Η Εποχή της Λογικής

Έχω την προφανή γνώμη ότι πεποιθήσεις χιλιάδων ετών, που είναι βασισμένες στον φόβο και στην άγνοια, είναι απίθανο να ενδώσουν εύκολα ή ακαριαία. Φυσικά, υπάρχουν πανίσχυρα αντίδοτα που είναι διαθέσιμα σε όλους και δεν είναι άλλα απο τον ελεύθερο στοχασμό, την λογική και την επιστημονική γνώση. 

Σε όλες τις εποχές υπήρχαν ξεχωριστοί άνθρωποι. Ένας από αυτούς ήταν ο Thomas Paine.  Το μνημειώδες έργο του  "Η Εποχή της Λογικής", εκδόθηκε σε 3 μέρη, τα έτη 1794, 1795, and 1807.

Περίπου πριν απο 2 αιώνες και σε 200 μόλις σελίδες ενός ακονισμένου βιβλίου, ο  Paine ξεδίπλωσε την απάτη του ιουδαϊκού και χριστιανικού ιερατείου κατά του απλού, αδαούς κόσμου. Μια απάτη που εδράζεται σε ένα αιμοσταγές βιβλίο γεμάτο ψέματα, μίση, φόβο, μισαλοδοξία και καταστροφές. 25 αιώνες τώρα αυτό το "ιερό" βιβλίο έχει βυθίσει την ανθρωπότητα στο μίσος και στο αίμα, και ο Paine δεν το άφησε να περάσει απαρατήρητο.

"Είναι αδύνατο να υπολογίσουμε τον ηθικό ξεπεσμό, αν μου επιτρέπεται η έκφραση, που έχει επιφέρει το πνευματικό ψεύδος στην κοινωνία μας. Όταν ο άνθρωπος έχει διαφθείρει και εκπορνεύσει τόσο πολύ την αγνότητα του μυαλού του με το να συμμερίζεται δοξασίες που δεν πιστεύει, τότε έχει προετοιμάσει τον εαυτό του για κάθε δυνατό έγκλημα",  είπε ο Paine προσπαθώντας να εμφυσήσει την στοιχειώδη λογική στα μυαλά των .. φοβισμένων πολλών.

"Η πιο βδελυρή κακία, η πιο φριχτή κακομεταχείριση και η μεγαλύτερη εξαθλίωση που έχουν επέλθει στην ανθρωπότητα, έχουν τις ρίζες τους σε αυτό το πράμα που λέγεται αποκάλυψη ή εξ' αποκαλύψεως θρησκεία. Είναι η πιο επαίσχυντη δοξασία κατά του θείου, η πιο ολέθρια καταστροφή κατά του ήθους, και κατά της ειρήνης και της ευτυχίας, που έχει ποτέ διαδοθεί από τότε που άρχισε να υπάρχει ο άνθρωπος. Είναι καλύτερο, πολύ καλύτερο, να παραδεχτούμε, αν είναι ποτέ δυνατόν, ότι χίλιοι δαίμονες περιφέρονται μαζικώς, και να κηρύσσουμε δημοσίως το δόγμα των δαιμόνων, αν υποθέσουμε ότι υπάρχουνε, παρά να επιτρέψουμε σε απατεώνες και κακούργους όπως ο Μωυσής, ο Ιησούς, ο Σαμουήλ και οι προφήτες της Βίβλου, να μας πούνε ότι κατέχουνε το λόγο του θεού και να πάρουνε τα εύσημά μας", καταλήγει.

Σας το προτείνω ανεπιφύλακτα ! Μπορείτε να το διαβάσετε online στο 3o link ..

ΥΓ:  Τα 4 link και οι 2 εικόνες ίσως κρύβουν ενδιαφέρουσες πληροφορίες

:)

Free space .. vs .. can't get enough ?

Είτε το θέλουμε είτε όχι, κολυμπάμε στη θάλασσα των .. "εξωτερικά" πολύτιμων δραστηριοτήτων ! Μου αρέσει να τις χαρακτηρίζω έτσι, επειδή είναι συνυφασμένες κυρίως με την επίτευξη εμφανούς αποτελέσματος.  Τέτοιες δραστηριότητες είναι το κτίσιμο ενός εξοχικού, το όμορφο ντύσιμο, το καθάρισμα ενός δωματίου, η καθημερινή εργασία, η βοήθεια σε κάποιο ηλικιωμένο να περάσει τον δρόμο, ο πρωταθλητισμός κλπ. Σε αντιδιαστολή υπάρχουν και οι .. "εγγενώς" πολύτιμες δραστηριότητες, όπου το ενδιαφέρον εστιάζεται  στην ίδια τη δραστηριότητα και όχι στην επιτελεσματική της αξία.

