In the garden of Eden (please take my hand)

Oι πιό όμορφοι απο τους ανθρώπους που έχουμε γνωρίσει, είναι εκείνοι που έχουν υποστεί ήττες, που έχουν υποφέρει, που έχουν  αγωνιστεί, που έχουν απωλέσει, αλλά τελικά βρήκαν τον δρόμο τους  ξεφεύγοντας απ' τον  πάτο.  Αυτοί οι άνθρωποι έχουν τόσο μεγάλη εκτίμηση, ευαισθησία και κατανόηση της ζωής, που  είναι γεμάτοι  με πάθος, ευγένεια και βαθιά αγάπη για όλα.

Οι όμορφοι άνθρωποι  ... απλά ΔΕΝ προκύπτουν  ξαφνικά !

Εlisabeth Kubler-Ross

 
Εσείς που βρήκατε τον άνθρωπό σας

κι έχετε ένα χέρι να σας σφίγγει τρυφερά,

έναν ώμο ν' ακουμπάτε την πίκρα σας,

ένα κορμί να υπερασπίζει την έξαψή σας,

κοκκινίσατε άραγε για την τόση ευτυχία σας,

έστω και μια φορά ?

είπατε να κρατήσετε ενός λεπτού σιγή

για τους απεγνωσμένους ? 

Eνός λεπτού σιγή, Ντίνος Χριστιανόπουλος

Long gone ... monk fantasies,  Francois Benveniste
 
YΓ: Click τις 2 εικόνες και τα 7 links ... με δική σας ευθύνη

:)

Δημιουργικότητα, κατάθλιψη και φράουλες

Μία φίλη μου ζωγράφος έλεγε: "Το μόνο που χρειάζομαι για να βελτιώνω την δουλειά μου είναι περιστασιακά επεισόδια κατάθλιψης."

Απο την εποχή του Αριστοτέλη, η δημιουργικότητα στις Τέχνες συνδεόταν με την μελαγχολία. Όμως έχω τη γνώμη ότι η κατάθλιψη αυτή καθ' εαυτή, όχι μόνο δεν επαυξάνει την δημιουργικότητα, αλλά αντίθετα την καταστέλλει. Πολλοί ποιητές, συγγραφείς, καλλιτέχνες και συνθέτες έχουν διαχρονικά αναφέρει ότι ήταν ανίκανοι να δουλέψουν κατά την διάρκεια επεισοδίων βαριάς κατάθλιψης. Για παράδειγμα, η Virginia Woolf, αδυνατώντας να γράψει όταν φλέρταρε με  την κατάθλιψη, γέμισε τις τσέπες της με πέτρες και βυθίστηκε στον ποταμό Ouse. Τελικά διάλεξε αυτόν τον απίθανο τρόπο για να τελειώσει τη ζωή της  μόλις στα 59 της χρόνια.

Αφού λοιπόν η κατάθλιψη εμποδίζει την δημιουργικότητα, για ποιό λόγο υπάρχει ο προαναφερθείς διαχρονικός, θετικός συσχετισμός μεταξύ των δύο ?

Μερικοί καλλιτέχνες και συγγραφείς έχουν παραδεχτεί ότι ασχολήθηκαν με την τέχνη τους για να αυτοθεραπευτούν απο την κατάθλιψη. Αυτή είναι μία "συμβατική" προσέγγιση σε σύγκριση πχ με την υπερβολική χρήση αλκοόλ, αν και αρκετοί χρησιμοποιούν παράλληλα το ποτό  (καθώς και άλλες ουσίες) με ιδιαίτερη προθυμία !! Οπωσδήποτε όμως, αυτή η  πολύ ενδιαφέρουσα προσπάθεια αποφυγής της κατάθλιψης είναι ένα κίνητρο για δημιουργική δουλειά, που αποκρούει τουλάχιστον την μελαγχολία.

Επιπλέον η εμπειρία της κατάθλιψης μπορεί  δευτερογενώς να προσφέρει υλικό για καλλιτεχνικές δημιουργίες. Δύο όμορφα παραδείγματα είναι ο διασημότερος πίνακας του Νορβηγού Edvard Munch με την ονομασία "The Scream", καθώς και το κλασσικό ποίημα της αμερικάνας  Emily Dickinson με τίτλο "There's a Certain Slant of Light".

