Πυκνός ιστός

Σαφώς το λάτρεψα αστραπιαία.  Όχι μόνο επειδή με συνεπήρε η πολυεδρική ομορφιά του κειμένου, αλλά κυρίως γιατί διαισθάνθηκα ότι φωτίζει -ακροθιγώς έστω-  κάποιες ήδη ομολογημένες πλευρές της δικής μου ύπαρξης. Βλέπετε, έχω κι' εγώ προτίμηση στο μαύρο ..

Απολαυστικές οι παρακάτω έγχρωμες αλλά ταυτόχρονα λιτές πινελιές του Γιώργου Βέλτσου:

"Είχε ακόμη την κακή συνήθεια να εκλαμβάνει τον εαυτό του ως πνευματικό, όπως λένε, άνθρωπο. Πολλές φορές, η υποχρέωσή του να έχει ένα σώμα έπαιρνε στα μάτια του διαστάσεις ηθικές. Όμως κι αυτή ακόμη η ηθικότητά του λίγο διέφερε από την αμαρτία. Αλλά και πάλι, δεν επρόκειτο για εκπεφρασμένη βούληση. Oύτε ελευθέριος ούτε θεούσα.

Έσκαγε φυσικά. Κι όλες του οι κινήσεις, όλες οι δραστηριότητές του, οι σθεναρές και οι αδύναμες, οι χαμερπείς και οι μεγαλειώδεις, όλο το σθένος του εκφράζονταν σ’ ένα «habeas corpus». Έλεγε: «έχω ένα σώμα επειδή έχω μια ζώνη ευκρινούς και διακεκριμένης έκφρασης». Κι αυτό που εξέφραζε ευκρινώς, το σώμα του και μόνον αφορούσε. 

Όπως το ποτάμι διαποτίζει τον Καίσαρα όταν αποφασίζει να διέλθει τον Ρουβίκωνα -επειδή ο Καίσαρας έχει ένα σώμα που εισέρχεται και διαβαίνει τον ποταμό-, έτσι και οι φράσεις του, προαναγγελία της μάχης του με τη γραφή ήταν .. ένα: «ο κύβος ερρίφθη» που θα τον διέσωζε κι αυτόν, στην Ιστορία. Αλλά τίποτα από αυτά δεν θα ήταν ανθρωπίνως δυνατό και ιστορικώς αξιόλογο αν το νερό δεν κατέκλυζε το σώμα του Καίσαρα, αν η γραφή -ορμητικό ρεύμα- δεν ήταν ο Ρουβίκωνάς του.

Υπέφερε λοιπόν κι' αυτός. Έφερε δηλαδή το σώμα του στον ποταμό, υπέφερε το σώμα του να γράφει, να εμμένει στη δύναμη της εσαεί παραμονής του σε ροή. Αλλά η κινητικότητα αυτή, σωτήρια βιολογική προϋπόθεση στον αγώνα του κατά του χρόνου, τον άφησε αιωνίως έφηβο. Και ναι μεν, συνεπεία της παρατεταμένης εφηβείας του, ανέπτυξε ισχυρή αντίσταση απέναντι στα συμβατικά συμβάντα της ζωής των συνομηλίκων του, την ίδια όμως στιγμή ο παλιμπαιδισμός αυτός λειτουργούσε και ως υποταγή σε κάθε μεγάλο που συνέβαινε να κατέχει θέση ρυθμιστού της ζωής του· τις γυναίκες.

Κι επειδή δεν είχε την υπομονή να συνθέσει το opus magnum, η ποίησή του -σύντομη μορφή συντομευμένων αισθημάτων- επέπλευσε για λίγο στον καθρέφτη και βούλιαξε στον ψευδάργυρο της κοινοτοπίας, εκεί όπου ευφυολόγημα, αφορισμός και ποίημα αποσύρονται σαν .. θεότητες εγκαταλελειμμένης επαύλεως της ρωμαϊκής υπαίθρου. Κι όταν -προκειμένου να δικαιολογηθεί-, σε ώρες κατάπτωσης, ημέρες ανυπόφορης ζέστης, σχεδόν γυμνός, στα όρια του κλονισμού, αλλά συγχρόνως τόσο διαυγής ώστε να επιμένει να γράφει, όταν λοιπόν τελείωνε το ποίημα, τότε, με τη βοήθεια παρόδων, χωρίς να παρακάμπτει όμως τον πυκνό ιστό του πνεύματος, ο εαυτός του τον οδηγούσε στα προάστια όπου ο ποιητής διαθέτει γκαρσονιέρα. Εκεί, θα συναντούσε την Ερατώ. Πολύ αργότερα, την εποχή που ο Αρκάδιος είχε διατάξει την καταστροφή των ειδωλολατρικών ναών, πριν ξεφυτρώσουν οι βυζαντινοί ναΐσκοι στα ειδυλλιακότερα σημεία της Αττικής. 

