Machina Speculatrix

Ο πολλαπλασιασμός συμπυκνώνει διαδοχικές προσθέσεις, ενώ η πράξη της διαίρεσης αφορά διαδοχικές αφαιρέσεις, όπως γνωρίζουν οι περισσότεροι μαθητές, ακόμη και των μεσαίων τάξεων του Δημοτικού.

Πάντως η διαίρεση με το μηδέν είναι ανεπίτρεπτη. Μάλιστα όταν την επιχειρήσεις με έναν πρωτόγονο μηχανικό υπολογιστή, όπως τον Facit ESA-01, η διαίρεση τον κάνει να ουρλιάζει με ρομποτική αγωνία, αφού οι αφαιρέσεις δεν έχουν τελειωμό, καθώς τείνουν στο άπειρο.

Το φρικάρισμα της καημένης της μηχανής συμβαίνει επειδή προσπαθεί να εκτελέσει άπειρες εντολές αφαιρέσων μία προς μία. Βλέπετε, ένας υπολογιστής κάνει πάντα ακριβώς ότι του λέμε, ακόμα κι' αν αυτό του πάρει χρόνο... in perpetuum.

Αυτό είναι πολύ χειρότερο από ένα μήνυμα λάθους σ' ένα ηλεκτρονικό υπολογιστή. Δε νομίζετε? 

ΥΓ1. Πριν από... αρκετά χρόνια μου είχαν διηγηθεί στην Αγγλία την παρακάτω διδακτική ιστορία. Mεταφέρω ακέραια την ουσία της, χωρίς έμφαση στην ακρίβεια των αχνών πιά λεπτομερειών :) 

Σε κάποια δεξίωση μία snob κυρία της "υψηλής" αριστοκρατίας θέλησε να φέρει σε δύσκολη θέση τον Bernard Shaw για την καταγωγή του. 

— "Ξέρετε, ο πατέρας μου είναι Λόρδος του Northampton, ο αδελφός μου βουλευτής των Tories, ο παππούς μου υπήρξε Δήμαρχος του Λονδίνου, ο προ-παππούς μου ήταν πρύτανης στο Cambridge και Royal Astronomer, ο δε... προ-προ-παππούς μου ήταν βασιλικός σύμβουλος. Είμαστε και απευθείας απόγονοι του Ερρίκου του 8ου!" 

 Η απάντηση του Shaw ήταν η εξής: 

 — "Κυρία μου, ο πατέρας μου ήταν έμπορος και δημόσιος υπάλληλος, ο παππούς μου τσαγγάρης, ο προ-παππούς μου μαστρωπός, ο δε προ-προ-....προ-παππούς μου ήταν ΠΙΘΗΚΟΣ σαν τον δικό σας!"

Aς μη βαυκαλιζόμαστε λοιπόν για την δήθεν φοβερή καταγωγή μας, συλλογική ή/και ατομική, γιατί είναι εντελώς ασήμαντη. Όμως, ας σκεφτόμαστε που και που τις άγνωστες προ-...-προ-γιαγιάδες μας, που εμπλούτισαν εντυπωσιακά την γονιδιακή μας δεξαμενή, κι' έτσι μας βοήθησαν να στοχαζόμαστε για τ' άστρα, τη ζωή, την ύπαρξη και τις μηχανές — στις οποίες ασφαλώς συμπεριλαμβάνονται και οι βιολογικές "μηχανές", που λειτουργούν με χημικοηλεκτρικό τρόπο σε πρακτικά άπειρους βαθμούς καταστάσεων, και ψηλαφούν ακόμα και την συνείδηση, αυτή την αυθόρμητα αναδυόμενη ιδιότητα που προκύπτει από την πολυπλοκότητα των εγκεφάλων.

ΥΓ2. Μη διστάσετε να κλικάρετε τις 2 εικόνες και τα link του κειμένου.