Λογικά μπορούμε να δεχτούμε ότι είναι πολύ δύσκολο να κατανοήσει κάποιος τις ανθρώπινες καταστάσεις, και κατά μείζονα λόγο να τις ενσωματώσει στις καλλιτεχνικές του δημιουργίες, εκτός φυσικά αν ο ίδιος έχει την άμεση εμπειρία συναισθηματικών "μέγιστων" και "ελάχιστων". Συνεπώς εύκολα αντιλαμβανόμαστε ότι η κατάθλιψη παρέχει ένα είδος  υπαρξιακού άγχους απο το οποίο αναδύεται αυθόρμητα τέχνη, δηλαδή οποιαδήποτε ανθρώπινη δημιουργία που περιέχει ιδέες πέρα απο τον χρησιμοθηρικό τους σκοπό.

Ίσως τελικά η προαναφερθείσα ζωγράφος φίλη μου να μην χρειάζεται  τα επεισόδια κατάθλιψης για να βελτιώσει την δημιουργικότητα στην τέχνη της. Ενδεχομένως μπορεί και να χρειάζεται περισσότερο κάποιο απρόσμενο δώρο: Ίσως ένα μανικιούρ ? Ένα καινούργιο ζευγάρι παπούτσια ? Μία ξαφνική αγκαλιά απο τον 9χρονο γιό της ?  Τέλος πάντων ... κάτι που θα δώσει μία ανοδική ώθηση στη διάθεσή της, και θα απογειώσει ταυτόχρονα την δημιουργική της σκέψη.

Όσοι απο τους αναγνώστες υποφέρουν αυτή τη στιγμή απο  ενδεχόμενο δημιουργικό μπλοκάρισμα,  ας δοκιμάσουν την στρατηγική του "απρόσμενου δώρου". Λοιπόν, είτε κανονίστε με κάποιον να σας "εκπλήξει" με ένα μικρό ξαφνικό δώρο ... ή  βρείτε το μόνοι σας, όπως πχ ένα εύθραυστο λουλούδι που μεγαλώνει σε μία χαραμάδα στο πεζοδρόμιο, ή ένα γεμάτο φεγγάρι που λάμπει μέσα απ' τις  πευκοβελόνες,  ή την γεύση μιάς ώριμης φράουλας, ή μία θεσπέσια μουσική στο youtube ... ή οτιδήποτε άλλο σας πλημμυρίσει με απρόσμενη ευχαρίστηση.  Εκθέτοντας τις αισθήσεις σας σε αναπάντεχες μικροηδονές, ίσως μπορέσετε να κάνετε τους δημιουργικούς σας χυμούς να κυλήσουν σε όποια κατεύθυνση εσείς θέλετε !

ΥΓ: Οι 2 εικόνες και τα 12  links "κρύβουν" αναπάντεχες μικροηδονές

:)

Φλερτάρετε γιατί ... χανόμαστε

Angels fly because they take themselves lightly (G. K. Chesterton)

Τo φλερτ προσθέτει αλατοπίπερο στη ζωή μας και ενισχύει την θετική συμπεριφορά μεταξύ των ανθρώπων. Δημιουργεί μία ήρεμη, ευχάριστη και απολαυστική ατμόσφαιρα.  Εμπεριέχει χιούμορ, περιέργεια, φαντασία και ρομαντισμό. Διέπεται από κομψότητα και τυπικά δεν είναι μία "καθαρή" σεξουαλική δραστηριότητα, αλλά ένα πρελούδιο ή ακόμα και υποκατάστατό της.

Το φλερτ  είναι ένα διανοητικό  "πείραγμα" με επιμέρους γεύσεις συναισθηματικού παιχνιδιού.  Στη διάρκειά του αναστατώνεται η συνηθισμένη  συναισθηματική διαμόρφωση των δύο μερών επιτρέποντας την αμφίδρομη ανταπόκριση ... ένα πράμα σαν επιτραπέζια αντισφαίριση (ping pong)! Τις περισσότερες φορές είναι μία ευγενική διασκέδαση που δεν οδηγεί πουθενά. Επιπλέον μπορεί να είναι και μία θαυμάσια ευκαιρία γιά εξάσκηση των κοινωνικών μας δεξιοτήτων, ώστε τελικά να κάνουμε τον εαυτό μας αλλά και τον "στόχο" του φλερτ μας να αισθάνεται καλά. Όμως πάνω απ' όλα χρειάζεται υπευθυνότητα,  ευαισθησία, συντονισμός, αλλά και απόλυτος αφουγκρασμός της άλλης πλευράς.