Αλλά η σχέση του με την ποίηση συν τω χρόνω εξελίχθηκε σε έμμονη ιδέα με σοβαρές συνέπειες για την ψυχική του υγεία. Θα μπορούσε ακόμη και να γεράσει απότομα ή να τρελαθεί. Αυτός όμως, τον χαβά του: επειδή του είπαν πως η ποίηση είναι κεραμουργία με φωνήεντα, αντικατέστησε ένα-ένα τα ελενίτ στη στέγη του με κεραμικά Ισνίκ του δέκατου όγδοου αιώνα, που τα αγόρασε en gros στις κατεδαφίσεις της Βαγδάτης. Απ’ τους κινδύνους του αμίαντου, προτίμησε τις καπνισμένες τερακόττες. Λένε μάλιστα πως, σαν τον κροκόδειλο, διέθετε προστατευτικές φολίδες που τον προφύλασσαν από επαγγελματίες κυνηγούς. 

Τον εγκλώβισαν. Με βυτιοφόρο μετέφεραν αυτόν σε ζωολογικό κήπο και την απεικόνισή του στο σημείο της καρδιάς, στα μπλουζάκια που, από τότε, φορούσε αποκλειστικά.

Είχε προτίμηση στο μαύρο."

ΥΓ. Γιατί όχι ένα κλικ στις 2 εικόνες και στους 7 συνδέσμους ?

:)

 

Συμμετρία και Ομορφιά .. revisited

In Galois fields, full of flowers,
primitive elements dance for hours ..             (S. B. Weinstein)

Η έννοια της συμμετρίας είναι ίσως το βασικότερο εργαλείο της σύγχρονης Φυσικής. Με απλά λόγια υπάρχει συμμετρία όταν κάποια ιδιότητα ενός συστήματος ή μαθηματικού αντικειμένου   παραμένει αναλλοίωτη,  μετά την εφαρμογή μετασχηματισμών. 

Στη μαθηματική γλώσσα τo σύνολο των μετασχηματισμών (ή .. "πράξεων") που διατηρούν αναλλοίωτη μιά ιδιότητα ενός αντικειμένου, είναι οι περίφημες Ομάδες. Τα δε μαθηματικά των συμμετριών είναι η Θεωρία Ομάδων. Όλα τα παραπάνω ξεκίνησαν από τον Évariste Galois ..

Στο παραπάνω εκλαϊκευμένο εικοσάλεπτο videο ο ιδιοφυής ομιλητής Marcus du Satoy εκθέτει την έννοια της συμμετρίας με απλότητα, ομορφιά και χιούμορ. Είναι υπέροχο και το προτείνω ανεπιφύλακτα. 

YΓ: Oι 2 εικόνες και τα 9 links κάτι "κρύβουν" .. βρείτε το με κλικ !

:)

Tea for two

Μπορείτε να φανταστείτε το .. κακό που μπορεί να προκύψει απο την παρακάτω παραπλανητική, αλλά αληθινή ιστορία? Ως λάτρης του τσαγιού δε θέλω ούτε να το σκέφτομαι .. 

Στις 8 Δεκεμβρίου 2010, την 30η επέτειο της δολοφονίας του άντρα της,  η Yoko Ono έγραψε ένα τρυφερό άρθρο στους New York Times, στο οποίο ανέφερε ότι κάποτε ο John την επετίμησε λέγοντας: "Yoko, Yoko υποτίθεται ότι πρώτα βάζεις τα σακουλάκια του τσαγιού και μετά ρίχνεις το ζεστό νερό !" 

Μέχρι εδώ όλα καλά. Τολμώ να πω ότι κούναγα το κεφάλι μου επιδοκιμαστικά, μέχρι που ήρθε το ξαφνικό χτύπημα! Kάποιο ατυχές απόγευμα ο John της είπε ότι η θεία του Mimi ανέτρεψε  ολοκληρωτικά την εν λόγω μεθοδολογία. Το νερό θα έπρεπε να προηγείται του .. τσαγιού ! "Δηλαδή τόσο καιρό το κάναμε λάθος ?", ρώτησε απεγνωσμένα η Yoko. "Nαι", απάντησε κοφτά ο λατρεμένος  μουσικός .. Βλέπετε ήταν μεν άγγλος αλλά απ' το ..  Liverpool.

