Έκνομες σκέψεις

Mε τις έκνομές μου σκέψεις

αγγίζω το αέρινο κορμί της
και κείνη το διαισθάνεται
και ίσως ικανοποιείται
επειδή την λατρεύω
και δεν κρύβω
τις ατέλειές μου

Όμως συνεχώς "ταξιδεύει" ...

Καμιά φορά
ίσως εμφανιστεί
με μισόκλειστα μάτια
και πεσμένο ανοσοποιητικό
έτσι για να την αιφνιδιάσω
και να της διαβάσω
το ποίημα που έγραψα

Μόνο για κείνη ...

ΥΓ: Τα click στις 2 εικόνες ... προσθέτουν ... δεν αφαιρούν ...

:)

Woody για πάντα !

Δύο ξεκαρδιστικά, σύντομα video του ιδιοφυούς Woody Allen. Τα λόγια περιτεύουν ...

1) Διάλογος στην Έκθεση Ζωγραφικής: 

Woody: Αυτός είναι ένας υπέροχος Jackson Pollock, έτσι δεν είναι ?

Γυναίκα: Ναί, είναι.

Woody: Τι σου  ... "λέει" ?

Γυναίκα: Επαναβεβαιώνει τον αρνητισμό του σύμπαντος. Tην ειδεχθή μοναχική κενότητα της ύπαρξης. Το τίποτε. Τη δυσάρεστη κατάσταση του ανθρώπου που είναι αναγκασμένος να ζεί σε μία έρημη αιωνιότητα άνευ θεού, όπως μιά μικρή φλόγα που τρεμοπαίζει σε ένα αχανές κενό, με τίποτε άλλο παρά ερημιά, φρίκη και υποβάθμιση, που δημιουργούν έναν άχρηστο, ζοφερό ζουρλομανδύα σε ένα σκοτεινό παράλογο κόσμο.

Woody: Τι κάνεις το Σαββατόβραδο ?

Γυναίκα: Αυτοκτονώ.

Woody: Το βράδυ της Παρασκευής ?




2)  Διάλογος στην κυλιόμενη σκάλα:

Diane: O Erno είπε να πάμε με τη βόρεια κυλιόμενη σκάλα 

Woody: Εγώ παίρνω τις αποφάσεις, όχι ο Erno. Θα το κάνουμε με τον τρόπο μου.
  
Diane: Μα τα (αρχιτεκτονικά) σχέδια είναι του Erno ! Ξέρει για τι πράγμα μιλάει ! 

Woody: ΓΙAΤΙ ξέρει για τι πράγμα μιλάει? EΠΕΙΔΗ ΕΙΝΑΙ ΟΜΟΡΦΟΣ ? ΓΙ' ΑΥΤΟ ΞΕΡΕΙ ΤΑ ΠΑΝΤΑ ? Έχει σφραγίσματα στα δόντια. Το ήξερες αυτό για τον Erno ? Έχει σφραγισμένα δόντια. Όλα ! Έχει σφραγισμένα ... ούλα !  

Diane: Ο Erno είναι AΡΧΙΤΕΚΤΟΝΑΣ ! Και ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΟΣ ! 

Woody: ΝΑΙ, ΑΛΛΑ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΤΟ ΚΑΝΕΙ ΑΥΤΟ ? (Κάνει μια ... πιρουέτα ) 

Diane: Είσαι ηλίθιος ! 

Woody: Θα το κάνουμε με τον τρόπο μου!  

Diane: Θαυμάσια !





ΥΓ:  Ένα κλικ στις 2 εικόνες ... θα σας ΣΥΝΑΡΠΑΣΕΙ !

:)

Lost and found ... temporarily

Όμορφη  ...  σε ζηλεύουν και σε κατηγορούν

Φοβισμένη ... κι' ας  ξέρουν λίγοι τ' όνομά σου

Λυπημένη ... γι' αυτό  κλαίς τα βράδια

Απόμακρη ...  δε σε βλέπουν όπως είσαι

Ψυχώ  ... με ουλές στους καρπούς σου

Νεράϊδα ... υπάρχεις στη φαντασία

Σιωπηλή ...  σφιχτά χείλια (ανοίγουν δύσκολα)