Φαινομενικά, το φλερτ εμπεριέχει και αντιφατικά στοιχεία, όπως  την τιμιότητα με δόσεις αθωότητας, που έρχεται σε αντιδιαστολή με την ήπιας μορφής εξαπάτηση που υπάρχει στην αναπόφευκτη κολακεία. Άλλα τέτοια δίπολα, που πρόχειρα μου έρχονται στον νου, μπορεί να είναι τα εξής. Π.χ., η έντονη επίδειξη προσοχής και ενδιαφέροντος,  ίσως στην πραγματικότητα να είναι πλασματική, ιδιαίτερα όταν υπάρχει μεγάλη απόσταση στο IQ των δύο μερών.  Η επίδειξη άνεσης και εμπιστοσύνης ίσως να είναι παραπλανητική (κυρίως στα online φλερτ),  επειδή αρκετές φορές η αυτοεκτίμηση μπορεί να είναι χαμηλή.  Τέλος, μία κλασσική παιδαριώδης αντίφαση είναι το υπερβολικό πασπάλισμα της λογικής με  ανούσιες και υπερβολικές συναισθηματικές συνηχήσεις.

Πάντα υπάρχει μία λεπτή οριακή γραμμή στο φλερτ. Σ' αυτό το είδος παιχνιδιού οι συμμετέχοντες  συχνά πλησιάζουν πολύ κοντά στα όρια,  πατώντας τα ή/και διασχίζοντάς τα αρκετές φορές, υποχωρώντας στη συνέχεια σε άνετη απόσταση μακριά απ' αυτά. Είναι ένα είδος λεκτικού χορού όπου τα όρια της σεξουαλικότητας δεν διακρίνονται εύκολα. Το φλερτ είναι σαν ένα ανενεργό ηφαίστειο το οποίο μπορεί να ενεργοποιηθεί εντελώς ξαφνικά. Υποθέτω ότι ιδιαίτερα στον κυβερνοχώρο, η κόκκινη γραμμή μεταξύ ενός αθώου φλερτ και μιας ξεκάθαρης σεξουαλικής αλληλεπίδρασης μπορεί να παραβιαστεί πιο εύκολα, επειδή εκεί απουσιάζει η γλώσσα του σώματος με τα παντοδύναμα εξωλεκτικά  σήματα, πχ της ντροπής, δύσκολης θέσης, αηδίας κλπ 

Θα μπορούσα να γράψω πολλά περισσότερα γι' αυτό το θέμα. Όμως δεν θα το κάνω, επειδή  ενδεχομένως οι σκέψεις μου να είναι πολύ λογικές και να συγκρούονται με  την φαντασιακή συγκρότηση των αναγνωστών(-ριών).  Ούτως ή άλλως, το φλερτ είναι όπως τα δακτυλικά αποτυπώματα. Εξαρτάται απο τις ιδιομορφίες των διαφορετικών προσωπικοτήτων, αλλά και τις "ιδιοσυχνότητες" συντονισμού  μεταξύ ετερόκλητων ανθρώπων. 

Όμως σε κάθε περίπτωση, και με δεδομένη τη δυσμενή κοινωνικο-οικονομική συγκυρία που βιώνουμε, ένα έχω να πω: Φλερτάρετε γιατί ... χανόμαστε !!

Ιt's NOT what you think dear !!


ΥΓ: Κλικ τις 2 εικόνες  ... και τα 6 links ... ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ !

:)

Πάντα η φωτεινή πλευρά ...

