What makes humans .. jump ?

Εντελώς αναπάντεχα, μου ήρθαν στο νου .. τρία φαινομενικά ασήμαντα συμβάντα, που όμως κάποτε με έκαναν να .. αναπηδήσω προσωρινά, χωρίς να ξέρω το γιατί. Τώρα όμως ξέρω !

Πριν απο .. αρκετά χρόνια, μιά υγρή και ζεστή μέρα βρισκόμουν σ' ένα γεμάτο αμφιθέατρο. Ξαφνικά, πριν την έναρξη της διάλεξης, μιά κοπελιά 2 σειρές μπροστά - περίπου στα 2 μ  - κούνησε το κεφάλι της και μάζεψε σε κότσο τα όμορφα, ξανθά μαλλιά της. Ένας παντελώς άγνωστος τύπος που τυχαία καθόταν δίπλα, γύρισε και μου είπε συνωμοτικά: "Είδες ? Είναι πολύ .. hot το κορίτσι !"

Ομολογώ ότι αιφνιδιάστηκα και γι' αυτό ίσως του απάντησα αστραπιαία: "Είμαι σίγουρος ότι το κορίτσι όντως .. ζεσταίνεται και προφανώς θέλει να δροσίσει λίγο τον καταϊδρωμένο λαιμό της!"

Περίπου την ίδια χρονική περίοδο, σε ένα καζίνο στο Bayswater του Λονδίνου, ετοιμαζόμουν να ποντάρω στο κόκκινο. Σημειωτέον ότι προηγουμένως είχε έρθει το μαύρο χρώμα, 7 συνεχόμενες φορές, πράγμα που φυσικά ΔΕΝ άλλαζε τις πιθανότητες για τον επόμενο  γύρο (αντίθετα απο ότι πιστεύουν οι περισσότεροι !)

Ξαφνικά και από το πουθενά, εμφανίστηκε δίπλα μου ένας μυστήριος, κοντόχοντρος τύπος σαν τον Danny DeVito, που έβλεπα για πρώτη φορά στη ζωή μου (κλασσικός ... Κύπριος του Λονδίνου) και μου είπε σε άψογα .. Ελληνικά : "Follow the colour, ρε !!"

Το μαύρο ήρθε για 8η συνεχόμενη φορά και έχασα ! Ο δε Κύπριος ανεφώνησε: "Στό'πα, δε με άκουσες ρε φίλε .."

Σ' αυτόν τον τύπο δεν είπα τίποτε .. μόνο τον αγριοκοίταξα λίγο,  και συνέχισα την περιπλάνησή μου στα μονοπάτια της τύχης, γνωρίζοντας εκ των προτέρων ότι η τελευταία ήταν εξ' ορισμού (πιθανοκρατικά) προκατειλημμένη σε βάρος μου.

Το τελευταίο συμβάν μου άνοιξε μιά πόρτα σ' έναν άλλο κόσμο, στον οποίο έμελε να ξαναμπώ πολλά χρόνια μετά! Μιά πανέξυπνη, πανέμορφη, αλλά αρκετά ιδιόρρυθμη αγγλίδα συμφοιτήτριά μου, με την οποία είχα ανταλλάξει στο παρελθόν μόλις ένα "γεια", μου είπε εντελώς  ξαφνικά και απερίφραστα : "Αυτό το απαίσιο πουλόβερ που φοράς, με τις  φριχτές οριζόντιες ρίγες, σε δείχνει χοντρό και άσχημο! Κάνε κάτι επειγόντως !!"

Δυστυχώς, τότε νόμισα ότι ήταν απλά αγενής. Πολύ αργότερα έμαθα απο τον .. thesis advisor μου, ότι η κοπελιά είχε σύνδρομο Asperger και έτσι συνειδητοποίησα ότι πιθανότατα επιθυμούσε να μου επισημάνει με τον ευθύ, άκομψο, αλλά πάντως όχι μοχθηρό τρόπο της, ότι κανείς δεν θά'θελε να δείχνει παχύς και άσχημος, πόσο μάλλον όταν .. ενδεχομένως δεν είναι.

Επειδή τον αυτισμό τον ξανασυνάντησα πολύ αργότερα σε διαφορετική εκδοχή, σε κάποια  .. άλλη πόρτα της ζωής μου, θά'θελα έστω και τώρα, με τεράστια καθυστέρηση βέβαια, αλλά κάπως .. σοφώτερος, να την ευχαριστήσω "φωναχτά" για εκείνο το ιδιαίτερο σχόλιό της. Όσο αφορά τους άλλους δύο τύπους .. χμ .. δε βαριέσαι .. ακόμα και τότε, ένα έξυπνο μπινελίκωμα μάλλον θα ήταν χάσιμο χρόνου !

ΥΓ:  Will you kindly click on the 2 images and 7 links ?

:)