Η ακρόαση μουσικής είναι ένα έξοχο παράδειγμα. Ακούμε μουσική επειδή εκτιμούμε την αξία της και όχι επειδή έχουμε κάποια εμφανή επιδίωξη. Επιπλέον, ένας αληθινός ζωγράφος που θεωρεί ότι η ζωγραφική είναι ουσιώδης στη ζωή του - ας πούμε αναπόσπαστο μέρος της προσωπικής του ταυτότητας - ΔΕΝ διακόπτει οριστικά την τέχνη του, αν  και ενδεχομένως μπορεί να την αναστείλει περιστασιακά ή ακόμα και να παρατήσει εντελώς κάποιο συγκεκριμένο πίνακα. Γενικότερα, τα ίδια ισχύουν και για κάθε διανοητική ή ηθικής φύσεως δραστηριότητα, που συνδέεται ουσιωδώς με την ανθρώπινη ταυτότητα. Όχι μόνο δεν τις σταματάμε, αλλά τις θεωρούμε αναγκαία χαρακτηριστικά για την πληρότητα της ζωής μας.

 

Κάτω από ποιές προϋποθέσεις θεωρούμε ότι υπάρχει εγγενής αξία στην μουσική απόλαυση, στη ζωγραφική, στο στοχασμό ή ακόμα  και στη συνύπαρξη με κάποιο αγαπημένο  πρόσωπο ?

Ασφαλώς μία απαραίτητη προϋπόθεση είναι το βάθος της δραστηριότητας σε συνδυασμό με την προσφερόμενη ποικιλία, που αποτελεί ένα παράγοντα αδιάπτωτων εκπλήξεων. Έτσι δεν υπεισέρχεται το τέρας της βαρεμάρας, αλλά αντίθετα αναδύονται συνεχώς διαφορετικές πλευρές που αυξάνουν την απόλαυση.  Αν η μουσική είναι μονότονα επαναλαμβανόμενη, είναι δυστυχώς προβλέψιμη ..  και παρά τον ενδεχόμενο ρυθμό δεν θα είχε το στοιχείο της έκπληξης και αυτόματα δεν θα ήταν  ενδιαφέρουσα.  Παρόμοια, αν η ζωγραφική τέχνη αφορούσε την μονότονη αναπαραγωγή των ίδιων γραμμών, θα ήταν μία εξαιρετικά βαρετή δραστηριότητα. Το ίδιο θα συνέβαινε και με τον στοχασμό, αν το αντικείμενό του ήταν συνεχώς το ίδιο πρόβλημα. Τότε θα έπαυε να είναι διανοητικά προκλητικός.

Με την ίδια λογική, ένα πρόσωπο που μας τραβά σαν μαγνήτης και μας αρέσει να είμαστε μαζί του,  είναι κάποιο με το οποίο απολαμβάνουμε την .. ιδιαίτερη από κοινού εμπλοκή σε πληθώρα φυσικών και πνευματικών δραστηριοτήτων. Χωρίς αυτή την ποικιλία δεν υπάρχει οξυγόνο. Πχ ένα σπουδαίο κομμάτι του "πηγαίνουμε μαζί" στον κινηματογράφο, δεν αναδύεται κυρίως απο την ποιότητα μιας ταινίας, αλλά απο το ότι την "βλέπουμε" μαζί !

Είναι προφανές ότι οι "εγγενώς" πολύτιμες δραστηριότητες δεν αποκλείουν η μία την άλλη. Γιά παράδειγμα, η εγγενής αξία της ανάγκης δύο εραστών να είναι μαζί, δεν σημαίνει ότι πρέπει να συνυπάρχουν συνεχώς ! Σε μία υγιή σχέση η σπουδαιότητα του "προσωπικού χώρου" είναι εκ των ουκ άνευ.  Η ύπαρξη ενός τέτοιου χώρου είναι σημαντική αφού επιτρέπει στον καθένα να εξασκήσει με άνεση τις προσωπικές εγγενώς πολύτιμες δραστηριότητές του, όπως το γράψιμο, το blogging, την ζωγραφική κλπ .. Επιγραμματικά θα μπορούσα να "εγκιβωτίσω" την τελευταία ανάγκη στην εξής πρόταση: "Λατρεία μου, δεν σε χορταίνω .. αλλά μερικές φορές θέλω να΄μαι μόνος μου!"

YΓ:  Oι 2 εικόνες "κρύβουν" αντίστοιχες εκπλήξεις !

:)

Τhe difference is .. you

Ο απόλυτος διαχρονικός ύμνος στη ζήλεια ..

Ίσως αξίζει μία ανάρτηση από μόνος του .. δεν νομίζετε ?

I was dreaming of the past

And my heart was beating fast

I began to lose control ..

I didn't mean to hurt you

I'm sorry that I made you cry

I didn't want to hurt you

I'm just a jealous guy

I was feeling insecure

You might not love me any more

I was shivering inside ..

I was trying to catch your eyes

Thought that you were trying to hide

I was swallowing my pain ..