Αγνοημένη ... γεμάτη ντροπή

Προσποιητή ... με πλαστικά χαμόγελα

Φρικιό ... απ' τα 1000 χιλιόμετρα

Αναίσθητη ...  δε νιώθεις πολύ πόνο πιά

Σκοτεινιασμένη ...  φέρνεις  βροχή

Κλαμένη ... δάκρυα κυλάνε παντού
Ψυχωτική ...  στραγγίζεις το αίμα σου

Μισητή ... ξέρω, κανένας δεν σ' αγαπάει

Αδύναμη ... χμ!  δεν είσαι πλέον

Θυμωμένη ... εδώ δεν υπάρχει θεραπεία

Χαρούμενη ... όχι πιά

Φυλακισμένη  ... ζεις πίσω απ' τα κάγκελα της ζωής σου

Τρελή... αφού ματώνεις τόσο πολύ

Μοναχική ... υπέροχη και ανέγγιχτη

Ανόητη ... δεν αρέσεις (όμως δε φταις εσύ)

Χτυπημένη... αλλά πάντα μάχεσαι

Όμορφη ... μη τα παρατάς τώρα

Αυτοκτονική ...  κι' όμως υπάρχει τρόπος ...  κάπως ... κάπου

Φοβισμένη ... μη φοβάσαι

Μακρινή ... μη φεύγεις

Nοσηρή ... σε παρακαλώ, μη πεθάνεις απόψε

Αγχωμένη ... όλα θα πάνε καλά

Μαστουρωμένη  ...  ξέρω, θα καπνίσεις τη λύπη σου

Αλκοολική ...  ξέρω, θα πιείς αύριο

Oργισμένη ...  δεν πιστεύεις πιά σε τίποτε (και πολύ καλά κάνεις  !)

Καταπιεσμένη ...  πονάς πολύ

Τσακισμένη ... με σπασμένα φτερά

Ενοχλημένη ... που έπεσες απ' τη κούνια

Όμορφη ...  είσαι φίλη μου

Πονεμένη ... όλα θα διορθωθούν

Άσχημη ... όχι όπως παλιά

Θεσπέσια ... όχι  πιά

Όμορφη ...  σε όλη σου τη ζωή
Όμορφη ... ΟΧΙ ... ΟΧΙ άλλο ... αρκετά !

 
ΥΓ1: Κλικάρετε αδίστακτα τις 2 εικόνες και τα 27 links στο ποίημα

ΥΓ2: To αλκοόλ είναι ναρκωτικό ... Το τσιγάρο επίσης ... Ακόμη και οι ανθρώπινες σχέσεις είναι εθιστικές σαν τα ναρκωτικά !   Είναι γεγονός ότι πολλοί άνθρωποι της Τέχνης "διαλέγουν"  κάποια από τα παραπάνω, για να εκφράσουν καλύτερα την δημιουργικότητά τους.  Μήπως λοιπόν είναι μάταιο να ψάχνουμε για λάθος ?  

Θέλετε να πεθάνετε γέροι και αδύναμοι ? Καλό για σας !!! Ενδιαφέρουσα, σεβαστή  και  ... πλειοψηφική η  άποψή σας. Όμως ο κάθε άνθρωπος έχει την δική του ζωή και δικαιούται να την ζει όπως θέλει. Δεν ωφελούν λοιπόν οι αντιμαχίες. Όλοι οι άνθρωποι έχουν δίκιο ... εξαρτάται σε ποιά πλευρά θέλουν να βρεθούν, για να "νιώσουν" κάποια συγκεκριμένη άποψη ! Απλό δεν είναι ? Γιατί δεν το καταλαβαίνετε?

 

:)

Εσωστρεφείς ενωθείτε (με ... ηρεμία!)

Είμαι εσωστρεφής.

Kαι φυσικά μερικές φορές με παρεξηγούν οδυνηρά,  όπως και όλους τους ... "συναδέλφους" μου.

Η Ελλάδα είναι μία χώρα εξωστρεφών στην οποία η εσωστρέφεια είναι στίγμα. Οι γονείς συνήθως ανησυχούν όταν τα παιδιά τους διαβάζουν εξωσχολικά βιβλία στο δωμάτιό τους  αντί να παίζουν (ποδόσφαιρο ?) με την παρέα τους. Όσο για μένα που έπαιζα και παίζω μανιωδώς μπάσκετ, ουδέποτε με "χάλαγε" να  σουτάρω μόνος μου,  χωρίς συμπαίκτες ... αντίθετα αρκετές φορές το επεδίωκα !