O John Cleese, φίλος και "συγγραφικός" συνάδελφος του Graham Chapman στους ανεπανάληπτους Monty Python, εκφώνησε μία θαυμάσια ομιλία στο μνημόσυνο του Graham, 2 μήνες μετά τον θάνατο του. Ένα ωραίο τμήμα της ακολουθεί παρακάτω:

" Graham Chapman, co-author of the Parrot Sketch, is no more. He has ceased to be. Bereft of life, he rests in peace, he has kicked the bucket, hopped the twig, bit the dust, snuffed it, breathed his last, and gone to meet the Great Head of Light Entertainment in the sky, and I guess that we're all thinking how sad it is that a man of such talent, of such capability and kindness, of such  unusual intelligence should now so suddenly be spirited away at the age of only forty-eight, before he'd achieved many of the things of which he was capable, and before he'd had enough fun.

Well, I feel that I should say, "Nonsense. Good riddance to him, the freeloading bastard! I hope he fries." And the reason I think I should say this is, he would never forgive me if I didn't, if I threw away this  glorious opportunity to shock you all on his behalf. Anything for him but mindless good taste. I could hear him whispering in my ear last night as I was writing this:"Alright, Cleese, you're very proud of being the first person to ever say 'shit' on British television. If this service is really for me, just for starters, I want you to become the first person ever at a British memorial service to say 'fuck' !" ..."

Για μένα, που συνειδητά έχω επιλέξει το διακριτικό περιθώριο και σιχαίνομαι αφόρητα την ελληνικότατη "δηθενιά", τον αφελέστατο και αβάσιμο "καθωσπρεπισμό", καθώς και την προσποιητή "μεστότητα" και ηλιθιότητα που μας κατακλύζει ... η  συντριπτικότατη σύγκριση είναι αναπόφευκτη !! Ο μοναδικός συνδυασμός πόνου, χιούμορ, ιδιοφυίας, ταλέντου και ευαισθησίας οπωσδήποτε  εδράζεται σε μια δυσεύρετη και απίστευτα εξευγενισμένη αισθητική. Αυτός ο επιλεγμένος επικήδειος ήταν ακριβώς ότι άξιζε στον Graham, που τυπικά είχε πτυχίο ιατρικής απο το παν/μιο Cambridge ... εκεί όπου γνώρισε τους ταλαντούχους συμφοιτητές του, τα άλλα  5 μέλη των  Monty Python.

Eίναι νομίζω προφανές γιατί μοιράστηκα μαζί σας αυτό το εξαίσιο video. Ελπίζω  μόνο ν' αρέσει και σ' άλλους-ες εκτός απο μένα ...

ΥΓ: Οπωσδήποτε click στις 2 εικόνες αλλά και στα 9 links  !

:)

Night and Day

Γράφτηκε την δεκαετία του 1920 και χρησιμοποιήθηκε στην κινηματογραφική ταινία What women want. Έχω την γνώμη ότι οι υπέροχοι παρακάτω κύριοι, σαν πραγματικοί gentlemen ανέδειξαν με τις θεσπέσιες φωνές τους την ομορφιά του  ονειρικού "ποιήματος" που ακολουθεί :

Night and day

You are the one

Only you beneath the moon

And under the sun

Whether near to me or far

It's no matter, darling, where you are

I think of you

Night and day

Day and night

Why is it so

That this longing for you follows wherever I go

In the roaring traffic's gloom

In the silence of my lonely room

I think of you

Night and day

Night and day

Under the hide of me

There's an oh such a hungry yearning

Burning inside of me

And this torment won't be through

'til you let me spend my life making love to you

Day and night

Night and day

ΥΓ1: Κλικάρετε άφοβα τις 3 εικόνες και τα 2 link στο κείμενο

ΥΓ2: Ένας gentleman "περπατάει" ... αλλά ΠΟΤΕ δεν "τρέχει" !

:)

Μεταμαγική Ομορφιά

Ένιωσα ένα άσχημο σφίξιμο στο στομάχι όταν έμαθα ότι πέθανε o Martin Gardner (1914-2010), αυτός ο  μεγάλος εραστής της μαθηματικής ομορφιάς. Χρόνια είχε την δική του στήλη στο Scientific American (Mathematical Games, 1956 - 1981), στο οποίο είμαι συνδρομητής τα τελευταία 25 χρόνια. Δυστυχώς έφυγε για πάντα, αλλά η ομορφιά που άφησε πίσω του θα παραμείνει, για να την απολαμβάνουμε όλοι μας.

