing with here?"
    
"Just one. They can travel to other planets in special meat containers, but they can't live on them. And being meat, they can only travel through C space. Which limits them to the speed of light and makes the possibility of their ever making contact pretty slim. Infinitesimal, in fact."
    
"So we just pretend there's no one home in the Universe."
    
"That's it."
    
"Cruel. But you said it yourself, who wants to meet meat? And the ones who have been aboard our vessels, the ones you probed? You're sure they won't remember?"
    
"They'll be considered crackpots if they do. We went into their heads and smoothed out their meat so that we're just a dream to them."
    
"A dream to meat! How strangely appropriate, that we should be meat's dream."
    
"And we marked the entire sector unoccupied."
    
"Good. Agreed, officially and unofficially. Case closed. Any others? Anyone interesting on that side of the galaxy?"
    
"Yes, a rather shy but sweet hydrogen core cluster intelligence in a class nine star in G445 zone. Was in contact two galactic rotations ago, wants to be friendly again."
    
"They always come around."
    
"And why not? Imagine how unbearably, how unutterably cold the Universe would be if one were all alone ..." 

Αlone and made out of meat ?   Then click above image ...