Δεν είμαι ούτε ντροπαλός, ούτε κοινωνικά παράξενος ή ανεπαρκής (απ' όσο  τουλάχιστον... γνωρίζω, lol !!)  Γενικά, δεν απεχθάνομαι τους ανθρώπους, με τρεις αξιοσημείωτες εξαιρέσεις: τους κάθε λογής ρασοφόρους, πολιτικούς και δικτάτορες. Πάντως είμαι φιλικός με όλους και ορισμένοι  λένε ότι γοητεύονται με την παρέα, το χιούμορ, την συνεισφορά μου στον διάλογο και τις γνώσεις μου.  Επιπλέον, έχω μιλήσει πολλές φορές σε μεγάλα ακροατήρια ... Με λίγα λόγια, όποιος με γνωρίζει νομίζει ότι είμαι ... τέρας εξωστρέφειας !

Όμως η διαφορά μεταξύ εξωστρεφών και εσωστρεφών δεν είναι ότι οι πρώτοι είναι άριστοι  στην κοινωνικοποίηση  ενώ οι τελευταίοι όχι. Κατά τη γνώμη μου το κρίσιμο σημείο είναι ότι οι εξωστρεφείς εστιάζουν προς τα έξω και απορροφούν ενέργεια απο τις κοινωνικές αλληλεπιδράσεις, ενώ αντίθετα οι εσωστρεφείς εστιάζουν προς τα μέσα (τροπή προς τα έσω ==>  εν + τροπή  ==> εντροπία) και αποστραγγίζονται απο την ενέργεια των  αλληλεπιδράσεων ...  μέσω αντίθετης ενεργειακής ροής !

Τα παραπάνω με περιγράφουν τέλεια. Αλλά οι περισσότεροι άνθρωποι δεν το κατανοούν.

Έχω έρθει πολλές φορές  σε δύσκολη θέση για την απέχθειά μου στα κινητά τηλέφωνα (έχω MONO ένα ... μόνιμα μέσα στ΄αυτοκίνητο και σχεδόν πάντα είναι κλειστό!) και για την επιθυμία μου να φεύγω απο τις διάφορες συγκεντρώσεις (πάρτυ, pub, συνεστιάσεις κλπ) σχεδόν αμέσως μόλις φτάνω!

Έχω την γνώμη (επειδή ίσως με συμφέρει ? ... δε νομίζω !) ότι κανένας απο τους δύο τρόπους δεν είναι απο μόνος του  ο "σωστός" τρόπος. Απλούτατα είναι διαφορετικοί τρόποι συμπεριφοράς. Εγώ πάντως διαπερνώ το τείχος της εξωστρεφικής κοινωνικής προκατάληψης, αγκαλιάζοντας την εσωστρέφειά μου, παρατηρώντας την, διασκεδάζοντας μ' αυτήν, μελετώντας σαν τον Somerset Maugham τις διαφορετικές ανθρώπινες συμπεριφορές και σχεδιάζοντας στρατηγικές ... αν και με όλα αυτά το μόνο που τελικά καταφέρνω  ίσως είναι να  διαμορφώνω ποιοτικά τον αυθορμητισμό μου, που συνήθως ξεχειλίζει ανεξέλεγκτα χωρίς απολύτως κανένα πλάνο !

Συνεπώς, εσωστρεφείς όλου του κόσμου ...  ενωθείτε και αγκαλιάστε τη φύση σας.

Ήσυχα !

ΥΓ:  Κλικάρετε τις  2 εικόνες με ... δική σας ευθύνη !

:)

Ηδονή και Ευτυχία

Tiger, tiger, burning bright

In the forests of the night
What immortal hand or eye
Could frame thy fearful symmetry?

The Tiger, William Blake (1757-1827)

Αν υποτεθεί ότι έχουμε τη δυνατότητα να ζήσουμε 10 χρόνια της ζωής μας, σε  κατάσταση πλήρους ευδαιμονίας και ευτυχίας - αλλά στο τέλος ΔΕΝ θα θυμόμαστε  απολύτως τίποτε - θα το ... κάναμε ?