Με την ευκαιρία αυτή αδυνατώ να κρύψω ότι είμαι ένας αμετανόητος Πλατωνιστής, που φυσικά ασπάζεται  τον παρακάτω αφορισμό του περίφημου G.H. Hardy :

"Τον Αρχιμήδη θα τον θυμούνται όταν ο Αισχύλος ξεχαστεί, επειδή οι γλώσσες πεθαίνουν, αλλά οι μαθηματικές ιδέες όχι. Η ‘αθανασία’ μπορεί να είναι ανόητη λέξη, αλλά πιθανότατα ο μαθηματικός έχει την καλύτερη ευκαιρία του οτιδήποτε μπορεί αυτή να σημαίνει"

Kλείνοντας την σύντομη αναφορά μου σε αυτόν τον πρωτοπόρο   εκφραστή  των Μαθηματικών Αναψυχής (Recreational Mathematics), αισθάνομαι την ανάγκη να τονίσω, ότι ενέπνευσε αρκετές γενιές νέων μαθηματικών και επιστημόνων με την προαναφερθείσα στήλη του  Mathematical Games, την οποία διαδέχθηκαν οι στήλες Metamagical Themas, του εξαιρετικού  Douglas Hofstadter,  Mathematical Recreations του καταπληκτικού  Ian Stewart, και πρόσφατα τα Puzzling Adventures του Dennis Shasha.

Μακάρι να μπορούσαμε  να πούμε και για λογαριασμό μας την παρακάτω φράση του: "I just play all the time and am fortunate enough to get paid for it !" Είναι αξιοζήλευτος  έστω και μόνο γι' αυτό, ιδιαίτερα απο όσους-ες ...  άλλα ήθελαν να κάνουν στη ζωή τους και αλλού κατέληξαν.

ΥΓ: Κι' όμως ... τα click στις 2 εικόνες είναι απαραίτητα !

:)

Χρόνος

Όταν η καρδιά  πετάει στ΄ αστέρια

o  χρόνος  παγώνει

και δεν ... ανακατεύεται καθόλου !

ΥΓ1: Δεν ...  βλάπτει το click στις 2 εικόνες και στο link "χρόνος" !

ΥΓ2: If you don't try ... the light won't hit your eye ... definitely !


:)

Αν δεν ρισκάρεις, είσαι ένα τίποτα !

Χαμογελάς και ρισκάρεις να φαίνεσαι αφελής

Κλαίς και ρισκάρεις να φαίνεσαι συναισθηματικός

Απλώνεις το χέρι ρισκάροντας την ερωτική σου επιλογή

Καταθέτεις συναισθήματα ρισκάροντας το ξεγύμνωμά σου

Γεννάς ιδέες και όνειρα ρισκάροντας την απώλειά τους

Αγαπάς και ρισκάρεις να μην αγαπηθείς

Ζεις και ρισκάρεις να πεθάνεις

Ελπίζεις και ρισκάρεις την απελπισία

Προσπαθείς και ρισκάρεις την αποτυχία

Όμως ο μεγαλύτερος κίνδυνος στη ζωή είναι να μη ρισκάρεις

Αν δεν ρισκάρεις, είσαι ένα  τίποτα

Ίσως έτσι ν' αποφεύγεις μερικά δεινά και λύπες

Αλλά δε θα μπορείς να μαθαίνεις, να αισθάνεσαι, να αλλάζεις και τελικά να ζεις

Αλυσοδεμένος στη ρουτίνα θα'σαι άθλιος σκλάβος

Γιατί μόνο όσοι ρισκάρουν είναι  πραγματικά ελεύθεροι

Ο απαισιόδοξος παραπονιέται για τον άνεμο

Ο αισιόδοξος περιμένει να αλλάξει κατεύθυνση

Τελικά όμως, μόνο εκείνος που ρισκάρει ρυθμίζει τα πανιά ... αλλά και τη μοίρα του !

ΥΓ: Αν τολμάτε, πάρτε το ...  ρίσκο και κλικάρετε τις 2 εικόνες ! (Take the risk if u dare ... and click the 2 images above !)

    :)