ΥΓ: Οι  εικόνες κρύβουν άλλους 2 .. λατρεμένους μου ύμνους 

:)

What makes humans .. jump ?

Εντελώς αναπάντεχα, μου ήρθαν στο νου .. τρία φαινομενικά ασήμαντα συμβάντα, που όμως κάποτε με έκαναν να .. αναπηδήσω προσωρινά, χωρίς να ξέρω το γιατί. Τώρα όμως ξέρω !

Πριν απο .. αρκετά χρόνια, μιά υγρή και ζεστή μέρα βρισκόμουν σ' ένα γεμάτο αμφιθέατρο. Ξαφνικά, πριν την έναρξη της διάλεξης, μιά κοπελιά 2 σειρές μπροστά - περίπου στα 2 μ  - κούνησε το κεφάλι της και μάζεψε σε κότσο τα όμορφα, ξανθά μαλλιά της. Ένας παντελώς άγνωστος τύπος που τυχαία καθόταν δίπλα, γύρισε και μου είπε συνωμοτικά: "Είδες ? Είναι πολύ .. hot το κορίτσι !"

Ομολογώ ότι αιφνιδιάστηκα και γι' αυτό ίσως του απάντησα αστραπιαία: "Είμαι σίγουρος ότι το κορίτσι όντως .. ζεσταίνεται και προφανώς θέλει να δροσίσει λίγο τον καταϊδρωμένο λαιμό της!"

Περίπου την ίδια χρονική περίοδο, σε ένα καζίνο στο Bayswater του Λονδίνου, ετοιμαζόμουν να ποντάρω στο κόκκινο. Σημειωτέον ότι προηγουμένως είχε έρθει το μαύρο χρώμα, 7 συνεχόμενες φορές, πράγμα που φυσικά ΔΕΝ άλλαζε τις πιθανότητες για τον επόμενο  γύρο (αντίθετα απο ότι πιστεύουν οι περισσότεροι !)

Ξαφνικά και από το πουθενά, εμφανίστηκε δίπλα μου ένας μυστήριος, κοντόχοντρος τύπος σαν τον Danny DeVito, που έβλεπα για πρώτη φορά στη ζωή μου (κλασσικός ... Κύπριος του Λονδίνου) και μου είπε σε άψογα .. Ελληνικά : "Follow the colour, ρε !!"

Το μαύρο ήρθε για 8η συνεχόμενη φορά και έχασα ! Ο δε Κύπριος ανεφώνησε: "Στό'πα, δε με άκουσες ρε φίλε .."

Σ' αυτόν τον τύπο δεν είπα τίποτε .. μόνο τον αγριοκοίταξα λίγο,  και συνέχισα την περιπλάνησή μου στα μονοπάτια της τύχης, γνωρίζοντας εκ των προτέρων ότι η τελευταία ήταν εξ' ορισμού (πιθανοκρατικά) προκατειλημμένη σε βάρος μου.

Το τελευταίο συμβάν μου άνοιξε μιά πόρτα σ' έναν άλλο κόσμο, στον οποίο έμελε να ξαναμπώ πολλά χρόνια μετά! Μιά πανέξυπνη, πανέμορφη, αλλά αρκετά ιδιόρρυθμη αγγλίδα συμφοιτήτριά μου, με την οποία είχα ανταλλάξει στο παρελθόν μόλις ένα "γεια", μου είπε εντελώς  ξαφνικά και απερίφραστα : "Αυτό το απαίσιο πουλόβερ που φοράς, με τις  φριχτές οριζόντιες ρίγες, σε δείχνει χοντρό και άσχημο! Κάνε κάτι επειγόντως !!"

Δυστυχώς, τότε νόμισα ότι ήταν απλά αγενής. Πολύ αργότερα έμαθα απο τον .. thesis advisor μου, ότι η κοπελιά είχε σύνδρομο Asperger και έτσι συνειδητοποίησα ότι πιθανότατα επιθυμούσε να μου επισημάνει με τον ευθύ, άκομψο, αλλά πάντως όχι μοχθηρό τρόπο της, ότι κανείς δεν θά'θελε να δείχνει παχύς και άσχημος, πόσο μάλλον όταν .. ενδεχομένως δεν είναι.

Επειδή τον αυτισμό τον ξανασυνάντησα πολύ αργότερα σε διαφορετική εκδοχή, σε κάποια  .. άλλη πόρτα της ζωής μου, θά'θελα έστω και τώρα, με τεράστια καθυστέρηση βέβαια, αλλά κάπως .. σοφώτερος, να την ευχαριστήσω "φωναχτά" για εκείνο το ιδιαίτερο σχόλιό της. Όσο αφορά τους άλλους δύο τύπους .. χμ .. δε βαριέσαι .. ακόμα και τότε, ένα έξυπνο μπινελίκωμα μάλλον θα ήταν χάσιμο χρόνου !

ΥΓ:  Will you kindly click on the 2 images and 7 links ?

:)