Σύμφωνα με τον Αριστοτέλη η απάντηση πρέπει να είναι ΟΧΙ, αφού μακροπρόθεσμα είναι αδύνατη η ουσιαστική απόλαυση ΧΩΡΙΣ τα παρελκόμενα "πάνω" και "κάτω" της ζωής, που προσδίδουν ποικιλία εμπειριών, πυροδοτούν την διορατικότητα, ενώ παράλληλα μας υποβοηθούν να προσεγγίζουμε "ασυμπτωτικά" το ιδανικό της αυτογνωσίας, έτσι ώστε να αποκτούμε επίγνωση του τι πραγματικά "μετράει" γύρω μας. Στον αντίποδα υπάρχει μόνο η φευγαλέα ανταποδοτική ηδονή, που ελάχιστα μας βοηθά να εξελιχθούμε σαν προσωπικότητες.

Στο παραπάνω πλαίσιο ο Αριστοτέλης είχε πει το εξής περίφημο:

" Μετράμε τη ζωή με τις πράξεις, όχι με τα χρόνια. Με τις σκέψεις, όχι με τις αναπνοές. Mε τα αισθήματα, όχι με τους αριθμούς πάνω σε μία πλάκα. Δεν θα πρέπει να μετράμε τον χρόνο με τους χτύπους της καρδιάς. Ζεί περισσότερο, αυτός που σκέπτεται περισσότερο,  αυτός που έχει ευγενή αισθήματα, αυτός που δρά καλύτερα. "

Ο θαυμάσιος αυτός στοχαστής είχε την γνώμη ότι η ύψιστη μορφή γνώσης επιτυγχάνεται με την ενόραση, που μας επιτρέπει να προσπελαύνουμε πρωτότυπες γεύσεις  ασυνήθιστων συναισθημάτων και σκέψεων. Παράλληλα η ενόραση εκτοξεύει στην οροφή το δυναμικό μας, και είναι ένα εφαλτήριο για την πραγματική ευτυχία.

Απο τα προαναφερθέντα είναι νομίζω εμφανές γιατί ο Αριστοτέλης θεωρούσε πως ένας βασικός λόγος της δυστυχίας των ανθρώπων  εδράζεται  στο ότι αφελώς "συγχέουν" την ηδονή με την ευτυχία. Η "ηδονή" αφορά την άμεση ικανοποίηση του σώματος και του "εγώ" μας. Αντίθετα η "ευτυχία" συμπορεύεται με την μακροπρόθεσμη ακμάζουσα επέκταση του εαυτού μας, και σχετίζεται έντονα με την ευγενή θρέψη του "νου" μας.

ΥΓ: Δεν νομίζω ότι βλάπτει ένα click στις 2 εικόνες και στα 5 links ...

:)

Aστρόσκονη

Life is minutiae, punctuated by irrelevancies

Δυστυχώς, μόνο ένα ελάχιστο ποσοστό του ανθρώπινου πληθυσμού γνωρίζει ότι  τα χημικά στοιχεία σφυρηλατούνται, εδώ και 13,7 δισεκατομμύρια χρόνια, στις "φωτιές" αστεριών μεγάλης μάζας, τους υπερκαινοφανείς,  που εκρήγνυνται στο διάστημα εμπλουτίζοντας συνεχώς τις επόμενες γενιές αστεριών με άνθρακα, οξυγόνο, άζωτο και άλλα βασικά συστατικά της ίδιας της ζωής. Συνεπώς είμαστε στην κυριολεξία φτιαγμένοι  από "αστρόσκονη", κι'  αυτό ΔΕΝ είναι σχήμα λόγου !  

Όσο και να αντιδρούν πεισματικά οι κάθε λογής "Ταλιμπάν", Δύσης και Ανατολής, είναι  διασταυρωμένο επιστημονικά το γεγονός ότι είμαστε αστράνθρωποι. Λυπάμαι που ίσως απογοητευθούν ορισμένοι αναγνώστες, αλλά η επιστημονική γνώση είναι σαφώς προτιμότερη απο τους κάθε λογής αφελείς θρησκευτικούς μύθους, που επινόησαν αδαείς άνθρωποι μερικές χιλιάδες χρόνια πριν, υποτιμώντας κατάφωρα την νοημοσύνη των πολλών.

Προερχόμαστε λοιπόν από την "αστρόσκονη" κάποιου κοντινού υπερκαινοφανούς (supernova) και σίγουρα θα καταλήξουμε ξανά σε "αστρόσκονη".  Θα είμαστε δηλαδή το υπόστρωμα ενός νέου κύκλου εκρήξεων και δημιουργίας νησίδων "σχετικής τάξης", μέσα στην συμπαντική αταξία !

