Απο τη φύση μου συνήθως βλέπω το ποτήρι μισογεμάτο. Σχεδόν πάντα θεωρώ ότι τα πράγματα θα εξελιχθούν ομαλά, αλλά ακόμα και όταν καταρέει το σύμπαν γύρω μου, συνήθως έχω μία περίεργη αίσθηση ότι μπορώ ίσως να δράσω με κάποιο καταλυτικό τρόπο για να τα επηρεάσω προς την επιθυμητή κατεύθυνση.
Αρκούν όμως απο μόνες τους η αισιοδοξία και η θετική σκέψη ? Δυστυχώς όχι, όπως έχω διαπιστώσει σε πολλές περιπτώσεις. Το πιο πρόσφατο οδυνηρό παράδειγμα που με αφορά, είναι ο τελευταίος ήπιος τραυματισμός μου σε ένα ... αμαρτωλό χόμπυ - το εβδομαδιαίο μπάσκετ με φίλους ! Μιλάμε για μία εντελώς "γραφική" και τραγικά επαναλαμβανόμενη κατάσταση απο τα 18 μου χρόνια. Ποτέ δεν ήθελα να κάνω το λεγόμενο "ζέσταμα" πριν το κάθε παιχνίδι (διατάσεις κλπ), ούτε να δένω τα πόδια μου με ειδικούς επιδέσμους, όπως κάνουν ανελλιπώς σχεδόν όλοι οι συμπαίκτες μου. Το αποτέλεσμα είναι ότι κατά καιρούς έχω πάθει αμέτρητες θλάσεις συνδέσμων.
Είναι βέβαια γεγονός ότι οι τραυματισμοί στα ομαδικά σπορ δεν "επιλέγουν" μόνο εκείνους που δεν έχουν πάρει τις κατάλληλες προφυλάξεις, αλλά εξαρτώνται και απο πολλούς άλλους παράγοντες όπως φυσική κατάσταση, τύχη, συμπαίκτες, σωστό ζέσταμα, ειδικές συνθήκες παιχνιδιού κλπ. Το σίγουρο πάντως είναι ότι ο ρεαλισμός εκτοπίζει την αβάσιμη αισιοδοξία, πχ ότι δήθεν υπάρχουν άνθρωποι με ανοσία στους τραυματισμούς.
Κάποιοι ενδεχομένως να αναρωτηθούν: Μα δεν είναι προτιμότερη η θετική σκέψη απο την αρνητική ? Ασφαλώς ναι, όταν όλες οι άλλες παράμετροι παραμένουν αμετάβλητες. Όμως έχω καταλήξει στο συμπέρασμα ότι ο ρεαλισμός, είναι πάντα προτιμότερος απο το εναλλακτικό δίπολο της αισιοδοξίας - απαισιοδοξίας. Κι' αυτό γιατί η ανθρώπινη διανοητική πρόοδος, έχει επέλθει απο τον διαχρονικό αγώνα του είδους μας να βλέπει τα πράγματα "όπως είναι" και όχι σαν προβολές των συναισθημάτων μας !
Οφείλουμε να παραμένουμε γαντζωμένοι με νύχια και με δόντια στην υπέροχη ιδέα του Διαφωτισμού, που δεν είναι τίποτα άλλο απο το ότι ο κόσμος ξεδιπλώνεται σύμφωνα με τους δικούς του εσωτερικούς αλγορίθμους αιτίας και αποτελέσματος, πιθανοτήτων και τύχης, "αδιαφορώντας" εντελώς για τις ανθρώπινες συναισθηματικές προβολές !
Τα συναισθήματα ασφαλώς και μετράνε, αλλά η βασική αρχή του σκεπτικισμού είναι να μη μας ξεγελούν ! Ας μην αμφιβάλουμε ότι τα συναισθήματα, είτε είναι θετικά είτε αρνητικά, βάζουν πολύ συχνά τρικλοποδιές στη λογική και ας δεχθούμε ότι ο ρεαλισμός θα πρέπει να προηγείται των φαντασιώσεών μας, άσχετα με το πως αισθανόμαστε!
