Oι διάφορες εξάρσεις αυθορμητισμού ίσως να μην είναι πάντα ο καλύτερος "εξοπλισμός" για την διαδρομή του καθενός μας. Έχω καταλήξει σε αυτό το συμπέρασμα, όχι μόνο έπειτα απο ισχυρές δόσεις ενδοσκόπησης, αλλά επίσης παρατηρώντας τις αντιδράσεις τρίτων σαν αποτέλεσμα της δικής μου συμπεριφοράς. Έχω λοιπόν διαπιστώσει ότι μερικές φορές είναι ίσως αναγκαίο το ψαλίδισμα του αυθορμητισμού.
Αν και η συχνή εφαρμογή αυτής της πρακτικής μπορεί να οδηγήσει σε υπερβολική καταπίεση των συναισθημάτων μας, σας διαβεβαιώνω ότι και το εντελώς αντίθετο μπορεί να αποβεί εξίσου καταστροφικό. Οι άνθρωποι και ειδικότερα οι φίλοι μας πρέπει πρώτα απ' όλα να μας "νιώθουν", έτσι ώστε να βλέπουν τον αυθορμητισμό μας στις σωστές του διαστάσεις. Κάτι τέτοιο όμως δεν είναι εφικτό ούτε σε κάθε περίσταση, αλλά ούτε σε κάθε άνθρωπο. Επειδή λοιπόν δεν υπάρχουν ούτε προδιαγραφές αλλά ούτε κανόνες, με λύπη μου σας λέω ότι το υπέρτατο "φρένο" είναι δυστυχώς η διαθέσιμη (?) διαισθητική εκτίμηση του καθενός μας.
Moυ αρέσει πάντως να είμαι αυθόρμητος με τον δικό μου ιδιότυπο τρόπο, επειδή, καλώς ή κακώς, συνήθως "θριαμβεύω" περιστασιακά με λίγες μόνο παρορμητικές εκρήξεις. Δεν είμαι βέβαια καθόλου σίγουρος ότι στις σπάνιες αυτές περιπτώσεις δεν απωθώ τους γύρω μου. Αλλά πιστέψτε με, δεν δίνω δεκάρα γι' αυτό ! Μάλιστα υπάρχουν και φορές που διασκεδάζω αφάνταστα, κυρίως όταν το "μέτρημα" χαρακτήρων - συμπεριφορών, ανακύπτει σαν παρελκόμενo αναδυόμενo παραπροϊόν.
Βέβαια το πρόβλημα είναι ότι αυτά τα διαβολεμένα συναισθήματα βρίσκονται πάντα στην επιφάνεια, έτοιμα να ξεχειλίσουν απο στιγμή σε στιγμή, πέρα απο κάθε έλεγχο ! Επιπλέον όμως, οι περισσότεροι άνθρωποι τυχαίνει να έχουν την άποψη ότι ένας ισχυρός χαρακτήρας (όπως κι' ένας φίλος) οφείλει να παραμένει απαθής ή ακόμα και ασυγκίνητος, εγκλωβίζοντας τα συναισθήματά του - και συνεπώς το κύρος του - μέσα σε προστατευτικό περίβλημα. Ίσως να νομίζουν ότι έτσι προστατεύεται η ανθεκτικότητα στις δύσκολες καταστάσεις, και προάγεται η αξιοπιστία. Παρόλα αυτά, κυριολεκτικά δεν με νοιάζει που (μερικές φορές τουλάχιστον) επιλέγω να αγνοώ στην πράξη αυτή τη σαθρή, αλλά διαδεδομένη συλλογιστική.
Λόγω της φύσης και της εκπαίδευσής μου, ίσως είμαι ένας τυπικός "εραστής" της λογικής. Όμως θα ήθελα να πιστεύω, ότι ισχυρό χαρακτήρα μπορεί να διαθέτει και κάποιος που ίσως συγκινείται αυθόρμητα, συμπάσχοντας (ας πούμε) με τα δεινά μιας καλής του φίλης. Βέβαια, ένας τυχαίος άνθρωπος στο δρόμο ή στο internet, πιθανότατα δεν θα μπορούσε να μας "συν + κινήσει" εύκολα. Αν όμως συνοφρυωνόταν ένα πολύ αγαπημένο μας πρόσωπο, τότε ίσως θα μπορούσαμε ακόμα και να κλάψουμε. Ε, λοιπόν, αυτό είναι κάτι που σίγουρα δεν με ενδιαφέρει να το αλλάξω !
YΓ: Κλικ τις παραπάνω 2 εικόνες με ... δική σας ευθύνη. To ίδιο ισχύει και για τα 6 links στο κείμενο !
:)
9 comments:
Πολύ ενδιαφέρουσα εγγραφή και πάλι, αγαπητέ μου Σταύρο. Αν και ήδη είχε διαγραφεί σ' εμένα κάποια εντύπωση για τον τρόπο που πιθανότατα σκέφτεσαι και αντιδράς, από άλλες εγγραφές και σχόλιά σου. Πάντα πίστευα ότι οι διαπροσωπικές σχέσεις είναι μια άσκηση ισορροπίας ανάμεσα στο να είμαστε ο εαυτός μας όσο πιο αυθεντικά γίνεται, και στο να σεβόμαστε τις περιστάσεις και τους άλλους. Δεν είναι καθόλου εύκολο αυτό. Συνήθως καλούμαστε ν' ακούσουμε περισσότερο απ' ότι να εκφράσουμε, κι αυτό το θεωρώ εντελώς αποδεκτό. Σε γενικές γραμμές, υποστηρίζω τη συνέπεια στη δράση και την αντίδραση.