♡

Mία αξιοσημείωτη κηλίδα

Mερικά χρόνια πριν μου έκανε εντύπωση ένα ποίημα του Robert Frost. Ο Frost καθόταν στην αυλή του σπιτιού του και έγραφε κάτω από το φως του ήλιου.  Ξαφνικά τον "χτύπησε" μιά .. κηλίδα,  κάτι που του φάνηκε σαν σωματίδιο σκόνης, που όπως νόμιζε το κινούσε η αναπνοή του.  Όμως σχεδόν αμέσως συνειδητοποίησε ότι η κηλίδα είχε κάτι το ξεχωριστό στην κίνησή της, κάτι που τον οδήγησε στην σκέψη ότι δεν την καθοδηγούσε απλά η αναπνοή του, αλλά κατά κάποιο τρόπο παρεκινείτο αυτοτελώς και απρόκλητα η κίνησή της. Περπατούσε, αν και τα πόδια της ήταν αόρατα, προς την κατεύθυνση του μελανιού  στο γραπτό του που ακόμη δεν είχε στεγνώσει, αναπηδoύσε μπρος και πίσω, συσπειρωνόταν και, όπως νόμιζε, εμφάνιζε μία ξεκάθαρη τάση επιθυμίας να διατηρήσει την ύπαρξή της.

Ο βαθμός υπερβολής του Frost για την ενδιαφέρουσα επιθυμία αυτής της ασήμαντης κηλίδας να μην πεθάνει, συνίστατο στο ότι ένα αντικείμενο χωρίς ζωή δρούσε σαν να είχε κάποιο συμφέρον, κι' ας μην είχε την απαραίτητη πολυπλοκότητα από την οποία θα ανεδύετο αυθόρμητα η ιδιότητα της ζωής. Με λίγα λόγια αυτή η ασήμαντη κηλίδα, είτε το συνειδητοποιούσε είτε όχι,  έτεινε να διατηρήσει την συνέχεια της ύπαρξής της και από εντελώς ασήμαντη μεταστοιχειώθηκε σε αξιοσέβαστο ακάρεο, κι΄ας βρισκόταν ενδεχομένως στο χαμηλότερο επίπεδο του δένδρου της ζωής. Μάλιστα του πέρασε απ' το μυαλό ότι η κηλίδα δεν διέφερε απ' εκείνον, ο οποίος όπως όλοι οι ζωντανοί οργανισμοί υλοποιούσε επίσης τα συμφέροντά του για την διατήρηση της εγωϊστικής δομής του στο χώρο και στον χρόνο.

Ακολουθεί  λοιπόν  αυτό το πανέμορφο ποίημα :

A Considerable Speck (by Robert Frost)

A speck that would have been beneath my sight

On any but a paper sheet so white

Set off across what I had written there.

And I had idly poised my pen in air

To stop it with a period of ink,

When something strange about it made me think.

This was no dust speck by my breathing blown,

But unmistakably a living mite

With inclinations it could call its own.

It paused as with suspicion of my pen,

And then came racing wildly on again

To where my manuscript was not yet dry;

Then paused again and either drank or smelt-

With loathing, for again it turned to fly.

Plainly with an intelligence I dealt.

It seemed too tiny to have room for feet,

Yet must have had a set of them complete

To express how much it didn't want to die.

It ran with terror and with cunning crept.

It faltered: I could see it hesitate;

Then in the middle of the open sheet

Cower down in desperation to accept

Whatever I accorded it of fate.

I have none of the tenderer-than-thou

Collectivistic regimenting love

With which the modern world is being swept.

But this poor microscopic item now!

Since it was nothing I knew evil of

I let it lie there till I hope it slept.

I have a mind myself and recognize

Mind when I meet with it in any guise.

No one can know how glad I am to find

On any sheet the least display of mind.

PS. Why don't u try some clicks on the 2 images and on the 3 links?

:)

Zήλεια ..

Ζήλεια. Ένας ασυνήθιστος εξελικτικός μηχανισμός επιβίωσης.

Αν και θεωρείται μία από τις βασικές αιτίες πολλών ανθρωποκτονιών, είναι ένα από τα λιγότερο μελετημένα ανθρώπινα πάθη. Όπως και κάθε άλλο συναίσθημα, η ζήλεια είναι προϊόν αναγκαιότητας έχοντας σαφέστατα αναδυθεί  μέσα από την πολυπλοκότητα της ανθρώπινης νευροφυσιολογικής συγκρότησης, με ρίζες στο απώτατο εξελικτικό παρελθόν του είδους μας. Ποιά είναι η χρησιμότητά της ? Μα φυσικά  η διατήρηση  των στενών ανθρώπινων σχέσεων !