Στην Ελλάδα είναι σχεδόν αδύνατο να πιεις ένα στοιχειωδώς αξιοπρεπές φλυντζάνι τσαγιού, εκτός φυσικά αν το κάνεις μόνος σου με τον σωστό τρόπο. Δυστυχώς είναι συνηθισμένο να σου σερβίρουν ένα φλυτζάνι ή μιά τσαγιέρα με ζεστό νερό που όμως απέχει πολύ από το σημείο βρασμού του, ενώ το σακουλάκι κείται ακλόνητο σ' ένα παρακείμενο κρύο πιατάκι ! Έπειτα ακολουθεί η γελοία διαδικασία της ρίψης χλιαρού νερού, μέχρι  να εμφανιστεί η σχετική αλλαγή χρώματος. Η τελευταία φάση συνίσταται στην επινόηση κάποιου κομψού τρόπου για να ξεφορτωθείς το αποθαρρυντικό υποκατάστατο του .. ταμπόν που έχεις στα χέρια σου. Όσο αφορά το  .. τσάι καλύτερα να μη το δοκιμάσεις, εκτός αν θέλεις να έχει επίδραση στο ηθικό και στους γευστικούς σου κάλυκες, ανάλογη με αυτή που ενδεχομένως ανακύπτει αυθόρμητα αν διαβάσεις για τον βίο του .. Βησσαρίωνα. 

Μόλις μετά τον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο ο συγγραφέας George Orwell έγραψε ένα άρθρο σχετικό με την παρασκευή του τσαγιού, όπου επέμενε στη τήρηση 11 χρυσών κανόνων. Μερικοί από αυτούς τους κανόνες μπορεί να θεωρηθούν προαιρετικοί ή ξεπερασμένοι, όμως η ουσία παραμένει στη μνήμη και είναι εφαρμόσιμη στην πράξη. 

Συνεπώς, την επόμενη φορά που θα βρεθείς στο Starbucks ή σε κάποιο ισοδύναμο χώρο και θέλεις λίγο τσάι, ΜΗ διστάσεις ν' αρνηθείς το βιαστικό φλυτζάνι με το χλιαρό νερό και το επιπρόσθετο σακουλάκι-ταμπόν. ΔΕΝ είναι αυτό που ζήτησες ! Επίμενε να δεις το τσάι να μπαίνει πρώτο και μετά πιστοποίησε ότι το νερό είναι όντως βρασμένο. Αν υπάρξουν μουρμούρες ή αναστεναγμοί πίσω στην ουρά,  άδραξε την ευκαιρία να διαδώσεις τον λόγο του .. Θεού του τσαγιού. Αν φυσικά έχεις την υπομονή προσπάθησέ το μόνος στο σπίτι, με χύμα τσάι σε ειδικό σουρωτήρι. 

Μη μ' ευχαριστείτε. Και προπαντός ΜΗ ξεχνάτε ότι το καλοκαίρι τελειώνει στις 23 Σεπτεμβρίου 2011, ώρα 9:04 το πρωί. Καλό Σεπτέμβρη σε όλους και όλες !!

YΓ:  Tα κλικ στις 2 εικόνες και στα 7 links .. προσθέτουν !

:)

Simply Beautiful

Είναι αδύνατο να ξεχάσω ένα σουρεαλιστικό Σαββατιάτικο βράδυ στα 15 μου, όταν άκουγα τα τρία παρακάτω κομμάτια του Al Green χωρίς σταματημό για 5 συνεχόμενες ώρες στο τότε music room της Ελληνοαμερικάνικης Ένωσης (Μασσαλίας 22) ..  με ακουστικά και κλειστά μάτια !

Simply beautiful ..  τόσα χρόνια παραμένει αιθέρια η φωνή του

Εκατοντάδες οι ώρες που έχω αφιερώσει σ' αυτή την ονειρική μουσική, που ακόμη απολαμβάνω μανιωδώς, διατηρώντας σαν θησαυρό το εκπληκτικό χιλιογρατζουνισμένο και σκονισμένο LP (pre-Reverend days για τους .. μύστες !)

Διατί να το κρύψωμεν άλλωστε ?

YΓ:  Δοκιμάστε ένα κλικ στις 2 εικόνες και στα 8 links

:)