ΥΓ: Δεν ... νομίζω να βλάπτει ένα click στις 2 εικόνες
:)
10 comments:
Λυπάμαι που τραυματίστηκες στο παιχνίδι, Σταύρο. Ελπίζω να μην είναι τίποτε σοβαρό. Πολύ ενδιαφέρουσα και πλούσια η εγγραφή - όπως άλλωστε μας έχεις συνηθίσει. Στέκομαι για λίγο σ' εκείνη τη φράση '..να βλέπουμε τα πράγματα όπως πράγματι είναι..' Κι εκεί βρίσκεται κατά τη γνώμη μου το πρόβλημα. Πώς είναι άραγε τα πράγματα; Άσε που χωρίς συναίσθημα η ανθρώπινη έκφραση, η επικοινωνία, θα 'ταν το λιγότερο για κλάματα. Κι η ίδια η ζωή αφόρητη, πιστεύω. Καλό βράδυ εύχομαι.
@ thalassaki
Ευχαριστώ αγαπητή φίλη ...
Όσο αφορά τον τραυματισμό, τίποτα το σπουδαίο ... μικροπράματα ... lol !
Tα πράγματα τα αντιλαμβανόμαστε ατελώς με τις αισθήσεις μας, ούτως ή άλλως. Για παράδειγμα, βλέπουμε ένα απειροελάχιστο τμήμα της ηλεκτρομαγνητικής ακτινοβολίας και χάνουμε ουσιώδεις πληροφορίες (τις οποίες αποκτάμε με όργανα που κατασκευάζουμε !) Επιλέον, η δομή του εγκεφάλου μας έχει πεπερασμένες δυνατότητες επεξεργασίας, κι' ας αποτελείται απο δισεκατομμύρια νευρώνες. Για σύγκριση, ο ταπεινός γαιοσκώληκας, που έχει μόνο 3 νεύρα στη θεση του εγκεφάλου, είναι αδύνατο να μάθει απειροστικό λογισμό, ότι και να κάνουμε. Έχουμε λοιπόν και εμεις ανάλογους περιορισμούς σε σχέση με τις δυνατότητές μας.
Τα συναισθήματα ενισχύουν μεν την έκφραση, την επικοινωνία και δίνουν ομορφιά και ποικιλία στη ζωή μας. Όμως, μαζί με την διαΜΟΡΦΩΣΗ του εγκεφάλου μας, που προέρχεται απο την ΜΟΡΦΩΣΗ (δηλ. τη γνώση), τα συναισθήματα συνιστούν φίλτρα, τα οποία δυσκολεύουν ακόμα περισσότερο την προαναφερθείσα ατελή αντίληψη της πραγματικότητας μέσω των αισθήσεών μας.
Πως το αντιμετωπίζουμε αυτό ? Πιστεύω ότι για να πετάξουμε ψηλά, αρκεί απλά και ΜΟΝΟ η συνειδητοποίηση του περιγραφέντος μηχανισμού ! Στο κάτω κάτω της γραφής, καλλιέργεια είναι η ποιότητα που παραμένει στον εγκέφαλο ΜΕΤΑ το πέρασμα της γνώσης !
Τα συναισθήματα τα χρειαζόμαστε, αλλά πρέπει να γνωρίζουμε ότι συνήθως βάζουν αχρείαστες τρικλοποδιές στη λογική μας.
Μπορεί κατά βάθος να συμφωνούμε, δεν είμαι σίγουρος ότι διαφωνώ καθοριστικά με το σχόλιό σου. Απλά θεωρώ βοηθητικό τον ρόλο των συναισθημάτων και κύριο τον ρόλο της λογικής. Μπορεί να είμαι ένας αδιόρθωτος θετικιστής, δεν ξέρω, αν και μερικές φορές αισθάνομαι, ότι πατάω σε 2 βάρκες, αφού λατρεύω υπερβολικά κάθε μορφή τέχνης.