Η ζήλεια δεν είναι φθόνος, αν και συχνά οι δύο λέξεις χρησιμοποιούνται εναλλακτικά. Εμφανίζεται όταν μία σχέση παραβιάζεται από κάποιο ανταγωνιστή, ο οποίος απειλεί να πάρει κάτι που κατά μία έννοια θεωρείς ότι σου ανήκει δικαιωματικά. Συνήθως εδράζεται στο βασικό γεγονός ότι πολλά από τα λάφυρα της ζωής μας προέρχονται από την σύγκρισή μας με τους άλλους, και εμφανίζεται όταν κάποιος άλλος άνθρωπος κατέχει ένα αντικείμενο ή κάποιο χαρακτηριστικό που θα επιθυμούσαμε να έχουμε. Αρκετές φορές συνοδεύεται από ένα μείγμα δυσαρέσκειας, μιά αίσθηση κατωτερότητας ή ματαίωσης, που μπορεί  ακόμη και να χρωματίζεται με μνησικακία.

Η ζήλεια είναι ένα εξαιρετικά οδυνηρό συναίσθημα, κι' αυτό γιατί μας πληγώνει ο κάθε μορφής "κοινωνικός αποκλεισμός", είτε είναι πραγματικός είτε βρίσκεται στη φαντασία μας. Πάντως θέτει το μυαλό μας σε αναβρασμό και εκτοπίζεται δύσκολα. Όμως υπάρχουν τεράστιες ατομικές διαφορές όσο αφορά την ροπή προς ζήλεια, που σαφώς επηρεάζονται από  διαφορετικά στοιχεία της προσωπικότητας του καθενός μας. Ευτυχώς που ο ορθολογισμός και η ανθρώπινη καλλιέργεια πολλές φορές δεν επιτρέπουν την "κατ' ανάγκη" απελευθέρωση της ζήλειας σε καταστρεπτικά μονοπάτια, αλλά την καθοδηγούν εποικοδομητικά, όταν την εκλαμβάνουμε σαν ένα πολύτιμο σήμα ενδοσκόπησης και αυτογνωσίας. Σε τελική ανάλυση αυτό βοηθάει τις ανθρώπινες σχέσεις. Τελικά μου φαίνεται ότι η ζήλεια "λέει" περισσότερα για τον φορέα παρά για τις πράξεις ή τις αδικοπραξίες κάποιου συντρόφου!

Παρά τις παραπάνω σκέψεις ΔΕΝ μπορώ να πω με σιγουριά τι είναι ζήλεια. Νομίζω ότι ο ορισμός της είναι φευγαλέος για ένα λόγο. Είναι ένα εξαιρετικά πολύπλοκο συναίσθημα που επιπλέον εμπεριέχει συνεκδοχές φόβου, εγκατάλειψης, απώλειας, λύπης, θυμού, προδοσίας, φθόνου και ενδεχομένως ταπείνωσης. Συνεπώς εμπλέκεται ένα πλήθος εγκεφαλικών γνωστικών διεργασιών που έχουν πάει στραβά και εκτείνονται από την απλή αμφιβολία έως την απιστία του συντρόφου μας. Και τελικά, είτε το θέλουμε είτε όχι, ενεργοποιείται η προαναφερθείσα πρωτόγονη ανάγκη για την επιβίωση των ανθρώπινων σχέσεων, μέσω των αδυσώπητων και γενετικά χαραγμένων νευρωνικών μας κυκλωμάτων, που σε τελική ανάλυση είναι το θεμέλιο για τους κοινωνικούς μας δεσμούς.

ΥΓ. Μάλλον ΔΕΝ βλάπτουν τα  κλικ στις 2 εικόνες και στα 5 links

:)

Η ομορφιά του .. χάους !

Ένα υπέροχο ντοκουμέντο του BBC .. απλά, μη το χάσετε !!

ΥΓ:  Επιβάλεται να .. κλικάρετε τις 2 εικόνες και τα 2 link  !

:)