Σ' ευχαριστώ για τη φιλοξενία εδώ, καλό βράδυ εύχομαι.
Ότι και να λένε περί λογικής και αυτοσυγκράτησης δεν με αγγίζουν, θεωρώ τον αυθορμητισμό προτέρημα έστω και αν πληγώνει μερικές φορές. Εξ άλλου είναι έκφραση αλήθειας. Το να κλάψεις για κάτι που σε πονά είναι υπέροχο.
@ thalassaki
Αγαπητή μου φίλη, είναι σημαντική η τέχνη της ισορροπίας, όπως επίσης και το να ακούμε τους άλλους υποβαθμίζοντας τα φίλτρα της δικής μας σκέψης. Είναι σαφώς δύσκολα εγχειρήματα, γι' αυτό και συχνά τα υπενθυμίζω στον εαυτό μου, ιδιαίτερα στις ευαίσθητες εκείνες στιγμές που καραδοκεί το τέρας του εγωϊσμού μου.
Jammin' on Sunny
:)
@ alataki
Έχεις δίκιο καλή μου φίλη ... Είναι υπέροχο :)
Bρέχει σ' όλο τον κόσμο
:)
Σταύρο,
εγώ σαν πλέον αυθόρμητη, σου λέω ότι έτσι έχω χάσει κάποιες στιγμές, αλλά και έχω κερδίσει πάρα πολλά.
Όταν ο άλλος ή οι άλλοι που είναι δίπλα μας μας αγαπούν πραγματικά μας νιώθουν και δεν ενοχλούνται.
Βέβαια, ναι, καλό θα ήταν να υπάρχει ισοροπία και τώρα βρίσκομαι σε μια φάση που παλεύω να χαλιναγωγηθώ για κάποιο λόγο, όμως αυτό με σακατεύει και νιώθω σα να μην είμαι εγώ... Δεν ξέρω τι θα γίνει τελικά γιατί, νιώθω να "τρελαίνομαι" αρκετά...
Καλημέρα
με φιλιά!
Eυαγγελία,
σαν ποιήτρια, εξ' ορισμού πετάς "ψηλά" και δεν σου ταιριάζει χαλινάρι. Είμαι σίγουρος ότι όλα θα πάνε καλά !
Don't Cry ( 웅산 )
Φιλιά κι' απο μένα !
κι ομως μπορει να μας συν-κινησει ακομα κι ενας ανθρωπος στο δρομο οχι μονο ''ο δικος μας ανθρωπος'' που ειναι κοντα.Ακομα κι ανθρωποι στο ιντερνετ Σταυρο...Συμφωνω με την αυτοσυγκρατηση μα οσοι αγαπουν δεχονται και το υπερβολικο μας πολλες φορες,ναι αρκει να υπαρχει αγαπη ειμαι οπαδος της!Ο αυθορμητισμος ειναι και δρομος αγνος πολλες φορες δεν κρυβει πισω του πονηρες προθεσεις παρολα αυτα ναι εχω ''πιασει'' τον εαυτο μου να ''κραταει'' τον αυθορμητισμο του για να μην ''καπελωνω'' τη σκεψη του ΑΛΛΟΥ'' αυτο ομως σπανιως εδωσε ''πνοη'' αντιθετως με..μαγκωσε,με εκανε ξενη..
Καλησπερα Σταυρο.. :)
Δεν έχεις άδικο Μαρία ... τίποτα δεν αποκλείεται !
Για μένα οι λέξεις κλειδιά στην επόμενη πρόταση είναι τα επιρρήματα "πιθανότατα" και "εύκολα":
" ... Βέβαια, ένας τυχαίος άνθρωπος στο δρόμο ή στο internet, πιθανότατα δεν θα μπορούσε να μας "συν + κινήσει" εύκολα ... "
Στις ανθρώπινες σχέσεις τίποτα δεν είναι απόλυτο. Είμαστε απρόβλεπτα όντα. Όλα είναι σχετικά και όλα τα ενδεχόμενα "παίζουν".
Η παρακάτω μουσική επιλογή, ας επισφραγίσει αυτή την πρώτη, ενδιαφέρουσα επίσκεψή σου !
Cool of the Night
Καλό σου βράδυ Μαρία .. :)
Ψαλιδισμα ποτέ...ή του ύψους ή του βάθους.Τα ημίμετρα είναι που προκαλούν τα προβλήματα και χωρις να απαξιωνω την ουσια της λογικης και της αυτοσυγκρατησης ειμαι συνειδητα υπερ του αυθορμητου...Με τον αυθορμητισμό σιγουρα κερδιζεις πολλαπλά ακομα κι οταν νιωθεις οτι χανεις.Δεν αντεχω τους διπλοκουμπωμενους ανθρωπους ουτε εντος ουτε εκτος διαδικτυου.Άλλο σοβαροτητα άλλο σοβαροφανεια.
Άνθρωπος που δεν εχει αισθηση του χιουμορ και αυθορμητη εκφραση ειναι για τα μουσεια και οχι για τις διαδρομες της ζωης.
Ανασα το ιστολογιο σου.Καλο βραδυ Σταυρο μου και ομορφη νεα εβδομαδα.
:)
Kαλή βδομάδα και σε σένα αγαπητή Μαρία. Eυχαριστώ για τα καλά σου λόγια ...
Stormy Monday
@ Όλους -ες
Μια που η σημερινή Δευτέρα είναι ιδιαίτερα μουντή και ... ψυχρή, ορίστε κάτι απίστευτα κωμικό :
Xειρουργός Eγκεφάλου
Post a Comment