Θα επιστρέψουμε λοιπόν στ' άστρα. Κάπoτε θα υπάρξουν και άλλοι κόσμοι με άλλα όντα, αστρανθρώπους σαν εμάς, που θα γεννηθούν μέσα από τις στάχτες ενός ασήμαντου αστεριού, που  δεν έχει τα  ... προσόντα να γίνει supernova ... και σήμερα το λέμε Ήλιο !

ΥΓ: 13 links στο κείμενο ... και ένα που κρύβει η εικόνα !

:)

Phenomenal Woman και ένα ... βαζάκι

Πριν απο αρκετά χρόνια είχα διαβάσει το ποίημα Phenomenal Woman της Μaya Angelou. Tότε δεν το είχα εκτιμήσει όσο έπρεπε. Όμως ξανάπεσε στα χέρια μου τις τελευταίες μέρες και κυριολεκτικά με κεραυνοβόλησε. Το ίδιο ακριβώς συνέβη και με το δεύτερο άτιτλο ποίημα κάποιας αξιόλογης φίλης, που το έγραψε κυριολεκτικά στο γόνατο, σε χρόνο σαφώς ελάχιστο.  

Phenomenal woman

Pretty women wonder where my secret lies.
I'm not cute or built to suit a fashion model's size
But when I start to tell them,
They think I'm telling lies.
I say,
It's in the reach of my arms
The span of my hips,
The stride of my step,
The curl of my lips.
I'm a woman
Phenomenally.
Phenomenal woman,
That's me.

I walk into a room
Just as cool as you please,
And to a man,
The fellows stand or
Fall down on their knees.
Then they swarm around me,
A hive of honey bees.
I say,
It's the fire in my eyes,
And the flash of my teeth,
The swing in my waist,
And the joy in my feet.
I'm a woman
Phenomenally.
Phenomenal woman,
That's me.

Men themselves have wondered
What they see in me.
They try so much
But they can't touch
My inner mystery.
When I try to show them,
They say they still can't see.
I say,
It's in the arch of my back,
The sun of my smile,
The ride of my breasts,
The grace of my style.
I'm a woman
Phenomenally.
Phenomenal woman,
That's me.
 

Now you understand
Just why my head's not bowed.
I don't shout or jump about
Or have to talk real loud.
When you see me passing
It ought to make you proud.
I say,
It's in the click of my heels,
The bend of my hair,
The palm of my hand,
The need for my care,
'Cause I'm a woman
Phenomenally.
Phenomenal woman,
That's me.

Άτιτλο

Όταν θα φύγεις, θα φτιάξω ένα βαζάκι με αναμνήσεις

κι εκεί θα φυλακίσω για πάντα

τις όμορφες στιγμές

αυτές που μου χάρισες να σε θυμάμαι…

Θα βάλω μέσα άρωμα

το άρωμα  του γιασεμιού,

κι έτσι δεν θα ξεχάσω την  αίσθηση ευωδίας που μου άφησε η ψυχή σου

Θα βάλω κόκκους άμμου

και λίγα από τα άστρα του ουρανού

και θα ναι το  «ευχαριστώ» για τις αμέτρητες γνώσεις που μου χάρισε ο νους σου

θα βάλω τραγούδια, μουσικές, στίχους και ποιήματα

απάντηση σε όλες τις σιωπές ,

αυτές που άκουγα

να φωνάζουν δυνατά

τα "γιατί" σου...

θα βάλω εξηγήσεις

γι’ αυτά που ήθελα να ξέρεις

αλλά δεν τόλμησα να στα πω ποτέ...

θα βάλω για ελπίδα μια χούφτα βότσαλα,

μήπως έτσι, κάποια μέρα

βρεις το δρόμο να γυρίσεις πίσω σε μένα…

και πριν κρύψω το βαζάκι στο σεντούκι της μνήμης μου

θα σου δώσω έναν όρκο,

«να το σφραγίσω με την υπόσχεση

πως δεν θα σε ξεχάσω ποτέ!»

 













YΓ: Όπως πάντα ... 2 links στις εικόνες ... και 2 links στο κείμενο ... 

:)

Δεσμευμένες πιθανότητες ?