Πάρε μία φοβερή bossa nova, γιατί μπορεί να σε κούρασα :
Antonio Carlos Jobim
Σταύρος
:)
Όχι και με κούρασες! Σ' ευχαριστώ για την απάντηση - τι σημασία έχει αν συμφωνούμε ή διαφωνούμε, σέβομαι απόλυτα την ισχυρή σου λογική. Και η bossa nova άψογη. Καληνύχτα Σταύρο.
http://www.youtube.com/watch?v=NfOmEauyOss#watch-main-area
Αν ήξερα και πως να κάνω τον σύνδεσμο ενεργό... φιλιά...
Έξοχο ! Classy song, I may add ...
Θα σε μάθω πολύ ... εύκολα :)
An HTML Link - Link syntax:
1) Κλικ το παραπάνω link
2) Kάνε copy - paste την εντολή που είναι μέσα στο πρώτο γαλάζιο παραλληλόγραμμο (κάτω απο το "Link syntax:")
3) Εκεί που λέει "url", αντικαθιστάς το url με το link που θέλεις (διατηρώντας τα εισαγωγικά !)
4) Αντικαθιστάς το Link text με το κείμενο που θέλεις να εμφανίζεται.
Το αποτέλεσμα θα είναι το εξής :
Ungodly Fruit
Prior, σε υποδέχομαι στην πρώτη σου επίσκεψη με ... τι άλλο, ένα ταπεινό link :
Give A Little Sign
Φιλιά και απο μένα
:)
χαχαχα αν εσύ, όπως απαντάς στο thalassaki, "πατάς" ανάμεσα στο θετικισμό και τις τέχνες, οι δικές μου δυο βάρκες είναι η ονειροπόληση και ο παγανισμός :)))
Πολύ ωραία ανάρτηση. Απολαυστικότατη.
Πόσο δίκιο έχεις..! Όμως ο πρώιμος ρεαλισμός μου που αγγιξε τα ορια του κυνισμού με οδηγησε στην αρνηση της λογικής. Απο τότε ειμαι στον κόσμο μου ναι...δεν το αρνούμαι και απολαμβάνω χωρις πολλες σκέψεις τα απλά.
"Κατέβηκε σε λάθος σταθμό μέσα στη νύχτα ,έμεινε στο ξενοδοχείο μιας άγνωστης πόλης, και στο ημίφως σε είδε, χαμένη από καιρό, μα τόσο νέα που έχασε το τρένο σ’ ένα ταξίδι χωρίς προορισμό"
Όμορφο βράδυ Σταύρο μου. :)
Χίλια ευχαριστώ!!!
Καλά λέω εγώ ότι είσαι σχολείο...
"Ας μην αμφιβάλουμε ότι τα συναισθήματα, είτε είναι θετικά είτε αρνητικά, βάζουν πολύ συχνά τρικλοποδιές στη λογική και ας δεχθούμε ότι ο ρεαλισμός θα πρέπει να προηγείται των φαντασιώσεών μας, άσχετα με το πως αισθανόμαστε! "
Θα συμφωνήσω κι εγώ με την κατακλείδα της ανάρτησής σου, αν και είμαι αθεράπευτα συναισθηματική...μάλλον ακριβώς επειδή είμαι αθεράπευτα συναισθηματική...
Και πάλι φιλιά...
Περαστικά σου,Σταύρο!!!
..."ας δεχθούμε ότι ο ρεαλισμός θα πρέπει να προηγείται των φαντασιώσεών μας, άσχετα με το πως αισθανόμαστε"...
Κι συμφωνώ μαζί σου. Χρειάζεται δύναμη, όμως, για να σταθούμε μέσα στα συναισθήματα και πάνω απ' αυτά για να ζούμε υγιείς...
Καλημέρα!!!
You're most welcome dear Prior :)
Σ' ευχαριστώ κι' εγώ, με την αχρείαστη μεν, αλλά πάντως αξιοπρόσεκτη ... βοήθεια του Alan Price:
I Put A Spell On You
Φιλιά ...
Post a Comment