Όταν ήμουν νεότερος, πολλές φορές τα κορίτσια στα πάρτυ με ρωτούσαν  ποιό είναι το επάγγελμά μου.  Μερικές φορές, όταν είχα το απαιτούμενο κέφι, αλλά και για καθαρά "πειραματικούς" λόγους,  η μοναδική πληροφορία που έβγαινε απο το στόμα μου ήταν ότι δήθεν εργαζόμουν σε κάποιο ινστιτούτο ... ψυχιατρικής, ελπίζοντας έτσι, το ομολογώ, ότι θα έβγαζαν το συμπέρασμα πως είμαι ψυχολόγος ή, ακόμα καλύτερα ... ψυχίατρος ! Τις ελάχιστες φορές που ήμουν πειστικός (ποτέ ... πιεστικός!) - κυρίως επειδή ακόμη ΔΕΝ είχα βάλει τα γέλια - ακολουθούσε συνήθως η ερώτησή τους αν θα μπορούσα να τις "ψυχαναλύσω", πράγμα που φυσικά ανέμενα σαν εξαιρετικό σημάδι για την εξέλιξη της βραδιάς.

Βέβαια, πάντοτε στο τέλος  τους απεκάλυπτα τη φριχτή αλήθεια, ότι δηλαδή ασχολούμαι με την "μουντή" επιστήμη της  ...  μηχανολογίας. Έτσι, στα πλαίσια ενός παρόμοιου σουρεαλιστικού σκηνικού, μία ενδιαφέρουσα κοπέλλα που δούλευε σε εταιρία πετρελαιοειδών στο Λονδίνο, μου είχε  πει κάποτε ότι δεν της άρεσαν οι αιφνιδιασμοί και ότι κάτι την προβλημάτιζε έντονα.

Μου εξήγησε λοιπόν, ότι η εταιρία της είχε αποφασίσει να κάνει "ξαφνική" άσκηση πυρκαγιάς, κάποια τυχαία εργάσιμη ημέρα την επόμενη εβδομάδα. Της είπα ότι δεν χρειάζεται να ανησυχεί, γιατί  σίγουρα δεν πρόκειται να την αιφνιδιάσει κανείς σ' αυτό το θέμα, επειδή απλούστατα ΔΕΝ υπάρχουν αιφνίδιες ασκήσεις πυρκαγιάς !

Εκεί που με κοίταζε σαν να ήμουν απο άλλο ... πλανήτη, της είπα ότι η άσκηση ετοιμότητας ΔΕΝ μπορεί να γίνει την Παρασκευή, διότι τότε οι εργαζόμενοι θα το ξέρουν απο την Πέμπτη το βράδυ (αφού η άσκηση δεν θα έχει γίνει μέχρι εκείνη την ημέρα), και επομένως δεν θα υπήρχε το στοιχείο του αιφνιδιασμού. Παρομοίως, δεν μπορεί να γίνει ούτε την Πέμπτη, διότι αφού έχει αποκλειστεί η Παρασκευή, οι εργαζόμενοι θα ξέρουν απο την Τετάρτη το βράδυ ότι δεν θα γίνει την επόμενη μέρα, και ούτω καθεξής. Επεστράτευσα λοιπόν τα καλύτερα αγγλικά μου και της είπα με όση άνεση μπορούσα: " Καλό μου κορίτσι,  οι αιφνίδιες ασκήσεις ετοιμότητας είναι αδύνατες ! "

Επειδή συνέχιζε να με κοιτάζει ... περίεργα, και παρά τον έντονο κίνδυνο να οδηγήσω τη συζήτηση σε άλλα εξόχως  ατέρμονα και μη επιθυμητά μονοπάτια, επεχείρησα να  "ψελίσω" ότι η λύση  του φαινομενικού  αυτού παράδοξου επιτυγχάνεται με την βοήθεια των δεσμευμένων πιθανοτήτων, στα πλαίσια του θεωρήματος  Bayes !!! Σ' αυτό ακριβώς  το σημείο μου είπε :  " Αν και είσαι περίεργος τύπος, θα τα πάμε πολύ καλά εμείς οι δύο. Και ξέρεις γιατί ?  Είμαι στατιστικός, και την βρίσκω αφάνταστα με τις δεσμευμένες πιθανότητες ! "

Ο απόλυτος αιφνιδιασμός έρχεται απο εκεί που δεν το περιμένεις ... Φαντάσου δηλαδή και να της άρεσαν οι αιφνιδιασμοί !

YΓ: Click τις 2 εικόνες και το μοναδικό   link ... πάντα με δική σας ευθύνη !

:)